Feestdagen Phuket, Bangkok en Chiang Mai deel 1
Door: Kiki en Mike
Blijf op de hoogte en volg Kiki
13 Januari 2015 | Thailand, Chiang Mai
Allereerst gelukkig nieuwjaar allemaal!
We hopen dat iedereen hele fijne feestdagen heeft gehad en wensen jullie alle goeds voor 2015 :)
Wij hebben weer een aantal onvergetelijke dagen gehad, en natuurlijk een geweldige kerst met Luke en Anne. Wat was dat fijn even lekker twee weken Brabants kunnen lullen en veel lachen met vrienden van thuis!
Nou, de ellende gaat weer beginnen want ben wel even aan het typen voor een verslag van bijna 4 weken! Daar gaan we...
Donderdag 18 december:
Mike was al lekker optijd wakker omdat hij het zo spannend vond dat Luke en Anne vandaag aankomen op Phuket, dus uitslapen zat er vandaag niet in! We pakten onze spullen bij het hotel waar we twee nachtjes geslapen hadden in Patong en zochten uit hoe we bij The crystal beach hotel kwamen waar we 11 dagen zouden verblijven met Luke en Anne. Toen we het dachten gevonden te hebben liepen we vol goede moed met onze backpacks op onze rug richting het volgende hotel, wat ongeveer 20 minuutjes lopen was. Helaas na 40 minuten hadden we het nog niet gevonden en helemaal niemand wist waar het hotel zat! Geloof me dat was geen pretje, 30 graden en allebei een veelste volle backpack op ons rug en niemand die de weg wist. Uiteindelijk kwamen we na een dik uur met veel geluk toch uit bij het hotel. We kregen een welkomsdrankje en mochten ook al waren we nog niet compleet toch al naar onze kamer om de spullen neer te leggen dus dat was wel fijn. We gingen meteen weer terug naar de lobby omdat Mike Luke heel graag wilde ontvangen met een koud biertje om de vakantie in te luiden. Na een klein half uurtje wachten kwamen Luke en Anne aan bij het hotel.. Super leuk om na 2 maanden weer bekende gezichten te zien!
Na even snel omkleden gingen we een rondje lopen door Patong om de boel te verkennen en even een hapje te eten. We gingen bij een simpel tentje zitten waar het erg druk was dus gingen ervan uit dat je er goed kon eten. We bestelde met z'n vieren wat kleine dingetjes zodat we alles wat konden proeven. Toen het eten gebracht werd bleek het heerlijk te zijn, maar we hadden de man nog geen half bordje en een half saté stokje. Na het eten liepen we nog naar Jungceylon (het overdekte winkelcentrum van Patong) en naar de overdekte markt. Maar het weer was helaas regenachtig dus we gingen optijd terug naar het hotel.
S'avonds aten we lekker wat bij een tentje aan het strand waar het weinig voor veel was in plaats van het gebruikelijke veel voor weinig haha. Daarna liepen we door naar Bangla Road (dé bekende uitgaansstraat van Phuket), waar we overvallen werden door enorme drukte en mannetjes die ons pingpongshows wilden aansmeren. We vonden een mooi plekje bij 'n oud cafeetje aan het einde van de straat waar we lekker een drankje gingen drinken. We zaten mooi vooraan de weg op een rijtje stoelen waar we alle gekkigheid voorbij konden zien komen, wat een chaos was het hier. Ook kwamen er elke paar minuten hele schattige vrouwtjes langs die houte kikkers en haaientanden probeerde te verkopen. Hier hebben we twee weken lang extra van kunnen genieten dankzij Luke die bij ELK vrouwtje dat voorbij kwam ons nog even vroeg of we echt geen haaientand wilden hebben.
Na een leuke eerste avond gingen we terug naar het hotel.
Vrijdag 19 december:
S'ochtend om 9.15 uur gingen we met z'n vieren ontbijten in het hotel. Je kon kiezen tussen 3 soorten ei met toast en fruit, helemaal niet verkeerd na zoveel weken alleen droog brood met jam te hebben gegeten. Het weer was vandaag ook al een stuk mooier dus besloten meteen na het ontbijt naar Patong Beach te gaan. Eenmaal daar trokken de wolken steeds meer weg en tegen de middag was het bijna strak blauw. Halverwegen de middag toen we trek kregen liepen we naar de foodcourt waar je voor een prikkie heerlijk kon eten. Na het eten gingen we weer vrolijk verder met bakken op het strand!
In de avond liepen we wat rond om te kijken waar we wilden gaan eten. Na even zoeken kwamen we uit bij een simpel en druk tentje langs een grote weg, daar bestelde we allemaal een Thais gerecht. Helaas is het hier niet zoals is Nederland dat je allemaal je eten tegelijk krijgt, hier moet je net geluk hebben en meestal komen voor en hoofd gerecht gewoon tegelijk. Intussen vertelde een Amerikaan die naast ons zat dat je hier beter niet kan vragen wat voor vlees er in je eten zit, omdat de zwerfkatten die hier rondlopen niet voor niets geen staart meer hebben... Dat hielp niet echt mee aan mijn eetlust moet ik eerlijk zeggen haha.
Wat later die avond liepen we weer richting Bangla Road om daar nog een drankje te drinken. We kwamen uit bij een tentje in het midden van de straat waar het niet zo druk was en we lekker met z'n vieren aan een tafel konden zitten. Ook was het hier wat goedkoper dus dat was helemaal fijn. Na wat drankjes gingen we terug naar het hotel en het was weer een geslaagde dag.
Zaterdag 20 december:
S'ochtends na het ontbijt besloten we scooters te gaan huren zodat we naar wat andere strandjes konden rijden. Tegenover ons hotel zat een bar waar scooters voor de deur stonden die te huur waren, dat leek ons ideaal dus gingen vragen of dit mogelijk was voor twee dagen. We werden geholpen door een heel lief Thais vrouwtje en het bleek nog heel goedkoop te zijn ook, we zochten twee scooters en 4 helmen uit en vertrokken meteen richting het zuiden van het eiland. We reden naar Karon beach, Kata beach, Naihan beach en Rawai beach overal stopten we even om een frisse duik te nemen en het ene strandje was nog mooier dan de ander! Rond de middag stopten we voor te lunchen bij een heel mooi Bob Marley achtig restaurantje met uitzicht over de bergen en zee. Daar hadden we heerlijk gegeten en we reden weer verder op onze scooters. Bij elke stop gingen Mike en Luke samen even op excursie om de mooiste foto's te maken terwijl Anne en ik lekker op een handdoekje van het zonnetje lagen te genieten. Op de terugweg stopten we nog even bij Phromthep Cape waar je een geweldig uitzicht had over een aantal baaien en eilandjes bij Phuket. Even verder stonden ook een aantal olifanten waar we nog even gestopt zijn en de natuur waar we doorheen reden was ook erg mooi.
Een paar minuten voor we terug bij ons hotel waren begon het kei hard te regenen dus moesten we stoppen, we gingen maar even een broodje halen bij de Seven-Eleven (supermarkt) en wachtten tot de regen weer wat minder werd.
S'avonds na een lekker warme douche gingen we eten bij een simpel Thais restaurantje waar we besloten hadden allemaal willekeurig wat te kiezen en dan alles te delen (dat is hier sowieso een soort van gebruikelijk). We hadden super lekker gegeten en zaten allemaal ramvol! Daarna liepen we nog even naar Bangla Road waar we weer bij hetzelfde tentje als de avond ervoor neerplofte.
Zondag 21 december:
S'ochtends na weer een lekker eitje met toast stapten we onze scooters weer op en reden dit keer naar de noordkant van het eiland. Als eerste gingen we naar Surin Beach waar Mike en ik al eerder geweest waren maar omdat het hier zo mooi en rustig was wilden we het toch nog even aan Luke en Anne laten zien. Daar hebben we lekker even op het strand gelegen met een fruitshake en voor dat we gingen maakten we nog wat foto's voor onze kerstkaarten.
We reden door naar Kamala Beach waar die leuke eettentjes op het strand zitten. We gingen hier lekker lunchen en reden daarna weer verder. Onderweg stopten we nog bij Kalim Beach en wat kleine privestrandjes, maar omdat het laag water was waren deze een stuk minder mooi dan de dag dat wij er al geweest waren. Dat was wel jammer maar hebben er toch nog een aantal hele mooie foto's kunnen maken omdat het koraal boven water was komen te liggen.
S'avonds gingen we met z'n vieren een pizzatje eten bij The pizza company, en daarna nog wat drinken op Bangla road. Toen we terug liepen naar het hotel kwamen we een kraampje tegen waar je "gebakken ijs" kon eten, we dachten dát moeten we proberen! Je kon heel je ijsje zelf samenstellen en wat ze dan deden was een beker melk met smaakje over een bevroren plaat gieten.. En dan net zo lang krassen tot dat het ijs word. Heel vreemd maar super lekker was het!
Maandag 22 december:
S'ochtends na het ontbijt gingen Mike en ik even de scooters vol tanken omdat deze vandaag terug moesten en we hadden afgesproken dat we ze vol mee zouden nemen en dan weer vol terug zouden brengen. (Achteraf zat onze tank bij lange na niet vol toen we hem kregen, maargoed daar hebben we maar niet moeilijk over gedaan). We hadden beide scooters helemaal volgetankt en brachten ze terug. Dit keer was het schattige vrouwtje er niet maar een of andere lompe Duitser of Zwitser. Hij was al meteen heel onbeschoft naar ons toe en deed net of we debieletjes waren. Hij liep de scooter heel zorgvuldig na om te kijken of we hem niet toch beschadigd hadden en reed daarna de scooters om de hoek waar we ze niet meer konden zien. Toen de man terug kwam zei hij dat alles goed was maar dat we hem nog 240 baht moesten betalen voor benzine omdat we de scooters vol hadden meegenomen en volgens hem half leeg hadden terug gebracht. We zeiden dat we net van het tankstation afkwamen en we beide scooters helemaal vol hadden getankt. Waarop de man boos werd en zei dat we hem niet moesten “bullshitten”. We werden zelf ook een beetje boos omdat hij degene was die loog en we zeiden dat we de scooters dan wel terug wilden en dan zelf wel gingen tanken want dat was nog goedkoper ook! Hier was meneer het niet mee eens en hij begon bijna te schreeuwen dat hij zijn geld wilde hebben. We stonden echt verbaast te kijken omdat we niet hadden verwacht door een europeaan afgezet te worden hier in Azië. Het werd een behoorlijke woordenwisseling en uiteindelijk hebben we uit boosheid toch maar gewoon betaald.. Het is ook maar €6 waar het om ging, alleen het was meer een principe kwestie! Wat een pannekoek was dat zeg.
Toen we afgekoeld waren van het conflict pakten we onze handdoeken om lekker op het strand te gaan liggen. Helaas begon het weer snel minder te worden en op het strand liggen was niet echt meer een optie. We gingen maar even wat winkeltjes af en besloten te gaan kijken wat het zou kosten om naar het “James Bond eiland” te gaan en de “Phi phi eilanden”. We kwamen uit bij een toeristen zaakje waar je beide dagjes weg kon regelen. Omdat we twee verschillende dingen wilden kon er een goede prijs gemaakt worden voor ons en we besloten het maar meteen vast te zetten.
Inmiddels regende het nog steeds en we besloten maar een drankje te gaan drinken bij een heel leuk lounge tentje. Daar hebben we uiteindelijk heel de middag gezellig gezeten.
In de avond zijn we nog simpel een hapje gaan eten en daarna weer ons vaste plekje op Bangla Road bezocht maar gingen op tijd terug naar het hotel omdat we de volgende dag al vroeg naar het James Bond eiland zouden gaan.
Dinsdag 23 december:
S’ochtends na het ontbijt werden we opgehaald door een mini busje om samen met wat andere toeristen naar het “James Bond eiland” te gaan. We stopte ook op Bangla Road om wat toeristen op te halen en daar stond een man met een slow loris in een tasje, echt super zielig! Hij wist goed dat hij fout bezig was want elke keer als de politie dichterbij kwam stopte hij het beestje behoorlijk hardhandig in zijn tas. Verschrikkelijk om te zien.
Het was een hele rit van bijna 2 uur en onze eerste stop was de “Monkey cave” (Suwan Kuha Temple). Daar hadden we een kleine twintig minuten om de tempel en de apen te gaan bekijken. We gingen als eerste de grot in waar een enorm gouden buddha beeld lag, erg mooi. Ook kon je zoals in elke tempel een donatie doen en dan kwam er een nummertje te staan op een scherm. Naast het scherm hingen allemaal blaadjes van nummer 1 tot en met ongeveer 30 en dan neem je dus het blaadje met het nummer dat er bij je op het scherm kwam te staan. Op het blaadje staat dan een boodschap speciaal voor jou. Ik had toevallig mijn geluksnummer 4 en dit stond erop: “You’re solitude like a small chick straying from its flock that it took such a long time for reunion. Work as a team, it’s harmful for you to be the leader. Better be a backer and get yourself to safety in case of emergency. The same way as the moon that sets when the sun rises. You’re likely to win the lawsuit that you’re involved in. What you wish won’t be long to come true. For you who are expecting a baby, you’re probably having a son”.
Toen we de grot weer uitliepen wilden we gaan kijken waar de aapjes zaten, maar die waren door het regenachtige weer ver te zoeken. We zagen er een paar hoog tegen de rotswanden, maar dat was het dan ook. Terug in de mini bus reden we door naar “Phang Nga Bay National Park” dat lag er gelukkig vlakbij. We gingen vanuit daar verder met een longtail boat. Dit was echt super leuk! We vaarden door de mooiste mangroven en langs hele hoge rotsformaties in het water. Doordat het weer niet heel helder was die dag zag het er heel misterieus uit af en toe zelfs onwerkelijk. Na ongeveer een half uur op de longtail boat kwamen we aan op het James bond eiland. Daar moesten we via de zijkant van de boot klimmen om eruit te komen, omdat hier geen pier was. Voor ons geen probleem maar het was wel een beetje zielig voor alle ouderen die aan boord zaten! We maakten wat mooie foto’s van vooral de bekende rots uit de James Bond film en liepen rustig richting de andere kant van het eilandje waar we weer opgehaald zouden worden door onze boot. (“The man with the golden gun” is trouwens de film die op dit eiland is opgenomen).
Na weer een paar minuten varen kwamen we uit bij “Talu Island” daar stapten we over op een vele grotere boot waarvandaan we zouden gaan zee kanoën. In koppels van twee ging je in een kano, waar je helaas niet zelf mocht peddelen maar dit werd gedaan door een instructeur. Mike en ik stapten in een half kapotte kano waar de binnenkant helemaal van omhoog stond, dus het was goed vasthouden wilden we niet in het water vallen. De golven waren die dag ook best flink en om op de mooste plekjes te komen moesten we toch echt een stukje over open zee. Maar wat een ervaring! We gingen onder enorme rotsen door en tussen de mangroven. Op de terugweg kwamen we Luke en Anne tegen die in een andere kano zaten. Ook stopten we voor we terug gingen nog bij een soort drijvende supermarkt, daar kochten we een blikje drinken zodat we een fooitje hadden voor onze instructeur. Helaas werden we daar al half gedwongen ook iets voor je instructeur te kopen (zodat hij dat vervolgens weer in kon gaan leveren in ruil voor geld). Dit vonden we een beetje jammer en besloten het op onze eigen manier te doen, we dachten ze hebben meer aan geld dan aan een blikje sprite! Maar toen we onze fooi gegeven hadden vond de instructeur het te weinig. Dat vonden we erg jammer omdat iedereen hier juist heel dankbaar is als je iets extra’s geeft, hadden het beter aan iemand anders kunnen geven die het wel echt kan gebruiken.
Als laatste die dag gingen we door naar “Koh Pan-Yee” (een beroemd vissersdorp op palen boven de zee). Daar stopten we voor lunch en hadden we nog een half uurtje om rond te lopen. Happy en Sunny de gidsen van de dag legden ons op hun manier uit dat als we niet optijd terug zouden zijn we tot de volgende dag moesten wachten tot er weer een boot zou komen. Wat een grappige figuren waren dat zeg! We liepen een klein rondje op het eiland en kwamen vanalles tegen. Sowieso was er een moskee op het eiland die elke paar minuten begon te zingen. Ook kwamen we een heel jong meisje van ik denk twee jaar oud tegen die heel erg misvormt was. Haar mond en neus was gewoon een groot gat waar een paar tandjes uitstaken, dat was wel heftig om te zien. (Dat kom je hier sowieso regelmatig tegen, mensen met verbrandingen en misvormingen). Wel zag je gelukkig dat het meisje er geen last van had en gewoon vrolijk aan het spelen was.
Gelukkig waren we op tijd weer bij de boot en we gingen terug naar het beginpunt. Wat een geweldige excursie hadden we gekozen, echt hele mooie plekjes gezien weer. Na een lange reis terug gingen we s’avonds nog een hapje eten en daarna lekker naar bed.
Woensdag 24 december (kerstavond):
S’ochtends om 9.15 uur hadden we weer afgesproken beneden te gaan ontbijten. Elke ochtend was dit toch wel een leuk momentje omdat het personeel van het hotel zo ontzettend vriendelijk was, ook al begrepen we elkaar 9 van de 10 keer niet het was altijd lachen.
We gingen na het eten onze strandspullen pakken en liepen naar het strand. Het weer was prima gelukkig, helaas geen zon maar de bewolking was maar licht dus het was wel lekker warm. Zo hebben we heerlijk heel de dag op het strand geluierd en na een aantal uur merkte we dat de zon toch sterker was dan we dachten. Zelfs door de bewolking heen begonnen we behoorlijk te kleuren. We smeerden ons toch snel nog meer even in maar rood waren we al.
Na een fijne dag kwamen we na het douchen samen in de lobby en gingen we kijken wat leuk was om te gaan eten op kerstavond. Hier is het over het algemeen overal zo dat als je je eten besteld hebt je het binnen 10 minuten hebt en dat wilden we niet op kerstavond. We vonden na even zoeken een leuk Braziliaans restaurant op loopafstand van ons hotel en besloten daar een kijkje te gaan nemen of het misschien wat was. Toen we binnen kwamen zaten er al behoorlijk wat mensen en zei het personeel dat we alleen nog binnen konden zitten. We besloten te gaan want we wilde echt graag buiten zitten. Op dat moment kwam de manager die zei dat er een aantal mensen die gereserveerd hadden niet op waren komen dagen dus hij had alsnog plek buiten.
Daar zaten we super gezellig en het rook er heerlijk. Het idee daar was dat je zelf bij het buffet salade en bijgerechten kon opscheppen en dat er om de paar minuten een ober langs kwam met een groot zwaard met verschillende soorten vlees eraan. Als je trek had in iets kon je het bordje dat je kreeg op groen leggen, wilde je een ronde overslaan dat legde je hem op rood. Heel leuk systeem! De lekkerste dingen kwamen voorbij en we hadden ons alle vier helemaal rond gegeten na een gezellig avondje tafelen.
We liepen terug naar ons hotel en namen daar nog een drankje in de lobby.
Donderdag 25 december (1e kerstdag):
Ook vandaag gingen we na het ontbijt weer lekker richting het strand. Gelukkig was de zon vandaag wel te zien dus dat was weer prima vertoeven op Patong Beach. We liepen later op de middag even naar het winkelcentrum om te kijken waar we die avond eventueel konden gaan eten. Iedereen had wel zin in sushi en we hadden al gezien dat er verschillende sushi tentjes zaten. Toen we gingen reserveren voor die avond snapte vrijwel niemand wat we bedoelde maar na lang moeilijk doen hadden we bij een leuk sushi restaurantje gereserveerd voor 19.00 uur die avond. Verder was de middag niet echt heel spannend.
Toen we s’avonds aankwamen bij het sushi restaurant zat er geen mens binnen haha geen wonder dat ze niet wisten wat we bedoelde met reserveren. We gingen toch maar zitten en gelukkig kwamen er al meer mensen. Het was eigenlijk de bedoeling dat we alles wat we wilde in een keer in zouden vullen maar we probeerde op handen en voeten uit te leggen dat we verschillende rondes wilden bestellen omdat we gezellig weer de hele avond wilden tafelen. Gelukkig snapte ze ons en vulde we ronde voor ronde in. De sushi hier was weer geweldig lekker alleen gingen er in de keuken verschillende dingen mis waardoor we de eerste ronde gratis kregen. Het duurde ook allemaal wel erg lang maar dit vonden we niet echt een probleem maar uiteindelijk kwam de manager ook nog met een gratis drankje en bood haar excusses aan voor haar personeel. Toen het meisje dat ons hielp eindelijk door had hoe het werkte was ze klaar met werken en begon het eigenlijk weer van vooraf aan haha. Maar we hadden erg lekker gegeten weer en allemaal sushi die er in Nederland niet is dus dat is sowieso al heel leuk.
We liepen nog een rondje door de stad om het eten even te laten zakken en gingen niet al te laat naar bed omdat we tweede kerstdag in alle vroegte al opgehaald zouden worden om naar de Phi phi eilanden te gaan.
Vrijdag 26 december (2e kerstdag):
Om 7.00 uur zaten we alweer met z’n vieren aan het ontbijt omdat we rond 7.30 uur opgehaald werden door een mini busje die ons naar een pier bracht aan de andere kant van Phuket. Nu zijn we al behoorlijk gewend aan het rijgedrag hier in Azië, maar dit was echt niet normaal! Deze man vond het nodig om met 14 toeristen in zijn busje te gaan spookrijden en tegen een andere taxichauffeur te gaan racen. Ik kuste nog net niet de grond toen we bij de pier aan waren gekomen, wat een ellende was dat zeg!
Toen iedereen compleet was volgde er een instructie over de planning van de dag en mochten we als we wilde flippers huren en een reisziek pilletje pakken. We werden ingedeeld in groepen en gingen aan boord van onze speedboat. Vooraf werd ons verteld dat als je snel ziek word je gewoon achterin moest gaan zitten omdat het er vooraan nogal heftig aan toe kan gaan. Maar we waren als een van de eerste aan boord en gingen toch voorop de speedboat zitten. De gids kwam ons nogmaals waarschuwen dat het er echt heftig aan toe kan gaan voor op de boot en dat als iemand zwanger is of rugklachten heeft je echt niet daar moest gaan zitten. Maar we namen de gok samen met nog wat andere mensen van onze leeftijd. Net voordat we vertrokken kwam de gids langs met kotszakjes en zei dat het elke dag voorkwam dat iemand ze voorop nodig had. Toen ik dat hoorde nam ik toch voor de zekerheid mijn reisziek pilletje maar even in! Het weer was schitterend en we vertrokken richting de eilanden. Eerst ging het vrij rustig maar toen we op open zee kwamen ging de speedboat kei hard stuiteren op de golven, af en toe waren het echt flinke klappen en kwam je los van de bank waar je op zat. Gelukkig konden we het alle vier goed hebben en werd niemand ziek. Helaas zaten er twee Indische meiden naast mij die behoorlijk wit wegtrokken. Ook weer uitgerekend naast mij met m’n kotsangsten! Gelukkig bleef het bij een beetje aanstellerig gedrag en hoefde niemand te kosten. Toen we bij “Maya bay” aankwamen keken we onze ogen uit. Zo’n wit zand en licht blauw water hadden we nog nooit gezien. Het was wel jammer dat je dit nauwelijks kon zien omdat je samen met nog twee miljoen toeristen op een eilandje stond! De andere kant van het eiland “Loh Samah bay” was ook prachtig en om er naartoe te lopen moest je door een stuk jungle. Denk dat dit wel het mooiste plekje was waar we ooit geweest waren. Het enige wat ons wel bezig hield was hoe het zou zijn als je daar niet met zoveel toeristen zou staan, dat moet echt helemaal geweldig zijn.
We vaarden verder langs “Pi Leh Cove” en “Viking bay”. Na nog een stuk varen stopte de boot en kon iedereen even gaan snorkelen. Het was heel mooi maar doordat de zee best wild was kon je niet heel zuiver zien onderwater. De brillen en snorkels die we gekregen hadden waren ook niet al te best dus ik besloot lekker in m’n reddingsvest te gaan dobberen op de golven, ook prima!
Na een half uur gingen we lunchen op het grotere “Phi Phi Don” eiland. Het eten was simpel maar wel erg lekker. Toen we terug naar het strand liepen stonden er twee mannen met een baby aapje en een wat grotere in een tuinbroekje, echt super schattig maar moeilijk om te zien omdat apen gewoon lekker in het wild moeten leven!
We lagen goed en wel nog een paar minuten op het strand toen het weer ineens radicaal omsloeg, we gingen terug naar onze speedboat en toen we vertrokken begon het super hard te regenen. Even twijfelde we om binnen op het achterdek te gaan zitten, maar het zat helemaal vol dus toch bleven we maar zitten. Het kwam met bakken uit de lucht en we waren binnen enkele seconden helemaal doorweekt! Nu voelt dat normaal al niet heel fijn, maar we zaten voorop een speedboat dus het voelde alsof je geraakt werd door hagelstenen zo groot als golfballen haha.
Gelukkig na een klein half uurtje stopte de regen en gingen we nog een kijkje nemen bij “Monkey beach”, dat door het hoge water geen strand meer was. De apen zaten allemaal in bomen boven het water, wel een heel mooi gezicht. Uiteindelijk gingen we nog naar “Khai Island” (bekend van de film “The beach” met Leonardo di Caprio). Daar begon de zon weer te schijnen en konden we weer een beetje warm worden na al die regen. We dronken nog een drankje en namen nog een duik voor we weer terug gingen naar Phuket. Aan boord van de speedboat zaten er twee hele aardige chinezen naast ons in plaats van die zieke Indiers waar iedereen heel blij mee was, maar toen de Indiers aan boord kwamen wilde ze hun plekken terug. De chinezen stonden teleurgesteld op maar hier was Mike het niet mee eens haha, hij zei dat niemand hier vaste plekken heeft en dat ze dan maar eerder hadden moeten komen. Daarbij als je elke keer zo misselijk word kan je veel beter binnen gaan zitten en niemand van ons had zin om ondergekotst te worden. De boodschap kwam aan en ze gingen naar binnen. Op dat moment kreeg Mike nog net geen applaus van de rest die buiten zaten want schijnbaar was iedereen blij dat ze eindelijk weg waren!
Toen we weer op de pier in Phuket waren aangekomen moesten we helaas met dezelfde chauffeur als de heenweg terug maar omdat we zo moe waren van de drukke dag merkten we er maar weinig van en waren we snel weer terug bij ons hotel.
S’avonds aten we bij een Irish pub en gingen we daarna nog op het strand zitten met een drankje. Het was een prachtige avond om op het strand te zitten want er werden tientallen lampionnen opgelaten en veel vuurwerk afgestoken. Mike en ik besloten ook een wensballon op te laten als mooie afsluiter van onze kerst in Thailand. Door de wind die ineens op kwam overleefde onze lampion het maar net. Maar hij had het gehaald! Nu hopen dat onze wensen uitkomen .
Zaterdag 27 december:
Na het ontbijt zouden we lekker naar het strand gaan weer want het was prachtig weer. Maar toen we onze spullen aan het pakken waren kregen Mike en ik allebei enorme buikkrampen. We zeiden tegen Luke en Anne dat ze maar vast moesten gaan want wij konden voorlopig nog niet weg. Na twee uur lang buikpijn en wc-bezoekjes ging het gelukkig weer en gingen we ook naar het strand. S’middags gingen we bij de supermarkt wat te eten halen en aten dit lekker op het strand op. Na een middagje strand gingen we bij een toeristen informatie kraampje informeren wat het zou kosten als we naar Fantasea wilden gaan. Fantasea is een soort van pretpark hier op Phuket met een van de grootste Thaise dansshows met alles erop en eraan van Thailand. Het was heel prijzig maar omdat we toen we nog in Nederland waren al gehoord hadden dat we dit echt moesten doen en we een kerstcadeautje hadden gekregen van mijn lieve ouders besloten we het toch te doen maar spraken nog niks af omdat we het eerst even met Luke en Anne wilde bespreken.
S’avonds voor we weer met z’n vieren hadden afgesproken in de lobby gingen we even pinnen bij de supermarkt om de hoek. Zoals altijd ging het intoetsen goed maar aan het eind toen de transactie al goedgekeurd was kwam het geld er niet uit! We kregen het even spaansbenauwd en maakte meteen foto’s van het scherm. De man van het restaurantje naast de pin automaat zag dat er wat was en kwam kijken, hij zei dat er niks aan de hand was en dat dit elke dag wel een keer gebeurden. We geloofden hem niet meteen maar toen ik alsnog bij een andere automaat kon pinnen kwam Luke met de briljante opmerking dat als het wel was afgeschreven ik niet nogmaals had kunnen pinnen omdat er een limiet op zit in het buitenland. We werden weer rustig en gingen wat drinken in de lobby van ons hotel. Waar het trouwens lekker goedkoop was.
Omdat we al dagen een keer in ons hotel wilden avondeten omdat iedereen er zo ontzettend aardig is, besloten we dat deze avond te doen. Het eten was heerlijk en gingen daarna nog een drankje drinken op Bangla road.
Zondag 28 december:
Na het ontbijt namen we een Tuk tuk naar de Big Buddha Phuket. Het was nog best een eind rijden door de bergen maar toen we er waren was het uitzicht prachtig. Je keek over heel Phuket heen en de witte buddha was enorm!
De tempel was nog lang niet af en door middel van donaties gaan ze door met het bouwen. Ook zat er binnen en monnik die mensen aan het zegenen was. Dit vond ik zo’n mooi idee en wilde dit ook graag. Ook Mike vond het wel heel mooi om te doen dus we besloten aan te sluiten in de lange rij. Omdat er zoveel mensen in de rij stonden kwam er een tweede monnik bij en ging het een stuk sneller. Je moest op je knieën voor de monnik gaan zitten en hij vroeg of je je linkerarm uit wilde steken. Daar deed hij een armbandje omheen, vervolgens werd je nog een soort van gedoopt. Hij had een bos takken die hij in water deed en daarna op je hoofd tikte. Dat was toch wel een hele bijzondere ervaring.
Na onze zegening liepen we terug naar de tuk tuk die op ons stond te wachten. We reden door naar de Chalong tempel die niet ver van de Big Buddha af lag. Ook weer heel mooi! We stonden ervan te kijken hoeveel geld er gedoneerd werd in een tempel. Twee monikken gingen net op het moment dat wij er waren de donaties ophalen ze konden niet overdreven een vuilniszak vullen met al het geld dat er lag.
Buiten werd regelmatig vuurwerk afgestoken en dat ging er niet zachtjes aan toe.
Toen we alles gezien hadden liepen we terug naar onze tuk tuk en die bracht ons terug naar Patong. We trokken onze badkleding aan en gingen lekker nog even op het strand liggen. Ook regelde we dat we s’avonds naar Fantasea gingen want Luke en Anne hadden besloten mee te gaan.
S’avonds om 18.00 uur werden we opgehaald door een mini bus en reden we naar Fantasea. We gingen eerst eten bij het enorme buffet restaurant van het park. Daarna liepen we naar het grote theater omdat de show bijna zou starten. Daar moesten we eerst onze telefoon en fotocamera inleveren omdat het verboden was om foto’s of video’s te maken van de show. Waarom weten we eigenlijk nog steeds niet. De show was echt heel mooi met allemaal soorten dans, acrobatiek, goochel acts en dieren. Het was zeker een bezoekje waard alleen was het erg jammer dat de show maar een dik uur duurde.
Maandag 29 december:
S’ochtends na ons laatste ontbijt bij The crystal beach hotel pakten we onze tassen in en checkten we alvast uit. We konden gelukkig onze bagage nog even achterlaten in het hotel zodat we niet met alle koffers en tassen op het strand hoefden te gaan liggen. Het was nog heerlijk weer dus hadden lekker nog een paar uurtjes van het zonnetje genoten op het strand.
Tussen de middag toen iedereen een beetje trek begon te krijgen lieten we onze handdoeken liggen en gingen Luke en Anne lekker Mexicaans eten en Mike en ik liepen naar de foodcourt om wat meer budget te eten. Na het eten kwamen we toevallig weer precies tegelijk op het strand aan en gingen nog even liggen. Het weer werd snel minder en het leek of het elk moment kei hard kon gaan regenen dus we pakte onze spullen en liepen terug naar het hotel. Daar mochten we nog gebruik maken van de douches bij het zwembad om ons nog even op te frissen.
We dronken nog een drankje in de lobby en regelde een taxi naar het vliegveld van Phuket. Toen de taxi er was wilde we graag nog een foto maken met het personeel van het hotel omdat het zo’n bijzonder lieve mensen waren. Het werd uit het niets ineens een behoorlijk emotioneel afscheid, schijnbaar had een van de dames zich zo aan ons gehecht dat ze begon te huilen. Na dat we iedereen nog een knuffel hadden gegeven was het echt tijd om te gaan. Gelukkig waren we vrij optijd vertrokken want het was erg druk op de weg. Bij het vliegveld aangekomen aten we nog een broodje bij de Subway en checkten we in. Vanuit Phuket vlogen we in een dik uur naar Bangkok, waar Mike en ik nog even gingen kijken of we hier eventueel al ons visum konden verlengen. Helaas kon dat niet maar de medewerkers waren erg behulpzaam en gaven ons het adres van waar we naartoe moesten en zei dat we moesten zorgen het meteen de volgende dag te doen omdat er een lang weekend zou zijn in Thailand in verband met nieuwjaar.
We regelde een taxi naar ons hotel in Bangkok en gingen meteen naar bed omdat we de volgende ochtend naar de immigration office moesten.
Dinsdag 30 december:
S’ochtends aten we snel een boterham met jam en pakte een taxi naar het overheidsgebouw van Bangkok, een enorm gebouw en we dachten dat we het nooit zouden gaan vinden waar we moesten zijn! Gelukkig was iedereen erg behulpzaam en vonden we het snel. We moesten wel een heel formulier invullen, pasfoto’s laten maken en het hele zaakje kopiëren. Vol verbazing bleek dat we het goed gedaan hadden en kregen een nummertje zodat we opgeroepen konden worden door een van de immigration medewerkers. Vrij snel waren we aan de beurt en na een paar vragen en we €100 lichten waren mochten we in een grote hal wachten tot ze ons visum verlengd hadden. Dat duurde niet lang en we kregen onze paspoorten terug met een stempel tot 5 februari! We waren best trots dat we het zo goed geregeld hadden, want we hebben er allebei een enorme hekel aan zo’n dingen in te vullen terwijl je nauwelijk snapt wat er staat. We haasten ons terug naar het hotel omdat we smiddags een fietstocht hadden geregeld bij Co van Kessel (een bedrijf dat tientallen jaren geleden is opgericht door de gelijknamige Nederlandse eigenaar).
We spraken met Luke en Anne voor ons hotel af en probeerde een taxi te regelen, wat normaal binnen een paar minuutjes geregeld is. Maar dit keer kregen we het gewoon niet voor elkaar. Uiteindelijk lukte het en werden we halverwege de rit gebeld door een medewerker van Co van Kessel of we nog wel kwamen. We stonden om de paar meter vast en de taxichauffeur legde uit aan Co van Kessel waar we precies waren. Gelukkig besloot de medewerkster dat ze op ons zouden wachten, waar we echt heel blij mee waren! We kwamen om 13.15 uur aan bij het kantoor van Co van Kessel, een kwartier te laat. Toch was het personeel ontzettend vriendelijk, gaf ons een korte instructie en een fiets die op maat gezet werd en we konden vertrekken. We fietsten door de mooiste plekjes van Bangkok. Stopten bij tempels en een locale markt (waar we wat dingetjes mochten proeven) en reden door super smalle steegjes. Ook gingen we met de fiets op een veerboot en longtailboat die ons naar de andere kant van de Bangkok bracht. Daar was het een stuk rustiger en fietste je echt door de natuur en boeren wijlanden. Ook was er een heel stuk waar je over een smalle brug fietste, ik denk zo’n 2 meter breed en aan beide kanten een sloot. Daar was het wel behoorlijk uitkijken maar gelukkig was er niemand de sloot ingereden.
Na een hele tocht kwamen we uit bij de plek waar we zouden lunchen. Heel leuk restaurantje waar we heerlijk Thais eten kregen. Na een goede maaltijd fietsten we door naar een oever en vanuit daar vaarden we via de Chao Phraya rivier terug naar de stad. Waar je enorm mooi uitzicht had op alle tempels en gebouwen aan de oevers.
Toen we weer van de boot afstapten was het nog vijf minuutjes fietsen terug naar het kantoor van Co van Kessel. Voor iedereen die nog ooit naar Bangkok gaat in de toekomst is dit echt een aanrader, we hebben echt een topdag gehad en op geweldige plekjes geweest die we zelf nooit gevonden hadden.
We namen een tuk tuk terug naar het hotel en onderweg gingen we nog even kijken om een pak te laten maken haha. We hadden een dealtje gesloten met onze chauffeur dat we even naar binnen zouden gaan bij een klerenmaker, dan kreeg hij gratis brandstof en bracht hij ons goedkoper naar ons hotel. De klerenmaker wist toch wel dat wij geen pak gingen laten maken dus we stonden binnen 3 minuten weer buiten, terwijl we nog zo ons best deden geinteresseerd te lijken!
Na even snel opfrissen spraken we af ergens wat te gaan drinken in de stad, want waar kan dat nou beter dan in Bangkok zou je zeggen. We namen de skytrain naar CentralWorld waar het erg druk was en de voorbereidingen voor oud op nieuw al in volle gang waren. Overal bij elke bar stond een enorme rij en we liepen verder. Een tuk tuk sprak ons aan en zei dat hij ons wel naar een bar street kon brengen. We stapte in en kwamen uit bij een bar helemaal achteraf waar niks te toen was en “Club Bossy” heette. We dachten hier gaan we niet naar binnen dus liepen maar weer verder. Nergens in de omgeving was ook maar iets te vinden dat in de buurt kwam van een bar! Dan ben je in Bangkok en kun je gewoon geen bar vinden. Uiteindelijk na weer bijna een uur lopen kon een taxi chauffeur ons wel naar een echte bar street brengen. We stapte in en Luke werd nog even herkent als Dirk Kuijt we reden een heel eind en ik zei nog als grapje “als we nu weer bij die “Club Bossy” uitkomen eet ik mijn schoen op!” En jaaa hoor, na een kwartiertje rijden reden we weer dezelfde straat in en stopte we voor Club Bossy. We zeiden dat we hier al geweest waren en we door wilde rijden. Iedereen was echt stom verbaast hoe dat in zo’n grote stad kan, 2 keer naar dezelfde saaie bar gestuurd worden. Maar toen viel het kwartje.. “Bar street” lijkt op de Thaise uitspraak van “Bossy”, dus terwijl wij zo graag naar een bar street wilde dachten de chauffeurs ons gewoon op de juiste plek af te zetten. Onze chauffeur snapte het na nog een keer goed uitleggen wel en bracht ons gelukkig naar een leuke straat met vele barretjes. Daar plofte we neer op een terrasje en hebben we gezellig nog de rest van de avond gezeten. Op de terugweg hadden we nog even een pitstop bij de Mac Donald’s en daarna gingen we lekker ons bed in.
Woensdag 31 december:
Na lekker een beetje uitslapen spraken we rond de middag af voor ons hotel. We besloten naar de “Grand Palace” te gaan en liepen naar de skytrain. Na de skytrain moesten we op een overvolle toeristenboot om bij de Grand palace te komen. Het stond behoorlijk slecht aangegeven dus we stapte op de gok ergens uit waar we dachten te moeten zijn. Gelukkig hadden we het goed en moesten nog een eindje lopen naar de ingang van het paleis. We hadden er niet echt bij stilgestaan dat het een feestdag was in Thailand dus het was niet alleen heel druk met toeristen maar ook met thaise mensen. Bij de ingang bleek dat je compleet bedekt moest zijn en anders kwam je niet binnen. Iedereen had gewoon een korte broek aan dus dat was al een probleem. Uiteindelijk besloten Mike en ik niet naar binnen te gaan omdat het zo druk was en super warm, maar het was Luke en Anne hun laaste dag dus uiteraard wilde zei wel naar binnen want anders waren ze voor niks helemaal daarheen gekomen. Terwijl Luke en Anne binnen waren, gingen Mike en ik buiten een rondje lopen en kochten wat soorten vers fruit die we lekker op het gras in het zonnetje opgegeten hadden.
Toen Luke en Anne weer terug waren namen we een tuk tuk terug naar het hotel en friste we ons even op.
S’avonds gingen we opzoek naar een leuk eettentje omdat het de afsluiter van onze vakantie met Luke en Anne was. Helaas konden we oudjaarsavond niet helemaal samen vieren want wij gingen naar CentralWorld waar je al optijd moest zijn en Luke en Anne vlogen snachts terug naar Nederland. We vonden een erg leuk Thais restaurantje en kletsten nog even gezellig na over onze vakantie. Ook hadden we de laptop bij om foto’s over te zetten dus konden we nog met z’n viertjes alle foto’s zien die we die twee weken gemaakt hadden.
Toen kwam het moment dat we weer afscheid moesten nemen van Luke en Anne, wat een mooie twee weken waren dat! Mike en ik vonden het geweldig en heel bijzonder dat ze ons op zijn komen zoeken en kerst met ons kwamen vieren. Toen we weg liepen vond vooral Mike het wel even raar dat z’n matje weer weg was. Gelukkig hadden we een topavond voor de boeg en was de sfeer al snel weer opperbest!
We namen de skytrain naar CentralWorld die helemaal propvol zat. Onderweg naar het grote plein stonden er tientallen kraampjes die lichtgevende dingen verkochten zoals horloges, haarbandjes en brillen. We dachten als we oud op nieuw eenmalig hier vieren dan doen we het ook zoals iedereen het hier doet, en kochten een lichtgevend kroontje voor mij en een horloge voor Mike. Toen we het plein bij CentralWorld op liepen kochten we nog een flesje water omdat we niet wisten of dat ergens anders nog kon in de drukte. Het was niet normaal hoeveel lichtjes je zag om je heen en er hingen overal schermen en schijnwerpers. We liepen zover mogelijk door tot dat we best goed uitzicht hadden op het grote podium. Het was zo ontzettend druk dat je steeds krapper kwam te staan en iedereen je voorbij probeerde te wringen en we besloten naar achter te lopen waar er hekken stonden. Na even moeilijk doen konden we een perfect plekje bemachtigen voor het podium maar achter aan de hekken, zo kon er in ieder geval niemand achter je komen staan en kon je af en toe even zitten. De muziek was echt top en we hadden niet verwacht dat we dit aan zouden treffen. Maar hoe dichter bij middernacht hoe erger de muziek werd. We hebben de Aziatische One Direction en Backstreet Boys allemaal voorbij zien komen haha! Gelukkig was de sfeer geweldig en lachten we wat met de jongen naast ons en de soldaten aan de andere kant van het hek. Wat een ervaring oud op nieuw in Bangkok, ondanks de boybands was het echt super! En toen het moment daar was, de countdown.. Iedereen telde kei hard mee en het vuurwerk dat we toen zagen was enorm! Zo’n vuurwerk zie je in Nederland niet, laten we het daar maar op houden. We hadden geprobeerd wat filmpjes te maken maar helaas het onze telefoon er geen zin in dus zit er geen geluid onder de filmpjes kwamen we daarna in het hotel achter. Op deze link tussen 1 uur 16 minuten en 1 uur 23 minuten is het vuurwerk goed te zien: https://www.youtube.com/watch?v=NUKicoUMQFw
Het verslag was zo lang dat ik het niet in een keer kan uploaden dus de rest staat in deel 2!
We hopen dat iedereen hele fijne feestdagen heeft gehad en wensen jullie alle goeds voor 2015 :)
Wij hebben weer een aantal onvergetelijke dagen gehad, en natuurlijk een geweldige kerst met Luke en Anne. Wat was dat fijn even lekker twee weken Brabants kunnen lullen en veel lachen met vrienden van thuis!
Nou, de ellende gaat weer beginnen want ben wel even aan het typen voor een verslag van bijna 4 weken! Daar gaan we...
Donderdag 18 december:
Mike was al lekker optijd wakker omdat hij het zo spannend vond dat Luke en Anne vandaag aankomen op Phuket, dus uitslapen zat er vandaag niet in! We pakten onze spullen bij het hotel waar we twee nachtjes geslapen hadden in Patong en zochten uit hoe we bij The crystal beach hotel kwamen waar we 11 dagen zouden verblijven met Luke en Anne. Toen we het dachten gevonden te hebben liepen we vol goede moed met onze backpacks op onze rug richting het volgende hotel, wat ongeveer 20 minuutjes lopen was. Helaas na 40 minuten hadden we het nog niet gevonden en helemaal niemand wist waar het hotel zat! Geloof me dat was geen pretje, 30 graden en allebei een veelste volle backpack op ons rug en niemand die de weg wist. Uiteindelijk kwamen we na een dik uur met veel geluk toch uit bij het hotel. We kregen een welkomsdrankje en mochten ook al waren we nog niet compleet toch al naar onze kamer om de spullen neer te leggen dus dat was wel fijn. We gingen meteen weer terug naar de lobby omdat Mike Luke heel graag wilde ontvangen met een koud biertje om de vakantie in te luiden. Na een klein half uurtje wachten kwamen Luke en Anne aan bij het hotel.. Super leuk om na 2 maanden weer bekende gezichten te zien!
Na even snel omkleden gingen we een rondje lopen door Patong om de boel te verkennen en even een hapje te eten. We gingen bij een simpel tentje zitten waar het erg druk was dus gingen ervan uit dat je er goed kon eten. We bestelde met z'n vieren wat kleine dingetjes zodat we alles wat konden proeven. Toen het eten gebracht werd bleek het heerlijk te zijn, maar we hadden de man nog geen half bordje en een half saté stokje. Na het eten liepen we nog naar Jungceylon (het overdekte winkelcentrum van Patong) en naar de overdekte markt. Maar het weer was helaas regenachtig dus we gingen optijd terug naar het hotel.
S'avonds aten we lekker wat bij een tentje aan het strand waar het weinig voor veel was in plaats van het gebruikelijke veel voor weinig haha. Daarna liepen we door naar Bangla Road (dé bekende uitgaansstraat van Phuket), waar we overvallen werden door enorme drukte en mannetjes die ons pingpongshows wilden aansmeren. We vonden een mooi plekje bij 'n oud cafeetje aan het einde van de straat waar we lekker een drankje gingen drinken. We zaten mooi vooraan de weg op een rijtje stoelen waar we alle gekkigheid voorbij konden zien komen, wat een chaos was het hier. Ook kwamen er elke paar minuten hele schattige vrouwtjes langs die houte kikkers en haaientanden probeerde te verkopen. Hier hebben we twee weken lang extra van kunnen genieten dankzij Luke die bij ELK vrouwtje dat voorbij kwam ons nog even vroeg of we echt geen haaientand wilden hebben.
Na een leuke eerste avond gingen we terug naar het hotel.
Vrijdag 19 december:
S'ochtend om 9.15 uur gingen we met z'n vieren ontbijten in het hotel. Je kon kiezen tussen 3 soorten ei met toast en fruit, helemaal niet verkeerd na zoveel weken alleen droog brood met jam te hebben gegeten. Het weer was vandaag ook al een stuk mooier dus besloten meteen na het ontbijt naar Patong Beach te gaan. Eenmaal daar trokken de wolken steeds meer weg en tegen de middag was het bijna strak blauw. Halverwegen de middag toen we trek kregen liepen we naar de foodcourt waar je voor een prikkie heerlijk kon eten. Na het eten gingen we weer vrolijk verder met bakken op het strand!
In de avond liepen we wat rond om te kijken waar we wilden gaan eten. Na even zoeken kwamen we uit bij een simpel en druk tentje langs een grote weg, daar bestelde we allemaal een Thais gerecht. Helaas is het hier niet zoals is Nederland dat je allemaal je eten tegelijk krijgt, hier moet je net geluk hebben en meestal komen voor en hoofd gerecht gewoon tegelijk. Intussen vertelde een Amerikaan die naast ons zat dat je hier beter niet kan vragen wat voor vlees er in je eten zit, omdat de zwerfkatten die hier rondlopen niet voor niets geen staart meer hebben... Dat hielp niet echt mee aan mijn eetlust moet ik eerlijk zeggen haha.
Wat later die avond liepen we weer richting Bangla Road om daar nog een drankje te drinken. We kwamen uit bij een tentje in het midden van de straat waar het niet zo druk was en we lekker met z'n vieren aan een tafel konden zitten. Ook was het hier wat goedkoper dus dat was helemaal fijn. Na wat drankjes gingen we terug naar het hotel en het was weer een geslaagde dag.
Zaterdag 20 december:
S'ochtends na het ontbijt besloten we scooters te gaan huren zodat we naar wat andere strandjes konden rijden. Tegenover ons hotel zat een bar waar scooters voor de deur stonden die te huur waren, dat leek ons ideaal dus gingen vragen of dit mogelijk was voor twee dagen. We werden geholpen door een heel lief Thais vrouwtje en het bleek nog heel goedkoop te zijn ook, we zochten twee scooters en 4 helmen uit en vertrokken meteen richting het zuiden van het eiland. We reden naar Karon beach, Kata beach, Naihan beach en Rawai beach overal stopten we even om een frisse duik te nemen en het ene strandje was nog mooier dan de ander! Rond de middag stopten we voor te lunchen bij een heel mooi Bob Marley achtig restaurantje met uitzicht over de bergen en zee. Daar hadden we heerlijk gegeten en we reden weer verder op onze scooters. Bij elke stop gingen Mike en Luke samen even op excursie om de mooiste foto's te maken terwijl Anne en ik lekker op een handdoekje van het zonnetje lagen te genieten. Op de terugweg stopten we nog even bij Phromthep Cape waar je een geweldig uitzicht had over een aantal baaien en eilandjes bij Phuket. Even verder stonden ook een aantal olifanten waar we nog even gestopt zijn en de natuur waar we doorheen reden was ook erg mooi.
Een paar minuten voor we terug bij ons hotel waren begon het kei hard te regenen dus moesten we stoppen, we gingen maar even een broodje halen bij de Seven-Eleven (supermarkt) en wachtten tot de regen weer wat minder werd.
S'avonds na een lekker warme douche gingen we eten bij een simpel Thais restaurantje waar we besloten hadden allemaal willekeurig wat te kiezen en dan alles te delen (dat is hier sowieso een soort van gebruikelijk). We hadden super lekker gegeten en zaten allemaal ramvol! Daarna liepen we nog even naar Bangla Road waar we weer bij hetzelfde tentje als de avond ervoor neerplofte.
Zondag 21 december:
S'ochtends na weer een lekker eitje met toast stapten we onze scooters weer op en reden dit keer naar de noordkant van het eiland. Als eerste gingen we naar Surin Beach waar Mike en ik al eerder geweest waren maar omdat het hier zo mooi en rustig was wilden we het toch nog even aan Luke en Anne laten zien. Daar hebben we lekker even op het strand gelegen met een fruitshake en voor dat we gingen maakten we nog wat foto's voor onze kerstkaarten.
We reden door naar Kamala Beach waar die leuke eettentjes op het strand zitten. We gingen hier lekker lunchen en reden daarna weer verder. Onderweg stopten we nog bij Kalim Beach en wat kleine privestrandjes, maar omdat het laag water was waren deze een stuk minder mooi dan de dag dat wij er al geweest waren. Dat was wel jammer maar hebben er toch nog een aantal hele mooie foto's kunnen maken omdat het koraal boven water was komen te liggen.
S'avonds gingen we met z'n vieren een pizzatje eten bij The pizza company, en daarna nog wat drinken op Bangla road. Toen we terug liepen naar het hotel kwamen we een kraampje tegen waar je "gebakken ijs" kon eten, we dachten dát moeten we proberen! Je kon heel je ijsje zelf samenstellen en wat ze dan deden was een beker melk met smaakje over een bevroren plaat gieten.. En dan net zo lang krassen tot dat het ijs word. Heel vreemd maar super lekker was het!
Maandag 22 december:
S'ochtends na het ontbijt gingen Mike en ik even de scooters vol tanken omdat deze vandaag terug moesten en we hadden afgesproken dat we ze vol mee zouden nemen en dan weer vol terug zouden brengen. (Achteraf zat onze tank bij lange na niet vol toen we hem kregen, maargoed daar hebben we maar niet moeilijk over gedaan). We hadden beide scooters helemaal volgetankt en brachten ze terug. Dit keer was het schattige vrouwtje er niet maar een of andere lompe Duitser of Zwitser. Hij was al meteen heel onbeschoft naar ons toe en deed net of we debieletjes waren. Hij liep de scooter heel zorgvuldig na om te kijken of we hem niet toch beschadigd hadden en reed daarna de scooters om de hoek waar we ze niet meer konden zien. Toen de man terug kwam zei hij dat alles goed was maar dat we hem nog 240 baht moesten betalen voor benzine omdat we de scooters vol hadden meegenomen en volgens hem half leeg hadden terug gebracht. We zeiden dat we net van het tankstation afkwamen en we beide scooters helemaal vol hadden getankt. Waarop de man boos werd en zei dat we hem niet moesten “bullshitten”. We werden zelf ook een beetje boos omdat hij degene was die loog en we zeiden dat we de scooters dan wel terug wilden en dan zelf wel gingen tanken want dat was nog goedkoper ook! Hier was meneer het niet mee eens en hij begon bijna te schreeuwen dat hij zijn geld wilde hebben. We stonden echt verbaast te kijken omdat we niet hadden verwacht door een europeaan afgezet te worden hier in Azië. Het werd een behoorlijke woordenwisseling en uiteindelijk hebben we uit boosheid toch maar gewoon betaald.. Het is ook maar €6 waar het om ging, alleen het was meer een principe kwestie! Wat een pannekoek was dat zeg.
Toen we afgekoeld waren van het conflict pakten we onze handdoeken om lekker op het strand te gaan liggen. Helaas begon het weer snel minder te worden en op het strand liggen was niet echt meer een optie. We gingen maar even wat winkeltjes af en besloten te gaan kijken wat het zou kosten om naar het “James Bond eiland” te gaan en de “Phi phi eilanden”. We kwamen uit bij een toeristen zaakje waar je beide dagjes weg kon regelen. Omdat we twee verschillende dingen wilden kon er een goede prijs gemaakt worden voor ons en we besloten het maar meteen vast te zetten.
Inmiddels regende het nog steeds en we besloten maar een drankje te gaan drinken bij een heel leuk lounge tentje. Daar hebben we uiteindelijk heel de middag gezellig gezeten.
In de avond zijn we nog simpel een hapje gaan eten en daarna weer ons vaste plekje op Bangla Road bezocht maar gingen op tijd terug naar het hotel omdat we de volgende dag al vroeg naar het James Bond eiland zouden gaan.
Dinsdag 23 december:
S’ochtends na het ontbijt werden we opgehaald door een mini busje om samen met wat andere toeristen naar het “James Bond eiland” te gaan. We stopte ook op Bangla Road om wat toeristen op te halen en daar stond een man met een slow loris in een tasje, echt super zielig! Hij wist goed dat hij fout bezig was want elke keer als de politie dichterbij kwam stopte hij het beestje behoorlijk hardhandig in zijn tas. Verschrikkelijk om te zien.
Het was een hele rit van bijna 2 uur en onze eerste stop was de “Monkey cave” (Suwan Kuha Temple). Daar hadden we een kleine twintig minuten om de tempel en de apen te gaan bekijken. We gingen als eerste de grot in waar een enorm gouden buddha beeld lag, erg mooi. Ook kon je zoals in elke tempel een donatie doen en dan kwam er een nummertje te staan op een scherm. Naast het scherm hingen allemaal blaadjes van nummer 1 tot en met ongeveer 30 en dan neem je dus het blaadje met het nummer dat er bij je op het scherm kwam te staan. Op het blaadje staat dan een boodschap speciaal voor jou. Ik had toevallig mijn geluksnummer 4 en dit stond erop: “You’re solitude like a small chick straying from its flock that it took such a long time for reunion. Work as a team, it’s harmful for you to be the leader. Better be a backer and get yourself to safety in case of emergency. The same way as the moon that sets when the sun rises. You’re likely to win the lawsuit that you’re involved in. What you wish won’t be long to come true. For you who are expecting a baby, you’re probably having a son”.
Toen we de grot weer uitliepen wilden we gaan kijken waar de aapjes zaten, maar die waren door het regenachtige weer ver te zoeken. We zagen er een paar hoog tegen de rotswanden, maar dat was het dan ook. Terug in de mini bus reden we door naar “Phang Nga Bay National Park” dat lag er gelukkig vlakbij. We gingen vanuit daar verder met een longtail boat. Dit was echt super leuk! We vaarden door de mooiste mangroven en langs hele hoge rotsformaties in het water. Doordat het weer niet heel helder was die dag zag het er heel misterieus uit af en toe zelfs onwerkelijk. Na ongeveer een half uur op de longtail boat kwamen we aan op het James bond eiland. Daar moesten we via de zijkant van de boot klimmen om eruit te komen, omdat hier geen pier was. Voor ons geen probleem maar het was wel een beetje zielig voor alle ouderen die aan boord zaten! We maakten wat mooie foto’s van vooral de bekende rots uit de James Bond film en liepen rustig richting de andere kant van het eilandje waar we weer opgehaald zouden worden door onze boot. (“The man with the golden gun” is trouwens de film die op dit eiland is opgenomen).
Na weer een paar minuten varen kwamen we uit bij “Talu Island” daar stapten we over op een vele grotere boot waarvandaan we zouden gaan zee kanoën. In koppels van twee ging je in een kano, waar je helaas niet zelf mocht peddelen maar dit werd gedaan door een instructeur. Mike en ik stapten in een half kapotte kano waar de binnenkant helemaal van omhoog stond, dus het was goed vasthouden wilden we niet in het water vallen. De golven waren die dag ook best flink en om op de mooste plekjes te komen moesten we toch echt een stukje over open zee. Maar wat een ervaring! We gingen onder enorme rotsen door en tussen de mangroven. Op de terugweg kwamen we Luke en Anne tegen die in een andere kano zaten. Ook stopten we voor we terug gingen nog bij een soort drijvende supermarkt, daar kochten we een blikje drinken zodat we een fooitje hadden voor onze instructeur. Helaas werden we daar al half gedwongen ook iets voor je instructeur te kopen (zodat hij dat vervolgens weer in kon gaan leveren in ruil voor geld). Dit vonden we een beetje jammer en besloten het op onze eigen manier te doen, we dachten ze hebben meer aan geld dan aan een blikje sprite! Maar toen we onze fooi gegeven hadden vond de instructeur het te weinig. Dat vonden we erg jammer omdat iedereen hier juist heel dankbaar is als je iets extra’s geeft, hadden het beter aan iemand anders kunnen geven die het wel echt kan gebruiken.
Als laatste die dag gingen we door naar “Koh Pan-Yee” (een beroemd vissersdorp op palen boven de zee). Daar stopten we voor lunch en hadden we nog een half uurtje om rond te lopen. Happy en Sunny de gidsen van de dag legden ons op hun manier uit dat als we niet optijd terug zouden zijn we tot de volgende dag moesten wachten tot er weer een boot zou komen. Wat een grappige figuren waren dat zeg! We liepen een klein rondje op het eiland en kwamen vanalles tegen. Sowieso was er een moskee op het eiland die elke paar minuten begon te zingen. Ook kwamen we een heel jong meisje van ik denk twee jaar oud tegen die heel erg misvormt was. Haar mond en neus was gewoon een groot gat waar een paar tandjes uitstaken, dat was wel heftig om te zien. (Dat kom je hier sowieso regelmatig tegen, mensen met verbrandingen en misvormingen). Wel zag je gelukkig dat het meisje er geen last van had en gewoon vrolijk aan het spelen was.
Gelukkig waren we op tijd weer bij de boot en we gingen terug naar het beginpunt. Wat een geweldige excursie hadden we gekozen, echt hele mooie plekjes gezien weer. Na een lange reis terug gingen we s’avonds nog een hapje eten en daarna lekker naar bed.
Woensdag 24 december (kerstavond):
S’ochtends om 9.15 uur hadden we weer afgesproken beneden te gaan ontbijten. Elke ochtend was dit toch wel een leuk momentje omdat het personeel van het hotel zo ontzettend vriendelijk was, ook al begrepen we elkaar 9 van de 10 keer niet het was altijd lachen.
We gingen na het eten onze strandspullen pakken en liepen naar het strand. Het weer was prima gelukkig, helaas geen zon maar de bewolking was maar licht dus het was wel lekker warm. Zo hebben we heerlijk heel de dag op het strand geluierd en na een aantal uur merkte we dat de zon toch sterker was dan we dachten. Zelfs door de bewolking heen begonnen we behoorlijk te kleuren. We smeerden ons toch snel nog meer even in maar rood waren we al.
Na een fijne dag kwamen we na het douchen samen in de lobby en gingen we kijken wat leuk was om te gaan eten op kerstavond. Hier is het over het algemeen overal zo dat als je je eten besteld hebt je het binnen 10 minuten hebt en dat wilden we niet op kerstavond. We vonden na even zoeken een leuk Braziliaans restaurant op loopafstand van ons hotel en besloten daar een kijkje te gaan nemen of het misschien wat was. Toen we binnen kwamen zaten er al behoorlijk wat mensen en zei het personeel dat we alleen nog binnen konden zitten. We besloten te gaan want we wilde echt graag buiten zitten. Op dat moment kwam de manager die zei dat er een aantal mensen die gereserveerd hadden niet op waren komen dagen dus hij had alsnog plek buiten.
Daar zaten we super gezellig en het rook er heerlijk. Het idee daar was dat je zelf bij het buffet salade en bijgerechten kon opscheppen en dat er om de paar minuten een ober langs kwam met een groot zwaard met verschillende soorten vlees eraan. Als je trek had in iets kon je het bordje dat je kreeg op groen leggen, wilde je een ronde overslaan dat legde je hem op rood. Heel leuk systeem! De lekkerste dingen kwamen voorbij en we hadden ons alle vier helemaal rond gegeten na een gezellig avondje tafelen.
We liepen terug naar ons hotel en namen daar nog een drankje in de lobby.
Donderdag 25 december (1e kerstdag):
Ook vandaag gingen we na het ontbijt weer lekker richting het strand. Gelukkig was de zon vandaag wel te zien dus dat was weer prima vertoeven op Patong Beach. We liepen later op de middag even naar het winkelcentrum om te kijken waar we die avond eventueel konden gaan eten. Iedereen had wel zin in sushi en we hadden al gezien dat er verschillende sushi tentjes zaten. Toen we gingen reserveren voor die avond snapte vrijwel niemand wat we bedoelde maar na lang moeilijk doen hadden we bij een leuk sushi restaurantje gereserveerd voor 19.00 uur die avond. Verder was de middag niet echt heel spannend.
Toen we s’avonds aankwamen bij het sushi restaurant zat er geen mens binnen haha geen wonder dat ze niet wisten wat we bedoelde met reserveren. We gingen toch maar zitten en gelukkig kwamen er al meer mensen. Het was eigenlijk de bedoeling dat we alles wat we wilde in een keer in zouden vullen maar we probeerde op handen en voeten uit te leggen dat we verschillende rondes wilden bestellen omdat we gezellig weer de hele avond wilden tafelen. Gelukkig snapte ze ons en vulde we ronde voor ronde in. De sushi hier was weer geweldig lekker alleen gingen er in de keuken verschillende dingen mis waardoor we de eerste ronde gratis kregen. Het duurde ook allemaal wel erg lang maar dit vonden we niet echt een probleem maar uiteindelijk kwam de manager ook nog met een gratis drankje en bood haar excusses aan voor haar personeel. Toen het meisje dat ons hielp eindelijk door had hoe het werkte was ze klaar met werken en begon het eigenlijk weer van vooraf aan haha. Maar we hadden erg lekker gegeten weer en allemaal sushi die er in Nederland niet is dus dat is sowieso al heel leuk.
We liepen nog een rondje door de stad om het eten even te laten zakken en gingen niet al te laat naar bed omdat we tweede kerstdag in alle vroegte al opgehaald zouden worden om naar de Phi phi eilanden te gaan.
Vrijdag 26 december (2e kerstdag):
Om 7.00 uur zaten we alweer met z’n vieren aan het ontbijt omdat we rond 7.30 uur opgehaald werden door een mini busje die ons naar een pier bracht aan de andere kant van Phuket. Nu zijn we al behoorlijk gewend aan het rijgedrag hier in Azië, maar dit was echt niet normaal! Deze man vond het nodig om met 14 toeristen in zijn busje te gaan spookrijden en tegen een andere taxichauffeur te gaan racen. Ik kuste nog net niet de grond toen we bij de pier aan waren gekomen, wat een ellende was dat zeg!
Toen iedereen compleet was volgde er een instructie over de planning van de dag en mochten we als we wilde flippers huren en een reisziek pilletje pakken. We werden ingedeeld in groepen en gingen aan boord van onze speedboat. Vooraf werd ons verteld dat als je snel ziek word je gewoon achterin moest gaan zitten omdat het er vooraan nogal heftig aan toe kan gaan. Maar we waren als een van de eerste aan boord en gingen toch voorop de speedboat zitten. De gids kwam ons nogmaals waarschuwen dat het er echt heftig aan toe kan gaan voor op de boot en dat als iemand zwanger is of rugklachten heeft je echt niet daar moest gaan zitten. Maar we namen de gok samen met nog wat andere mensen van onze leeftijd. Net voordat we vertrokken kwam de gids langs met kotszakjes en zei dat het elke dag voorkwam dat iemand ze voorop nodig had. Toen ik dat hoorde nam ik toch voor de zekerheid mijn reisziek pilletje maar even in! Het weer was schitterend en we vertrokken richting de eilanden. Eerst ging het vrij rustig maar toen we op open zee kwamen ging de speedboat kei hard stuiteren op de golven, af en toe waren het echt flinke klappen en kwam je los van de bank waar je op zat. Gelukkig konden we het alle vier goed hebben en werd niemand ziek. Helaas zaten er twee Indische meiden naast mij die behoorlijk wit wegtrokken. Ook weer uitgerekend naast mij met m’n kotsangsten! Gelukkig bleef het bij een beetje aanstellerig gedrag en hoefde niemand te kosten. Toen we bij “Maya bay” aankwamen keken we onze ogen uit. Zo’n wit zand en licht blauw water hadden we nog nooit gezien. Het was wel jammer dat je dit nauwelijks kon zien omdat je samen met nog twee miljoen toeristen op een eilandje stond! De andere kant van het eiland “Loh Samah bay” was ook prachtig en om er naartoe te lopen moest je door een stuk jungle. Denk dat dit wel het mooiste plekje was waar we ooit geweest waren. Het enige wat ons wel bezig hield was hoe het zou zijn als je daar niet met zoveel toeristen zou staan, dat moet echt helemaal geweldig zijn.
We vaarden verder langs “Pi Leh Cove” en “Viking bay”. Na nog een stuk varen stopte de boot en kon iedereen even gaan snorkelen. Het was heel mooi maar doordat de zee best wild was kon je niet heel zuiver zien onderwater. De brillen en snorkels die we gekregen hadden waren ook niet al te best dus ik besloot lekker in m’n reddingsvest te gaan dobberen op de golven, ook prima!
Na een half uur gingen we lunchen op het grotere “Phi Phi Don” eiland. Het eten was simpel maar wel erg lekker. Toen we terug naar het strand liepen stonden er twee mannen met een baby aapje en een wat grotere in een tuinbroekje, echt super schattig maar moeilijk om te zien omdat apen gewoon lekker in het wild moeten leven!
We lagen goed en wel nog een paar minuten op het strand toen het weer ineens radicaal omsloeg, we gingen terug naar onze speedboat en toen we vertrokken begon het super hard te regenen. Even twijfelde we om binnen op het achterdek te gaan zitten, maar het zat helemaal vol dus toch bleven we maar zitten. Het kwam met bakken uit de lucht en we waren binnen enkele seconden helemaal doorweekt! Nu voelt dat normaal al niet heel fijn, maar we zaten voorop een speedboat dus het voelde alsof je geraakt werd door hagelstenen zo groot als golfballen haha.
Gelukkig na een klein half uurtje stopte de regen en gingen we nog een kijkje nemen bij “Monkey beach”, dat door het hoge water geen strand meer was. De apen zaten allemaal in bomen boven het water, wel een heel mooi gezicht. Uiteindelijk gingen we nog naar “Khai Island” (bekend van de film “The beach” met Leonardo di Caprio). Daar begon de zon weer te schijnen en konden we weer een beetje warm worden na al die regen. We dronken nog een drankje en namen nog een duik voor we weer terug gingen naar Phuket. Aan boord van de speedboat zaten er twee hele aardige chinezen naast ons in plaats van die zieke Indiers waar iedereen heel blij mee was, maar toen de Indiers aan boord kwamen wilde ze hun plekken terug. De chinezen stonden teleurgesteld op maar hier was Mike het niet mee eens haha, hij zei dat niemand hier vaste plekken heeft en dat ze dan maar eerder hadden moeten komen. Daarbij als je elke keer zo misselijk word kan je veel beter binnen gaan zitten en niemand van ons had zin om ondergekotst te worden. De boodschap kwam aan en ze gingen naar binnen. Op dat moment kreeg Mike nog net geen applaus van de rest die buiten zaten want schijnbaar was iedereen blij dat ze eindelijk weg waren!
Toen we weer op de pier in Phuket waren aangekomen moesten we helaas met dezelfde chauffeur als de heenweg terug maar omdat we zo moe waren van de drukke dag merkten we er maar weinig van en waren we snel weer terug bij ons hotel.
S’avonds aten we bij een Irish pub en gingen we daarna nog op het strand zitten met een drankje. Het was een prachtige avond om op het strand te zitten want er werden tientallen lampionnen opgelaten en veel vuurwerk afgestoken. Mike en ik besloten ook een wensballon op te laten als mooie afsluiter van onze kerst in Thailand. Door de wind die ineens op kwam overleefde onze lampion het maar net. Maar hij had het gehaald! Nu hopen dat onze wensen uitkomen .
Zaterdag 27 december:
Na het ontbijt zouden we lekker naar het strand gaan weer want het was prachtig weer. Maar toen we onze spullen aan het pakken waren kregen Mike en ik allebei enorme buikkrampen. We zeiden tegen Luke en Anne dat ze maar vast moesten gaan want wij konden voorlopig nog niet weg. Na twee uur lang buikpijn en wc-bezoekjes ging het gelukkig weer en gingen we ook naar het strand. S’middags gingen we bij de supermarkt wat te eten halen en aten dit lekker op het strand op. Na een middagje strand gingen we bij een toeristen informatie kraampje informeren wat het zou kosten als we naar Fantasea wilden gaan. Fantasea is een soort van pretpark hier op Phuket met een van de grootste Thaise dansshows met alles erop en eraan van Thailand. Het was heel prijzig maar omdat we toen we nog in Nederland waren al gehoord hadden dat we dit echt moesten doen en we een kerstcadeautje hadden gekregen van mijn lieve ouders besloten we het toch te doen maar spraken nog niks af omdat we het eerst even met Luke en Anne wilde bespreken.
S’avonds voor we weer met z’n vieren hadden afgesproken in de lobby gingen we even pinnen bij de supermarkt om de hoek. Zoals altijd ging het intoetsen goed maar aan het eind toen de transactie al goedgekeurd was kwam het geld er niet uit! We kregen het even spaansbenauwd en maakte meteen foto’s van het scherm. De man van het restaurantje naast de pin automaat zag dat er wat was en kwam kijken, hij zei dat er niks aan de hand was en dat dit elke dag wel een keer gebeurden. We geloofden hem niet meteen maar toen ik alsnog bij een andere automaat kon pinnen kwam Luke met de briljante opmerking dat als het wel was afgeschreven ik niet nogmaals had kunnen pinnen omdat er een limiet op zit in het buitenland. We werden weer rustig en gingen wat drinken in de lobby van ons hotel. Waar het trouwens lekker goedkoop was.
Omdat we al dagen een keer in ons hotel wilden avondeten omdat iedereen er zo ontzettend aardig is, besloten we dat deze avond te doen. Het eten was heerlijk en gingen daarna nog een drankje drinken op Bangla road.
Zondag 28 december:
Na het ontbijt namen we een Tuk tuk naar de Big Buddha Phuket. Het was nog best een eind rijden door de bergen maar toen we er waren was het uitzicht prachtig. Je keek over heel Phuket heen en de witte buddha was enorm!
De tempel was nog lang niet af en door middel van donaties gaan ze door met het bouwen. Ook zat er binnen en monnik die mensen aan het zegenen was. Dit vond ik zo’n mooi idee en wilde dit ook graag. Ook Mike vond het wel heel mooi om te doen dus we besloten aan te sluiten in de lange rij. Omdat er zoveel mensen in de rij stonden kwam er een tweede monnik bij en ging het een stuk sneller. Je moest op je knieën voor de monnik gaan zitten en hij vroeg of je je linkerarm uit wilde steken. Daar deed hij een armbandje omheen, vervolgens werd je nog een soort van gedoopt. Hij had een bos takken die hij in water deed en daarna op je hoofd tikte. Dat was toch wel een hele bijzondere ervaring.
Na onze zegening liepen we terug naar de tuk tuk die op ons stond te wachten. We reden door naar de Chalong tempel die niet ver van de Big Buddha af lag. Ook weer heel mooi! We stonden ervan te kijken hoeveel geld er gedoneerd werd in een tempel. Twee monikken gingen net op het moment dat wij er waren de donaties ophalen ze konden niet overdreven een vuilniszak vullen met al het geld dat er lag.
Buiten werd regelmatig vuurwerk afgestoken en dat ging er niet zachtjes aan toe.
Toen we alles gezien hadden liepen we terug naar onze tuk tuk en die bracht ons terug naar Patong. We trokken onze badkleding aan en gingen lekker nog even op het strand liggen. Ook regelde we dat we s’avonds naar Fantasea gingen want Luke en Anne hadden besloten mee te gaan.
S’avonds om 18.00 uur werden we opgehaald door een mini bus en reden we naar Fantasea. We gingen eerst eten bij het enorme buffet restaurant van het park. Daarna liepen we naar het grote theater omdat de show bijna zou starten. Daar moesten we eerst onze telefoon en fotocamera inleveren omdat het verboden was om foto’s of video’s te maken van de show. Waarom weten we eigenlijk nog steeds niet. De show was echt heel mooi met allemaal soorten dans, acrobatiek, goochel acts en dieren. Het was zeker een bezoekje waard alleen was het erg jammer dat de show maar een dik uur duurde.
Maandag 29 december:
S’ochtends na ons laatste ontbijt bij The crystal beach hotel pakten we onze tassen in en checkten we alvast uit. We konden gelukkig onze bagage nog even achterlaten in het hotel zodat we niet met alle koffers en tassen op het strand hoefden te gaan liggen. Het was nog heerlijk weer dus hadden lekker nog een paar uurtjes van het zonnetje genoten op het strand.
Tussen de middag toen iedereen een beetje trek begon te krijgen lieten we onze handdoeken liggen en gingen Luke en Anne lekker Mexicaans eten en Mike en ik liepen naar de foodcourt om wat meer budget te eten. Na het eten kwamen we toevallig weer precies tegelijk op het strand aan en gingen nog even liggen. Het weer werd snel minder en het leek of het elk moment kei hard kon gaan regenen dus we pakte onze spullen en liepen terug naar het hotel. Daar mochten we nog gebruik maken van de douches bij het zwembad om ons nog even op te frissen.
We dronken nog een drankje in de lobby en regelde een taxi naar het vliegveld van Phuket. Toen de taxi er was wilde we graag nog een foto maken met het personeel van het hotel omdat het zo’n bijzonder lieve mensen waren. Het werd uit het niets ineens een behoorlijk emotioneel afscheid, schijnbaar had een van de dames zich zo aan ons gehecht dat ze begon te huilen. Na dat we iedereen nog een knuffel hadden gegeven was het echt tijd om te gaan. Gelukkig waren we vrij optijd vertrokken want het was erg druk op de weg. Bij het vliegveld aangekomen aten we nog een broodje bij de Subway en checkten we in. Vanuit Phuket vlogen we in een dik uur naar Bangkok, waar Mike en ik nog even gingen kijken of we hier eventueel al ons visum konden verlengen. Helaas kon dat niet maar de medewerkers waren erg behulpzaam en gaven ons het adres van waar we naartoe moesten en zei dat we moesten zorgen het meteen de volgende dag te doen omdat er een lang weekend zou zijn in Thailand in verband met nieuwjaar.
We regelde een taxi naar ons hotel in Bangkok en gingen meteen naar bed omdat we de volgende ochtend naar de immigration office moesten.
Dinsdag 30 december:
S’ochtends aten we snel een boterham met jam en pakte een taxi naar het overheidsgebouw van Bangkok, een enorm gebouw en we dachten dat we het nooit zouden gaan vinden waar we moesten zijn! Gelukkig was iedereen erg behulpzaam en vonden we het snel. We moesten wel een heel formulier invullen, pasfoto’s laten maken en het hele zaakje kopiëren. Vol verbazing bleek dat we het goed gedaan hadden en kregen een nummertje zodat we opgeroepen konden worden door een van de immigration medewerkers. Vrij snel waren we aan de beurt en na een paar vragen en we €100 lichten waren mochten we in een grote hal wachten tot ze ons visum verlengd hadden. Dat duurde niet lang en we kregen onze paspoorten terug met een stempel tot 5 februari! We waren best trots dat we het zo goed geregeld hadden, want we hebben er allebei een enorme hekel aan zo’n dingen in te vullen terwijl je nauwelijk snapt wat er staat. We haasten ons terug naar het hotel omdat we smiddags een fietstocht hadden geregeld bij Co van Kessel (een bedrijf dat tientallen jaren geleden is opgericht door de gelijknamige Nederlandse eigenaar).
We spraken met Luke en Anne voor ons hotel af en probeerde een taxi te regelen, wat normaal binnen een paar minuutjes geregeld is. Maar dit keer kregen we het gewoon niet voor elkaar. Uiteindelijk lukte het en werden we halverwege de rit gebeld door een medewerker van Co van Kessel of we nog wel kwamen. We stonden om de paar meter vast en de taxichauffeur legde uit aan Co van Kessel waar we precies waren. Gelukkig besloot de medewerkster dat ze op ons zouden wachten, waar we echt heel blij mee waren! We kwamen om 13.15 uur aan bij het kantoor van Co van Kessel, een kwartier te laat. Toch was het personeel ontzettend vriendelijk, gaf ons een korte instructie en een fiets die op maat gezet werd en we konden vertrekken. We fietsten door de mooiste plekjes van Bangkok. Stopten bij tempels en een locale markt (waar we wat dingetjes mochten proeven) en reden door super smalle steegjes. Ook gingen we met de fiets op een veerboot en longtailboat die ons naar de andere kant van de Bangkok bracht. Daar was het een stuk rustiger en fietste je echt door de natuur en boeren wijlanden. Ook was er een heel stuk waar je over een smalle brug fietste, ik denk zo’n 2 meter breed en aan beide kanten een sloot. Daar was het wel behoorlijk uitkijken maar gelukkig was er niemand de sloot ingereden.
Na een hele tocht kwamen we uit bij de plek waar we zouden lunchen. Heel leuk restaurantje waar we heerlijk Thais eten kregen. Na een goede maaltijd fietsten we door naar een oever en vanuit daar vaarden we via de Chao Phraya rivier terug naar de stad. Waar je enorm mooi uitzicht had op alle tempels en gebouwen aan de oevers.
Toen we weer van de boot afstapten was het nog vijf minuutjes fietsen terug naar het kantoor van Co van Kessel. Voor iedereen die nog ooit naar Bangkok gaat in de toekomst is dit echt een aanrader, we hebben echt een topdag gehad en op geweldige plekjes geweest die we zelf nooit gevonden hadden.
We namen een tuk tuk terug naar het hotel en onderweg gingen we nog even kijken om een pak te laten maken haha. We hadden een dealtje gesloten met onze chauffeur dat we even naar binnen zouden gaan bij een klerenmaker, dan kreeg hij gratis brandstof en bracht hij ons goedkoper naar ons hotel. De klerenmaker wist toch wel dat wij geen pak gingen laten maken dus we stonden binnen 3 minuten weer buiten, terwijl we nog zo ons best deden geinteresseerd te lijken!
Na even snel opfrissen spraken we af ergens wat te gaan drinken in de stad, want waar kan dat nou beter dan in Bangkok zou je zeggen. We namen de skytrain naar CentralWorld waar het erg druk was en de voorbereidingen voor oud op nieuw al in volle gang waren. Overal bij elke bar stond een enorme rij en we liepen verder. Een tuk tuk sprak ons aan en zei dat hij ons wel naar een bar street kon brengen. We stapte in en kwamen uit bij een bar helemaal achteraf waar niks te toen was en “Club Bossy” heette. We dachten hier gaan we niet naar binnen dus liepen maar weer verder. Nergens in de omgeving was ook maar iets te vinden dat in de buurt kwam van een bar! Dan ben je in Bangkok en kun je gewoon geen bar vinden. Uiteindelijk na weer bijna een uur lopen kon een taxi chauffeur ons wel naar een echte bar street brengen. We stapte in en Luke werd nog even herkent als Dirk Kuijt we reden een heel eind en ik zei nog als grapje “als we nu weer bij die “Club Bossy” uitkomen eet ik mijn schoen op!” En jaaa hoor, na een kwartiertje rijden reden we weer dezelfde straat in en stopte we voor Club Bossy. We zeiden dat we hier al geweest waren en we door wilde rijden. Iedereen was echt stom verbaast hoe dat in zo’n grote stad kan, 2 keer naar dezelfde saaie bar gestuurd worden. Maar toen viel het kwartje.. “Bar street” lijkt op de Thaise uitspraak van “Bossy”, dus terwijl wij zo graag naar een bar street wilde dachten de chauffeurs ons gewoon op de juiste plek af te zetten. Onze chauffeur snapte het na nog een keer goed uitleggen wel en bracht ons gelukkig naar een leuke straat met vele barretjes. Daar plofte we neer op een terrasje en hebben we gezellig nog de rest van de avond gezeten. Op de terugweg hadden we nog even een pitstop bij de Mac Donald’s en daarna gingen we lekker ons bed in.
Woensdag 31 december:
Na lekker een beetje uitslapen spraken we rond de middag af voor ons hotel. We besloten naar de “Grand Palace” te gaan en liepen naar de skytrain. Na de skytrain moesten we op een overvolle toeristenboot om bij de Grand palace te komen. Het stond behoorlijk slecht aangegeven dus we stapte op de gok ergens uit waar we dachten te moeten zijn. Gelukkig hadden we het goed en moesten nog een eindje lopen naar de ingang van het paleis. We hadden er niet echt bij stilgestaan dat het een feestdag was in Thailand dus het was niet alleen heel druk met toeristen maar ook met thaise mensen. Bij de ingang bleek dat je compleet bedekt moest zijn en anders kwam je niet binnen. Iedereen had gewoon een korte broek aan dus dat was al een probleem. Uiteindelijk besloten Mike en ik niet naar binnen te gaan omdat het zo druk was en super warm, maar het was Luke en Anne hun laaste dag dus uiteraard wilde zei wel naar binnen want anders waren ze voor niks helemaal daarheen gekomen. Terwijl Luke en Anne binnen waren, gingen Mike en ik buiten een rondje lopen en kochten wat soorten vers fruit die we lekker op het gras in het zonnetje opgegeten hadden.
Toen Luke en Anne weer terug waren namen we een tuk tuk terug naar het hotel en friste we ons even op.
S’avonds gingen we opzoek naar een leuk eettentje omdat het de afsluiter van onze vakantie met Luke en Anne was. Helaas konden we oudjaarsavond niet helemaal samen vieren want wij gingen naar CentralWorld waar je al optijd moest zijn en Luke en Anne vlogen snachts terug naar Nederland. We vonden een erg leuk Thais restaurantje en kletsten nog even gezellig na over onze vakantie. Ook hadden we de laptop bij om foto’s over te zetten dus konden we nog met z’n viertjes alle foto’s zien die we die twee weken gemaakt hadden.
Toen kwam het moment dat we weer afscheid moesten nemen van Luke en Anne, wat een mooie twee weken waren dat! Mike en ik vonden het geweldig en heel bijzonder dat ze ons op zijn komen zoeken en kerst met ons kwamen vieren. Toen we weg liepen vond vooral Mike het wel even raar dat z’n matje weer weg was. Gelukkig hadden we een topavond voor de boeg en was de sfeer al snel weer opperbest!
We namen de skytrain naar CentralWorld die helemaal propvol zat. Onderweg naar het grote plein stonden er tientallen kraampjes die lichtgevende dingen verkochten zoals horloges, haarbandjes en brillen. We dachten als we oud op nieuw eenmalig hier vieren dan doen we het ook zoals iedereen het hier doet, en kochten een lichtgevend kroontje voor mij en een horloge voor Mike. Toen we het plein bij CentralWorld op liepen kochten we nog een flesje water omdat we niet wisten of dat ergens anders nog kon in de drukte. Het was niet normaal hoeveel lichtjes je zag om je heen en er hingen overal schermen en schijnwerpers. We liepen zover mogelijk door tot dat we best goed uitzicht hadden op het grote podium. Het was zo ontzettend druk dat je steeds krapper kwam te staan en iedereen je voorbij probeerde te wringen en we besloten naar achter te lopen waar er hekken stonden. Na even moeilijk doen konden we een perfect plekje bemachtigen voor het podium maar achter aan de hekken, zo kon er in ieder geval niemand achter je komen staan en kon je af en toe even zitten. De muziek was echt top en we hadden niet verwacht dat we dit aan zouden treffen. Maar hoe dichter bij middernacht hoe erger de muziek werd. We hebben de Aziatische One Direction en Backstreet Boys allemaal voorbij zien komen haha! Gelukkig was de sfeer geweldig en lachten we wat met de jongen naast ons en de soldaten aan de andere kant van het hek. Wat een ervaring oud op nieuw in Bangkok, ondanks de boybands was het echt super! En toen het moment daar was, de countdown.. Iedereen telde kei hard mee en het vuurwerk dat we toen zagen was enorm! Zo’n vuurwerk zie je in Nederland niet, laten we het daar maar op houden. We hadden geprobeerd wat filmpjes te maken maar helaas het onze telefoon er geen zin in dus zit er geen geluid onder de filmpjes kwamen we daarna in het hotel achter. Op deze link tussen 1 uur 16 minuten en 1 uur 23 minuten is het vuurwerk goed te zien: https://www.youtube.com/watch?v=NUKicoUMQFw
Het verslag was zo lang dat ik het niet in een keer kan uploaden dus de rest staat in deel 2!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
