Heerlijke weken in Noord en Zuid Thailand!
Door: Kiki en Mike
Blijf op de hoogte en volg Kiki
01 Februari 2015 | Thailand, Ko Chang Tai
Sawasdeekaaaaa!
Weer hoog tijd voor ons volgende reisverslag. Super leuk trouwens om van veel mensen te horen dat onze verslagen met veel plezier gelezen wordt. Krijgen regelmatig van ons mam een lijstje met namen door via skype van mensen die onze verslagen gelezen hebben, altijd leuk om te horen!
Zijn alweer ruim over de helft van onze reis maar hebben gelukkig nog 2 maanden voor de boeg. Hier onze avonturen van de afgelopen 3 weken:
Woensdag 14 januari:
Vandaag werden we al vroeg opgehaald bij ons hotel om dan eindelijk naar Elephant nature park te gaan. Hier hadden we allebei al ontzettend lang naar uitgekeken! Onderweg naar het park in de minibus werd er al een introductiefilmpje gedraaid om je een idee te geven wat je die dag allemaal zou gaan zien. Het filmpje was heel mooi maar ook behoorlijk heftig, heel veel olifanten op het park zijn er via een verschrikkelijke weg terecht gekomen.
Bij het park aangekomen mochten we een aantal olifanten wat fruit voeren, dit alleen al was super leuk! De slurf van een olifant voelt heel vreemd, een soort van ruw en prikkelig van de haartjes die erop staan. Ze zijn ook erg behendig en voor dat je het stuk fruit echt voor ze hield hadden we het allang uit je handen gepakt.
Na het voeren liepen we met onze Engelssprekende gids en een groep van 8 bezoekers mee het park in, ze vertelde dat er zo’n 40 olifanten woonden op het moment die in verschillende families leven. Die families maakten de olifanten zelf want elke olifant was er alleen binnengekomen. Een aantal families hadden ook een baby olifantje in hun midden die door iedereen continu in de gaten werd gehouden net zoals mensen dat ook bij hun kind doen. De gids vertelde de achtergronden van alle olifanten en waarom ze naar Elephant nature park zijn gehaald. Een van de olifanten was blind en we vroegen ons af hoe dat kwam. De gids vertelde ons dat ze heel lang als werker gebruikt is om de zwaarste bomen en stammen berg op en af te sjouwen dag in dag uit. Dit moest ze jarenlang doen en deed dit zonder tegen te werken omdat ze wist dat ze dan flink mishandeld zou worden. Toen de olifant zwanger was bleek dit niet een excuus te zijn om te mogen stoppen met werken, nee tot op het moment van haar bevalling en daarna werd ze gedwongen door te werken! Toen haar babytje geboren werd stond ze halverwege een stijlen helling waardoor het baby olifantje naar beneden rolde van de berg, de moeder kon helemaal niets doen en de mensen die erbij waren lieten het baby olifantje gewoon dood gaan. Op dat moment had de moeder zoveel stress, pijn en verdriet dat ze weigerde door te werken (olifanten hebben emoties). De mahout (haar baas) deed haar pijn om te zorgen dat ze door zou lopen. Toen ze dat nogmaals weigerde heeft haar baas beide ogen zolang gestoken met een mes tot dat ze aan beide kanten niets meer zag.
Nou geloof me dan sta je wel even te slikken als je zo'n verhaal hoort en met eigen ogen kan zien hoe een lieve mooie dieren het zijn! Dit was nog maar één van de vele verschrikkelijke verhalen die we die dag gehoord hebben. Veel toeristen weten ook niet dat olifanten een hele zwakke rug hebben en het letterlijk een marteling voor het dier is om op zijn rug te gaan zitten, laat staan met een houten bank en 3 personen! Ook worden olifanten niet netjes gevraagd om bevelen op te volgen. Als ze nog heel jong zijn worden ze net zolang opgesloten in een constructie van palen zo klein dat de olifant niet meer kan bewegen, en gestoken met messen tot dat ze doen wat de eigenaar wil. Dit is een eeuwen oude traditie voor veel mensen hier en dit gebeurd nog steeds bij elke olifant die hier in Thailand voor het toerisme werkt! Dus mocht je erover denken naar Thailand te gaan en een ritje te gaan maken op een olifant, doe maar niet hé.
Toen we twee olifanten families gezien hadden was het lunchtijd. Er stond een enorm buffet klaar voor ons en het rook geweldig. We zaten aan een tafel met een brits en een Amerikaans stel waar we erg gezellig mee aan de praat raakten. Na gezellig wat kletsen en heerlijk eten werden we uitgenodigd om een film van National Geographic te komen kijken die op het park en de omgeving was opgenomen. In die film werden beelden getoond van olifanten die letterlijk mishandeld werden en in de straten van Bangkok aan het werk waren. Een olifant hoort niet in een drukke winkelstraat en mocht je het het ooit zien, geef dan geen geld want zolang de eigenaar eraan verdient blijven ze het doen. Aan het eind was de film zo heftig dat we stukken gewoon weg hebben gekeken en er zaten verschillende mensen in de zaal te huilen. Van de ene kant niet echt het gezellige dagje uit dat je verwacht maar het is wel goed dat je met je neus op de feiten gedrukt word!
Na de film was het tijd om de olifanten te gaan wassen in de rivier. Iedereen kreeg een emmer en mocht de rivier in om de olifanten lekker nat te gaan gooien. Dit vonden ze geweldig. Na een half uur waterpret met de olifanten liepen de meeste rechtstreeks weer de modder in, erg grappig gezicht was dat! We hadden even tijd om af te drogen en liepen verder het park door om nog wat andere families om te gaan zoeken. Heel bijzonder om zo dichtbij deze enorme dieren te komen en ze aan te raken. Af en toe als twee families te dichtbij elkaar kwamen ging het er even flink op, dan begonnen ze allemaal te rennen om elkaar te verdedigen. Ook wij moesten af en toe wegrennen als het babytje te dichtbij kwam want dat vond de moeder niet zo leuk. De jonge olifantjes waren lekker met elkaar aan het spelen en andere olifanten uit aan het dagen, mooi gezicht. Wat hebben we deze dag veel foto's gemaakt, maar het was ook echt geweldig!
Op de terugweg stopten we nog bij een hondenasiel waar straathonden werden opgevangen die bijvoorbeeld zijn aangereden en hun achterbenen niet meer kunnen bewegen. Daarvoor was er een speciaal groot hok waar een hele gladde tegelvloer in lag zodat ze zichzelf vooruit konden schuiven en konden spelen met andere honden. Hebben er zo'n 20 hondjes gezien die wil wel mee hadden willen nemen maar dat past helaas niet in onze backpacks.
Toen we weer in de minibus zaten raakten we weer aan de praat met het Amerikaanse stel dat ze eerder die dag ook al hadden gesproken. Max en Danny uit Montana. Het was zo gezellig dat we besloten die avond samen te gaan eten.
Om 19.00 uur spraken we af voor een hotel dat we allebei wisten te liggen. Daarna hebben de hele avond heerlijk getafeld bij de Mexicaan en ontzettend gelachen met z'n vieren. Mooi om zo'n avond met wildvreemden door te brengen en het dan voelt of je elkaar al jaren kent.
Donderdag 15 januari:
Na een klein beetje uitslapen naast onze lieve luidruchtige Russische buren was het tijd om onze backpacks weer in te pakken want we gingen naar Chiang Rai. Toen we uitgecheckt waren namen we een tuk tuk naar het busstation van Chiang Mai vanwaar er verschillende bussen naar Chiang Rai vertrekken. We konden gelukkig nog een ticket kopen voor een uurtje later en gingen nog snel wat eten. Om 13.15 uur vertrok de bus naar Chiang Rai, onderweg kreeg je gratis een flesje water, een broodje, koekje en verfrissingsdoekjes. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen! We reden door de mooiste natuur en na 3,5 uur kwamen we aan op het busstation van Chiang Rai. Daar namen we een open taxi naar ons hotel.
Bij het hotel mochten we zelf kiezen welke kamer we wilden omdat de kamers verschillende thema's hadden. We kozen een super mooie kamer met regendouche, zo'n luxe hadden we al even niet meer gehad. Terwijl dit gewoon dezelfde prijs had als alle andere goedkope hotels waar we verbleven zijn de afgelopen tijd. Chiang Rai is totaal niet toeristisch dus daar zal het vast mee te maken hebben!
S'avonds gingen we opzoek naar wat te eten, wat nog niet mee viel. Alles was al gesloten maar na een half uurtje rondlopen kwamen we uit bij een simpel restaurantje met een Australische eigenaar. Daar aten we een heerlijk bordje rijst en curry. Dat eten hier verveeld nog steeds niet, overal super lekker en vers! Na het eten was het nog even zoeken voor de weg terug maar gelukkig hadden we het snel gevonden.
Vrijdag 16 januari:
S'ochtends gingen we ontbijten in het hotel wat hier ook prima geregeld was. Lekker vers brood en gebakken eitjes met groenten, zelfs de sinaasappelsap ontbrak niet. Na het ontbijt gingen we opzoek naar een tourist information point waar je dagtripjes kon regelen. We wilde namelijk naar Chiang Rai om de bekende witte tempel te gaan bekijken. Overal werden alleen pakketten aangeboden dus we besloten er even over na te denken en gingen naar Central Plaza (een grote shoppingmall in Chiang Rai). We hadden een beetje onderschat hoever weg het was vanaf ons hotel en toen we er waren hadden we het eigenlijk al gehad met lopen! Na even rond te hebben gekeken namen we een tuk tuk terug naar ons hotel en zagen daar dat we ook een dagtrip Chiang Rai in ons hotel konden boeken en besloten dat maar te doen voor de volgende dag. In die dagtrip zouden we naar de witte tempel gaan, het zwarte huis, de longnecks, boarder van Myanmar, de golden triangle, het opium museum en nog een oude tempel allemaal in een dag.
S'avonds gingen we weer in hetzelfde restaurantje eten als de avond ervoor. Recht voor het restaurant stond een hele grote gouden klok die ook erg bekent is in Chiang Rai. Het viel ons op dat er steeds meer mensen met camera's bij de klok kwamen staan en het zag eruit alsof er iets ging gebeuren. Toen het 20.00 uur sloeg kwam er een hele show met lichten en muziek, dus we hadden nog een mooi uitzicht ook.
We hadden bewust niet teveel gegeten omdat we op weg naar het restaurant van alles lekkers hadden geroken. Zo kochten we nog zoete aardappelballetjes en een soort broodje bapao, ook allebei weer super lekker! We liepen nog even naar de supermarkt om wat eten te kopen voor onze dagtrip de volgende dag en gingen niet al te laat naar bed.
zaterdag 17 januari:
Na een vroeg ontbijtje werden we door een minibus opgehaald bij ons hotel en moesten eerst nog een aantal andere hotels af om toeristen op te halen. Toen de minibus vol zat reden we als eerste naar de "White temple" in Chiang Rai. Het is een erg nieuwe moderne tempel en hoe langer je kijkt hoe meer vreemde dingen je ontdekt. Zo zaten er tussen de enorme muurschilderingen ineens een kleine Harry Potter of Pepsi vrachtwagen, dat verwacht je totaal niet in een Thaise tempel! Ook was het wel een beetje eng want er werd heel duidelijk laten zien hoe het verschil tussen hemel en aarde is door middel van doodshoofden en onthoofde stripfiguren aan de takken van bomen.
Na de witte tempel reden we door naar de "Black house" ook in Chiang Rai. Ook dit was ontworpen door een Thaise kunstenaar met een aparte smaak. Deze vonden we wat minder omdat er overal dierenhuiden lagen en daar houden we niet zo van. Maar de huizen en beelden die er stonden waren wel erg mooi.
De volgende stop was bij de Hill tribe village, waar we de bekende "longneck Karen, big ears, Akha, Yao, Lahu en Kayor" gingen ontmoeten. Dit was een bergdorp waar verschillende oude bergstammen wonen die uit verschillende landen zijn gevlucht. Zo kwam er een stam uit Burma, een uit China en weer een andere uit Tibet. Dit was erg interessant om te zien maar je kon helaas goed zien dat ook hier het toerisme een erg grote invloed heeft. We mochten met een aantal longnecks op de foto en aan het einde werd er nog een dans gedaan voor ons, wat behoorlijk ongemakkelijk was om naar te kijken.
Na zo'n uur rondlopen bij de bergstammen gingen we weer verder en onze volgende stop was de grens van Myanmar. Waarom we daar precies stopte weten we eigenlijk nog steeds niet maar we hebben daar wel even op het meest noordelijke punt van Thailand gestaan. Ook was het lunchtijd en gingen we met onze gids naar een buffet restaurant waar ze erg lekker Thais eten hadden. Toen we weer helemaal vol zaten reden we verder naar de "Golden triangle". Dit is een uitzichtpunt in Thailand van waar je in een driehoek Myanmar en Laos kan zien en op de achtergrond China. Super leuk om een keer geweest te zijn maar verder niet heel bijzonder. Je kon wel nog een bootje huren om even door Laos en Myanmar te varen maar dat hoefde niet van ons.
Vlakbij de Golden triangle was het "Opium museum" waar we ook nog gingen kijken. Het bleek alleen dat we maar een kwartier de tijd hadden dus we besloten om de hoek bij een grote gouden boeddha te gaan kijken, die zag er een stuk interessanter uit. Op de terugweg stopten we nog snel bij een oude tempel maar het was inmiddels al donker en konden er weinig van zien. Na een mooie dag was het nog een kleine twee uur rijden tot we weer in ons hotel waren en we besloten iets te eten te gaan zoeken en dan naar bed te gaan omdat we zo moe waren. Maar we kwamen onverwachts uit bij een ontzettend grote avondmarkt midden in Chiang Rai. We besloten op de markt wat te gaan eten omdat ze daar altijd super lekkere dingen hebben! We aten verschillende Thaise lekkernijen bijvoorbeeld kleine paddenstoeltjes met hele lange steeltjes gerold in een plakje ham van de barbeque, ei op een stokje, allerhande soorten deeghapjes en noem maar op. Toen we genoeg gegeten hadden en de markt wel gezien hadden wilden we terug lopen naar het hotel maar zagen opeens een groot plein met honderden dansende mensen. Er was live muziek op een groot podium en voor het podium liepen super veel mensen rond in een grote cirkel en iedereen deed hetzelfde danspasje. Zoiets hadden we nog nooit gezien en stonden met z'n tweeën minuten lang te kijken wat ze aan het doen waren, super leuk zag het eruit!
Zondag 18 januari:
Het was vandaag de bedoeling dat we uit zouden checken bij ons hotel in Chiang Rai maar omdat we die dag ervoor zo laat terug waren van de excursie hadden we geen vervoer meer kunnen regelen en hadden we gevraagd of we nog een nachtje langer konden blijven. Nu hadden we tenminste de tijd even te kijken waar we heen wilden en konden we opzoek naar vervoer. Toen we later op de middag hadden besloten terug te gaan naar Bangkok en vanuit daar weer verder naar beneden te gaan, gingen we opzoek naar een busbedrijf die kaartjes verkochten naar Bangkok. In eerste instantie wilde we met de nachttrein gaan maar deze vertrok vanuit Chiang Mai en helemaal niemand kon ons vertellen hoe we hier kaartjes voor konden krijgen dus we kozen toch maar voor een bus. Toen we een busbedrijf hadden gevonden bleek dat de bussen alleen s'avonds vertrokken vanuit Chiang Rai en Mike kwam met het plan alsnog diezelfde dag te gaan omdat we anders de volgende dag weer een dag kwijt waren met wachten. Ik twijfelde even omdat we dan nog maar twee uurtjes de tijd hadden maar was het met hem eens en kochten twee kaartjes voor die avond 18.20 uur. Toen we terug liepen naar ons hotel beseften we dat we een extra nacht zouden moeten betalen bij het hotel maar toen we het bij ze uitlegden vonden ze het helemaal niet erg en we hoefde geen cent extra te betalen.
We hadden onze backpacks super snel ingepakt en wat bleek, alles paste er zonder problemen in en we hadden allebei nog ruimte over ook... haha dat moeten we vaker doen zo gehaast inpakken, dat werkt schijnbaar veel beter! Toen we uit gingen checken vroeg de eigenaar naar welk busstation we moesten, hij overlegde even met zijn vrouw in het Thais en zei toen dat hij ons wel weg wilde brengen. Hij pakte zijn autosleutels en stond erop ons weg te brengen zodat we zeker op tijd zouden komen. Bij het busstation aangekomen vroegen we hem natuurlijk wat we hem verschuldigd waren maar hij wilde absoluut niet dat we hem ervoor zouden betalen. We drongen nogmaals aan maar hij stond erop dat het een service van het hotel was en of we hem dan eventueel een goede recensie wilden geven op booking.com. We beloofden hem dat we dat zouden doen en bedankten hem hartelijk. Heel bijzonder weer hoe aardig sommige mensen hier voor je zijn, zonder er echt iets voor terug te hoeven hebben.
We waren ruim op tijd en konden nog wat te eten halen. Ik ging met alle spullen op een bankje zitten en Mike ging opzoek naar wat te eten. Ineens begon er een muziekje te spelen en iedereen op het hele busstation ging staan. Ik keek wat ongemakkelijk om me heen en had geen idee wat er gebeurde of wat ik moest doen! Achteraf bleek het een soort van respect naar de koning te zijn wat hier in Thailand heel belangrijk is. Heel apart is dat trouwens want op veel plaatsen hier in Thailand staat er om de honderd meter een beeld of foto van de koning.
Mike kwam terug met een heerlijk bakje rijst met kip en daarna was het tijd om de bus in te gaan. We hadden plekken bij de nooduitgang dus weer heerlijk veel beenruimte. Ook had je een eigen tv-tje in de stoel voor je, zo'n luxe hadden we niet verwacht. Toen we vertrokken kwam er een hostess rond met wat te drinken en eten dat je gratis kreeg en een koptelefoon. We keken een film en de reis naar Bangkok was tot zo ver prima te doen!
Maandag 19 januari:
S'ochtends in alle vroegte kwamen we aan op het busstation van Bangkok en moesten we nog opzoek naar een hotel. We besloten een taxi te nemen naar Khoa san Road omdat we dat kende en wisten dat het daar goedkoop zou zijn. Maar een taxi regelen was makkelijker gezegd dan gedaan, er stond een rij van zo'n tweehonderd mensen die allemaal een taxi wilden hebben. Gelukkig stonden er ook een aantal tuk tuk's te wachten aan de overkant en de prijzen vielen reuze mee. We namen een tuk tuk naar Khoa san Road wat een beetje fris was zo vroeg in de ochtend maar na een dik half uur kwamen we aan op een verlaten Khoa san Road. Eerst herkende we het niet eens omdat het hier altijd ontzettend druk was toen wij er waren maar we waren toch echt op de juiste plek. We liepen een aantal hotels binnen maar deze waren allemaal volgeboekt of we moesten nog 5 uur wachten voordat we in mochten checken. Toen we het een stukje verderop nogmaals probeerde hadden ze gelukkig nog kamers vrij en vroegen of we eerst een kamer mochten zien. Dat was geen probleem en de kamer was goed genoeg aangezien we ontzettend moe waren en zo snel mogelijk wilde gaan slapen!
Na het inchecken gingen we eerst nog even naar de Mac Donalds voor een ontbijtje en meteen daarna gingen we ons bed in om wat slaap in te halen.
Toen we weer wakker werden bleek eigenlijk pas wat voor een geweldige kamer we hadden. Het bed was compleet doorgezakt en als je de douche in wilde moest je helemaal door je knieën en bukken anders liep je met je hoofd tegen het dak aan. Gelukkig was het maar voor een nachtje. S'middags gingen we opzoek naar een tourist information om de busreis naar Pattaya te boeken voor de volgende dag. We konden nog mee met een minibus de volgende dag om 12.00 uur. De hele middag zaten we nog lekker op een terrasje wat je drinken en te kijken wat er allemaal voorbij kwam.
S'avonds aten we weer bij een van de heerlijke kraampjes op straat en daarna deden we nog een drankje.. ofja een emmertje! Op Khoa san Road gaat bijna alles per emmer. Op de terugweg zagen we dat er nog een kapper open was en Mike liet zich nog even knippen voordat we terug gingen naar ons hotel. Daar bleek dat we net naast een bar zaten en we lagen nog gezellig tot een uur of 4 s'nachts in de herrie.
Dinsdag 20 januari:
S'ochtends hadden we wat uitgeslapen omdat we de halve nacht wakker gelegen hadden. Rond een uur of elf pakten we onze backpacks in en zorgden ervoor dat we om 12.00 uur in de lobby stonden omdat we opgehaald zouden worden door een minibus. Er kwam een jongeman die zei dat we met hem mee moesten lopen, bijna een kwartier verderop stonden de busjes pas. Toen we er eindelijk waren bleek dat we met 14 man in een minibus moesten en daarbij nog alle bagage. We zaten helemaal achter in het hoekje op een plek waar eigenlijk één persoon paste, dat was wel even ellende want de rit duurde zo'n 2,5 uur.
In Pattaya aangekomen voelde we ons allebei niet zo lekker en werden op de walkingstreet afgezet wat nog bijna vijf kilometer van ons hotel vandaan was. We namen een veelste dure pick-up taxi die ons in een kwartiertje naar ons hotel bracht.
S'avonds voelde Mike zich nog steeds niet heel goed maar we dachten dat het wel beter zou worden na wat te hebben gegeten dus we gingen opzoek naar een eettentje. We aten ergens een lekker bord spaghetti maar het viel Mike niet goed dus we gingen direct daarna weer snel terug naar het hotel. Het laatste stukje hebben we zo'n beetje gerend en gelukkig waren we net op tijd! Vanaf dat moment werd Mike zieker en zieker, hij had enorme buikpijn en na een paar uur kwam er ook overgeven en koorts bij. Na een avond ellende viel hij gelukkig in slaap op een paracetamolletje.
Woensdag 21 januari:
Na een nacht bijna niet slapen en wc bezoekjes wisten we niet zo goed wat we moesten doen, de dokter bellen of niet. Ik had opgezocht dat er 24 uur per dag een dokter beschikbaar was bij ons hotel dus dat was wel een geruststelling. Toen Mike rond de middag nog steeds hondsberoerd was besloot ik naar de receptie te gaan om een dokter te laten komen. Maar daar vertelde ze me dat ik dan €150,- contant moest betalen en dan nog de rest van het consult. De receptionist adviseerde ons naar Roma kliniek te gaan aan de overkant van de straat. Toen we met veel moeite het gevonden hadden (bleek helemaal niet aan de overkant van de straat te zijn) zaten er nog tien personen te wachten en de dokter had pauze. We besloten terug naar het hotel te gaan en ik belde het contact nummer van onze reisverzekering, ze adviseerde ons naar het Bangkok Pattaya Hospital te gaan omdat dat het beste bekend stond bij hen. We namen meteen een taxi en inmiddels was Mike echt heel ziek. Toen we in het ziekenhuis aankwamen werden we meteen serieus genomen omdat ze duidelijk zagen dat Mike er niet goed uitzag. We hoefden niet in de rij te gaan staan om in te schrijven maar mochten na een klein beetje informatie doorgeven en een aantal testjes meteen door naar de dokter. Mike werd in een rolstoel naar de dokter gereden en er werd een mondkapje bij hem omgedaan. De dokter onderzocht Mike en het bleek al gauw dat Mike een nachtje in het ziekenhuis moest blijven.
Mike werd in een ziekenhuis bed begeleid en kreeg verschillende medicijnen en een infuus, in die tijd moest ik naar de administratie om Mike zijn verzekeringspapieren te laten controleren en een deposit te betalen voor zijn ziekenhuisplaats voor 1 nacht. Toen ik weer terug bij Mike kwam had hij nog steeds veel pijn en was niet blij met alle prikken die hij moest hebben.
Mike zijn kamer was klaar en hij werd met de rolstoel naar zijn kamer gereden. Het leek net of we een hele luxe hotelkamer binnenkwamen met enorm mooi uitzicht over de stad. Mike kreeg een heel hip ziekenhuispakje aan en toen hij in bed ging liggen begon het infuus zijn werk al te doen want hij begon er al beter uit te zien.
Na drie uur aan het infuus leek Mike weer helemaal beter te zijn en de koorts daalde erg snel. We vermaakte ons eigenlijk wel prima op de kamer met gratis wifi en een grote tv met satelliet zenders. Ook stond er een grote slaapbank naast het bed waar ik die nacht op mocht blijven slapen.
Toen Mike zich niet meer zo ziek voelde ging ik even naar beneden om wat te eten te halen want dat was er een beetje bij een geschoten die dag. Er bleek een Seven-eleven op de begane grond van het ziekenhuis te zijn dus dat was wel ideaal. Toen ik terug kwam in Mike z'n kamer had hij zijn avondeten al op dat hij die middag had mogen kiezen.
S'avonds toen Mike weer de oude was gingen we samen nog een wandelingetje maken door het ziekenhuis en een broodje eten in het restaurant. We hadden een rolstoel geregeld zodat we niet moeilijk hoefde te gaan doen met de eigenwijze infuuspaal die Mike gekregen had. Weer terug op de kamer keken we nog gezellig een filmpje in bed en gingen toen slapen.
Donderdag 22 januari:
Vanaf s'ochtends 5.00 uur kwamen de zusters alweer binnen om verschillende testjes te doen en medicijnen te brengen. Uiteindelijk om 7.00 uur besloten we maar om op te staan want slapen lukte niet meer en de dokter zou om 8.00 uur komen om Mike te ontslaan. Helaas was er om 9.00 uur nog steeds niemand geweest en besloten we het toch even te vragen want Mike voelde zich weer helemaal prima en wilde gewoon zo snel mogelijk weg uit het ziekenhuis! Het bleek dat de dokter naar een spoedgeval moest maar dat ze zou komen zodra ze klaar was. Om 10.30 uur was ze er eindelijk en Mike was inderdaad fit genoeg om te gaan. Raar genoeg leek het of de dokter toch wilde dat Mike nog langer zou blijven en kwam met een raar smoesje dat het te warm was buiten op het moment en dat hij beter nog een paar uur kon blijven. Dat vonden we erg vreemd want het is juist in de middag veel warmer. Mike zei dat hij toch wilde gaan en dat hij het sowieso rustig aan zou doen.
Even na de dokter was geweest kwam een van de verpleegkundigen vertellen dat we nog niet konden gaan omdat ze nog geen bevestiging had gehad van onze reisverzekering, terwijl wij allang een mailtje ontvangen hadden dat alles geregeld was. Uiteindelijk weten we niet waarom ze het probeerde te rekken, we denken dat ze meer hadden kunnen vragen van de verzekering als we tot de middag gebleven waren. Maar om 11.30 uur kwam er iemand om Mike te verlossen van zijn infuus en om 12.00 uur stonden we met alle papieren weer buiten.
We namen een taxi terug naar ons hotel en daar schaamde de receptionist zichzelf een beetje dat hij ons niet serieus had genomen. We waren allebei behoorlijk moe nog van het korte nachtje en besloten nog even wat slaap in te gaan halen.
S'avonds gingen we een pizzatje eten bij een restaurant op de hoek omdat we geen zin hadden helemaal de stad in te gaan. Mike was nog steeds erg moe en ik voelde me inmiddels ook niet lekker dus we besloten op tijd naar bed te gaan zodat we de volgende dag allebei weer helemaal beter waren.
Vrijdag 23 januari:
Na een lekker nachtje doorslapen voelde Mike zich gelukkig weer helemaal prima alleen nu leken de rollen een beetje omgedraaid, mijn spieren deden zeer en was gewoon helemaal niet lekker. Ik nam een paracetamolletje en we besloten relaxed aan het zwembad te gaan liggen op een bedje in de schaduw. Daar hebben we een aantal uurtjes heerlijk gelegen maar toen de paracetamol was uitgewerkt voelde ik me meteen weer ziek worden. We gingen terug naar de kamer omdat het buiten wel erg warm was.
Hoe later het werd, hoe beroerder ik werd. We zagen de bui al aankomen, eerst Mike en nu ik! Na een frisse douche leek het weer wat beter te gaan dus we liepen maar meteen naar de winkel om wat te eten te halen want een restaurantje hadden we allebei weinig zin in vandaag. Maar halverwege brak het zweet me uit en moest ik gaan zitten. Mike bood aan om zelf door te lopen maar ik wilde ook graag mee dus we deden rustig aan. In de winkel werd ik weer niet goed dus we kochten snel wat eten dat we het eerst zagen en liepen terug naar de hotelkamer. Ik dacht als ik gewoon wat probeer te eten en drinken moet het vast al een stuk schelen, maar dat was helaas niet het geval. We wisten niet goed wat we moesten doen want ik voelde me ontzettend grieperig maar had er kwam niets uit dus naar het ziekenhuis was nog niet nodig. Het ene moment had ik het bloedheet en het volgende moment lag ik te rillen van de kou. Stil liggen lukte ook echt niet omdat m'n spieren zo'n zeer deden. Uiteindelijk na uren wakker liggen hadden we thuis nog even geskyped voor advies. Ik besloot het nog even aan te kijken en nam nog paracetamol in de hoop in slaap te kunnen vallen.
Ineens leek het minder te worden en gelukkig vielen we allebei in slaap.
Zaterdag 24 januari:
Toen we wakker werden voelde ik me weer kip lekker! Geen idee wat het uiteindelijk geweest was, maar het was als sneeuw voor de zon verdwenen en dat vonden we helemaal niet erg. Vandaag moesten we uitchecken bij ons hotel en door alle gedoe hadden we nog geen kans gehad te zoeken naar een nieuwe accommodatie. We checkten uit en zochten op internet een volgend hotel op dat iets meer in het centrum lag maar niet in de herrie van Pattaya.
We vonden het Tune hotel en regelde een taxi die ons erheen bracht.
S'middags toen we onze spullen op de kamer gegooid hadden gingen we nog even lekker naar het strand. We moesten wel zeggen dat het strand van Pattaya wel heel veel minder mooi is dan alle andere stranden die we tot nu toe gezien hebben, en overal waar je kijkt vieze oude mannetjes met veelste jonge Thaise vrouwtjes!
S'avonds aten we in een van de winkelcentra vlakbij ons hotel. Daar liepen we nog even rond en keken wat er allemaal te doen was.
Zondag 25 januari:
Na een beetje uitslapen besloten we onze strand spullen in te pakken en richting de boulevard te lopen en daar te kijken wat we gingen doen. Het strand lag kei vol en hadden niet echt zin daar weer tussen te gaan liggen, dus we besloten wat rond te gaan kijken bij de Beach Road. We kwamen erachter dat net vandaag het jaarlijkse bedden-race event plaats vond! Dat begon pas om 16.00 uur dus we gingen eerst nog even opzoek naar een leuk restaurantje waar we die avond zouden gaan eten. Er zijn hier super veel shopping malls en de prijzen zijn niet zoals we van andere plekken in Thailand gewend waren.
Toen we om 16.00 uur langs de kant van de weg stonden begon eerst een parade met alle "bedden" die zouden deelnemen aan de race. Het stelde niet veel voor maar was wel leuk om te zien. We liepen naar de start toe omdat daar een groot podium stond en er was een drinkwedstrijd bezig. Allemaal "stoere" mannen van over heel de wereld probeerde zo snel mogelijk drie flessen bier achterover te gooien, het was eerder een wedstrijdje jezelf voor schut zetten.
Toen alle deelnemers van de race weer terug waren van de parade werd alles klaargemaakt voor de start van de race. We liepen een stukje verder zodat we het goed konden zien. We dachten eigenlijk dat iedereen tegelijk ging rennen maar het ging twee aan twee. Heel grappig om een keer mee te maken zo'n bedden race.
S'avonds aten we lekker sushi bij Fuji, daar hadden we allebei al zolang naar uitgekeken weer een keer sushi te eten en het was weer super lekker. Na het eten wilde we nog een stukje gaan lopen omdat we zo vol zaten en liepen richting de Walking Street. Dit is DE uitgaansstraat van Thailand maar het deed ons eerlijk gezegd meer denken aan De Wallen in Nederland maar dan erger. Overal piepjonge meisjes die mensen naar binnen proberen te lokken in hun ondergoed. Het was hier echt een grote chaos en niet prettig om rond te lopen. Toen we het echt gehad hadden liepen we over de boulevard terug naar ons hotel en ook hier stonden om de 5 meter allemaal meisjes te wachten om opgepikt te worden door een of andere oude Europeaan. Die boulevard was ruim 5 kilometer lang en van begin tot eind stond het vol. Het erge eraan is dat je ziet dat ze het niet voor hun lol doen, de meeste hebben geen keuze en moeten het doen voor hun familie. Heel pijnlijk om te zien!
Maandag 26 januari:
S'ochtends gingen we opzoek naar weer een toeristen informatie punt om een bus en boot te regelen naar Ko Samet. We hadden vooraf al opgezocht waar we naar toe wilden en Ko Samet bleek een heel mooi eilandje op zo'n 2 uur van Pattaya. We konden voor nog geen €10 per persoon een minibus en boot naar Ko Samet reserveren voor de volgende dag.
Toen we dat geregeld hadden twijfelde we wat we wilden gaan doen. We hadden echt genoeg van al die vieze mannen op het strand en we wisten dat we de volgende dag naar een veel mooier strand zouden gaan dus gingen toch de shopping mall nog even in. Daar zagen we dat "American sniper" draaide in de grote bioscoop. Toen we zagen dat het maar €2,00 per persoon koste besloten we gewoon lekker een middagje naar de bioscoop te gaan.
Voor dat de film begon kwam er op het scherm te staan dat iedereen op moest staan. We vroegen ons af waarom dat moest en gingen na even aarzelen toch staan. Er kwam een filmpje op het scherm over de koning van Thailand die alles deed voor goede doelen hier. Wel grappig hoe ver ze gaan in het reclame maken voor de koning!
Het was een super mooie film en zeker de moeite waard geweest om te kijken alleen kwamen we als twee ijspegeltjes die bioscoop uit omdat we onze strandkleding aan hadden en de airco in de bioscoop op standje noordpool stond.
S'avonds gingen we op tijd wat eten omdat we de volgende dag al om 7.30 uur klaar moesten staan in de lobby. Ook vonden we nog een leuk horloge voor Mike die hij heel graag wilde en gingen daarna mooi ons bed in.
Dinsdag 27 januari:
S'ochtends om 6.30 uur ging onze wekker en we pakten snel onze backpacks in. We hadden wat boterhammen gesmeerd voor onderweg en stonden klokslag 7.30 uur beneden in de lobby. De minibus was mooi op tijd en dit keer werd het busje gelukkig niet helemaal vol gepropt en konden we gewoon zitten. Nadat we nog wat andere mensen hadden opgepikt reden we aan een stuk door naar Ban Phe, vanuit die haven zouden we de boot nemen naar Ko Samet. Op de pier verkochten ze tickets voor het eiland want omdat het eiland een nationaal park is moet je betalen. We besloten toch maar alvast tickets te kopen zodat we op het eiland niet in een lange rij hoefden te gaan staan.
De boot vertrok gelukkig op tijd en in drie kwartier kwamen we aan op een parelwit strandje. We vroegen ons allemaal af waar de pier was en op dat moment kwam er een klein bootje aanvaren die ons van de grote boot naar het strand zou brengen. Schijnbaar had iemand de kapitein omgekocht om naar een ander strand te varen in plaats van de pier en nu stonden we dus eigenlijk ineens in de middle of nowhere met onze backpacks op een bounty strandje. Echt vrolijk werden we daar niet van ook al waren we op het paradijs aangekomen! We moesten bijna een kilometer lopen/ klimmen om bij een zandweg te komen waar taxi's rondrijden. Na lang wachten hadden we eindelijk een pick-up die ons naar ons hotel bracht. Bij het hotel aangekomen kregen we een hele kleine vieze kamer en toen we de airco aanzette vielen er zo'n 300 mieren uit! Dat was even een top begin maar gelukkig kregen we meteen een andere kamer die wel schoon was. Het gebouw stonk ontzettend naar schimmel en er vlogen zwermen muggen over de gang en toen we de recensies nog een keer na checkten op internet stond er: "Als je houd van slapen in een dierentuin is dit ideaal! (spinnen, muggen, kakkerlakken, mieren en salamanders in mijn kamer)". Daar kregen we weer goede hoop door!
We besloten het even te laten voor wat het was en gingen wat eten en op zoek naar het dichtstbijzijnde strandje. Het was ongeveer 10 minuutjes lopen en toen kwamen we echt weer op een prachtig strand uit. Het weer was hier super fijn want het was heerlijk warm maar er stond ook een windje dus het was niet meteen stik heet. Dat hielden we makkelijk een middagje vol.
S'avonds gingen we wat eten bij een leuk tentje in het dorpje. Toen we terug in het hotel waren hadden we alle gaatjes en kiertjes dichtgemaakt met handdoeken in de hoop dat er niets binnen zou kruipen. We spraken onze ouders nog even op skype en daarna moesten we er toch echt aan geloven, onze nacht in de dierentuin!
Woensdag 28 januari:
S'ochtends toen we wakker werden waren we het erover eens dat het alles mee was gevallen! We hadden trouwens een super hard bed met een houten plank in het matras dus we hadden een leuk roze Hello Kitty matrasje gekregen om eroverheen te leggen. Echt lekker lag het niet maar we hadden in ieder geval geslapen.
Toen we onze strandkleding aan hadden getrokken gingen we lekker ontbijten bij hetzelfde restaurantje als waar we de avond ervoor gegeten hadden. Toast, eitjes en een bananen pannenkoek, hier weten ze wel wat lekker is hoor.
We liepen naar het strand en huurde twee strandstoeltjes die perfect onder de palmbomen stonden. Daar zaten we echt super lekker en hebben de hele middag gelezen en genoten van het heerlijke weer.
S'avonds was er veel dicht, weten niet waarom dat was maar we besloten wat te eten te halen bij de Seven-eleven. Daar hebben ze heel veel verschillende gerechten die ze in de winkel meteen opwarmen voor je en het smaakt prima. We keken s'avonds nog een filmpje in bed en gingen daarna slapen.
Donderdag 29 januari:
S'ochtends toen we wakker werden zochten we meteen op waar we de volgende dag naartoe wilden zodat we voor een hotel en vervoer konden zoeken. We besloten naar Ko Chang te gaan en liepen naar een toeristen informatie zaakje waar we onze boot/bus/boot naar Ko Chang regelde voor de volgende dag. We gingen weer terug naar onze hotelkamer waar we ook meteen het verblijf voor Ko Chang reserveerden omdat Ko Chang een best duur eilandje is en we niet het risico wilden lopen dat al het betaalbare al volgeboekt was als we aankomen.
Toen we alles geregeld hadden konden we met een gerust gevoel nog lekker een dagje op het strand gaan liggen. We huurde weer twee stoeltjes en hebben uren aan een stuk lekker liggen kletsen. Zo fijn in het zonnetje met op de achtergrond de zee en jetski's die door het water crossen.
S'avonds gingen we bij een tentje in de openlucht zitten waar we een simpel bordje rijst met kip/knoflook bestelde, een van de simpelste gerechten hier maar wel super lekker. Dit keer hadden we wel een klein bordje gekregen dus op de terugweg stopten we nog bij een kraampje die verschillende Thaise hapjes verkocht. Wat zullen we dit eten gaan missen als we weer terug zijn in Nederland!
Terug in het hotel hadden we nog even met mama geskyped en lekker bijgekletst.
Vrijdag 30 januari:
Om 6.45 uur ging de wekker omdat we de boot van 8.00 uur moesten halen. We pakten snel onze backpacks weer in en waren dolgelukkig dat we weg konden uit dit hotel. We gingen nog even naar de Seven-eleven om een ontbijtje te halen en zorgden dat we op tijd op de pier waren. De boot zag er behoorlijk krakkemikkig uit maar zo'n boten als in Nederland moet je hier sowieso niet verwachten. Een kwartier later dan gepland vertrok te boot weer terug naar het vaste land. Toen we daar aankwamen werden we opgehaald door een minibusje die ons naar de pier in Trat bracht. Daar namen we een veerboot naar Ko Chang die er ongeveer een half uur over deed. Op Ko Chang aangekomen moesten we nog een half uur met een open taxi samen met 9 anderen dus lekker krap. Er hing wel meteen al een lekker rustig sfeertje hier op het eiland en ons hotel bleek er gelukkig ook weer prima uit te zien. Het zag er wel weer wat anders uit als op de plaatjes maar dat is hier bijna overal.
S'middags gingen we tegenover het hotel een broodje eten, waar we tot onze verbazing zagen dat ze een broodje "echte" gouda kaas op de lijst hadden staan. Jezus wat was dat lekker zeg! Na 3 maanden eindelijk weer een broodje Nederlandse kaas..
Daarna gingen we opzoek naar het strand, het is niet zo mooi als op Ko Samet maar zeker mooier dan Zandvoort! Daar hebben we lekker een paar uurtjes gelegen.
S'avonds gingen we bij een leuke bar een hapje eten en drinken, in de avond is het hier heel sfeervol overal. We kochten nog een toetje bij een kraampje langs de weg waar ze een soort van hele dunne pannenkoekjes maakten met banaan erin.
Zaterdag 31 januari:
Toen we wakker waren gingen met onze berg was opzoek naar een zaakje waar ze je "Laundry" doen, dat werd wel weer tijd om onze kleren even goed te laten wassen. We hadden een zaakje gevonden en konden onze was de volgende dag dezelfde tijd ophalen. Ook verhuurde ze scooters op deze plek voor €5 per dag, we besloten niet verder te kijken omdat ze hier erg betrouwbaar overkwamen en huurde ook meteen een scooter voor twee dagen.
We haalden onze strandspullen op en reden op onze scooter naar Klong Prao Beach. Het was hier erg rustig en er stonden schuine palmbomen met grote schommels erin op het strand. Dat was wel een beeld dat ik altijd al een keer had willen zien, en natuurlijk moest ik ook wel even schommelen! We namen even een frisse duik op dit mooie strand en gingen daarna opzoek naar een leuk plekje om te lunchen. Toen we alweer even op de scooter zaten zagen we ineens een bordje met "Kroketten". We geloofden onze ogen niet en gingen meteen kijken of het niet toevallig iets anders was met dezelfde naam. Maar nee het klopte inderdaad en ze hadden niet alleen kroketten maar ook andere Nederlandse snacks die we al drie maanden niet meer gegeten hebben.
We liepen naar binnen en werden vriendelijk begroet door een Hagenees die al twaalf jaar in Thailand woont en zijn eigen Nederlandse snacks maakt. Natuurlijk moesten we dit wel eens even proeven en jeeeeeetje wat was dat lekker zeg!
De rest van de middag reden we nog wat andere strandjes af en reden rond op onze scooter.
S'avonds gingen we barbequen. We hadden de avond ervoor een tentje gezien waar je voor nog geen €5 per persoon deel kon nemen aan een barbeque buffet. Je kreeg dan een eigen barbeque op de tafel en kon alles wat je wilde bakken in het buffet opscheppen. Ook zijn de barbeque's hier heel leuk want in het midden kun je vlees en vis bakken en aan de buitenkant giet je soep en daar kun je dan noodles en groente in koken. Dit was onze eerste keer en binnen een paar minuten was onze barbeque al pik zwart haha. Maar toen we het eenmaal onder de knie hadden was het echt super lekker!
Toen we terug liepen naar ons hotel kwamen we een apotheek tegen en dachten laten we even gaan vragen of ze iets hebben tegen malaria omdat we binnen een week van plan zijn naar Cambodja te gaan. Bij de GGD in Nederland konden we kiezen uit twee hele vervelende pillen waarvan je hele rotte bijwerkingen krijgt. Ook zijn ze ontzettend duur en moet je ze dagelijks nemen. Nu bleek bij de apotheek hier dat er dus weeldegelijk andere soort pillen bestaan waar je nauwelijks bijwerkingen van kan krijgen en super goedkoop zijn. Zo blijkt maar weer dat ook de GGD of dingen niet weet, of dingen niet vertellen omdat ze er dan niet aan verdienen!
Zondag 1 februari:
S'ochtends na een lekkere zelfgesmeerde boterham met pindakaas en jam haalde we onze was op en klommen we weer op onze scooter en dit keer reden we richting de andere kant van het eiland. We kwamen terecht op Lonely Beach waar het ook weer oogverblindend mooi was. Daar hebben we lekker een aantal uur onder een palmboompje op het strand gelegen.
Toen we weer verder reden kwamen we uit bij een heel leuk Bob Marley huisje met een geweldig uitzicht over een baai. Daar hebben we lekker even op kussens in de zon gezeten en genoten van een bananenshake. De muziek die ze daar draaide was ook echt heel relaxed en helemaal zen reden we verder. De wegen hier zijn soms best spannend en heel stijl! Ook zitten er af en toe flinke bochten in en moet je goed opletten dat je geen aap overhoop rijd. Na een eind rijden kwamen we echt uit in de middle of nowhere en konden alleen nog een zandweg in met enorme losse stenen. Na een kilometer kwamen we wederom uit bij een stukje hemel op aarde, wat een geweldige stranden heb je hier in Thailand.
Op de terugweg kwamen we nog een aantal apen tegen die hier gewoon lekker langs de kant van de weg zitten te kijken wat er allemaal voorbij komt.
S'avonds besloten we onze scooter alvast terug te gaan brengen omdat we hem de volgende ochtend toch niet meer gaan gebruiken. We hadden onze scooter netjes volgetankt zodat niemand reden had ons alsnog af te gaan zetten. Gelukkig gebeurde dat dus ook niet en kregen we zonder problemen onze borg terug, zo kan het dus ook.
Vanavond hebben we lekker een hapje gegeten bij een tentje tegenover ons hotel en daarna was het tijd om deze blog helemaal af te gaan typen.
THE END!
Morgen gaan we uitzoeken hoe we naar Cambodja gaan omdat ons visum afloopt op 5 februari. Waarschijnlijk gaan we lekker met de bus omdat dat heel goedkoop is. Onze avonturen in Cambodja lezen jullie weer in ons volgende verslag!
(het vorige verslag was trouwens in 2 delen getypt dus het kan zijn dat jullie maar een helft gelezen hadden, kijk dan even terug bij "reisverslagen")
Bedankt weer voor het lezen allemaal :)
Weer hoog tijd voor ons volgende reisverslag. Super leuk trouwens om van veel mensen te horen dat onze verslagen met veel plezier gelezen wordt. Krijgen regelmatig van ons mam een lijstje met namen door via skype van mensen die onze verslagen gelezen hebben, altijd leuk om te horen!
Zijn alweer ruim over de helft van onze reis maar hebben gelukkig nog 2 maanden voor de boeg. Hier onze avonturen van de afgelopen 3 weken:
Woensdag 14 januari:
Vandaag werden we al vroeg opgehaald bij ons hotel om dan eindelijk naar Elephant nature park te gaan. Hier hadden we allebei al ontzettend lang naar uitgekeken! Onderweg naar het park in de minibus werd er al een introductiefilmpje gedraaid om je een idee te geven wat je die dag allemaal zou gaan zien. Het filmpje was heel mooi maar ook behoorlijk heftig, heel veel olifanten op het park zijn er via een verschrikkelijke weg terecht gekomen.
Bij het park aangekomen mochten we een aantal olifanten wat fruit voeren, dit alleen al was super leuk! De slurf van een olifant voelt heel vreemd, een soort van ruw en prikkelig van de haartjes die erop staan. Ze zijn ook erg behendig en voor dat je het stuk fruit echt voor ze hield hadden we het allang uit je handen gepakt.
Na het voeren liepen we met onze Engelssprekende gids en een groep van 8 bezoekers mee het park in, ze vertelde dat er zo’n 40 olifanten woonden op het moment die in verschillende families leven. Die families maakten de olifanten zelf want elke olifant was er alleen binnengekomen. Een aantal families hadden ook een baby olifantje in hun midden die door iedereen continu in de gaten werd gehouden net zoals mensen dat ook bij hun kind doen. De gids vertelde de achtergronden van alle olifanten en waarom ze naar Elephant nature park zijn gehaald. Een van de olifanten was blind en we vroegen ons af hoe dat kwam. De gids vertelde ons dat ze heel lang als werker gebruikt is om de zwaarste bomen en stammen berg op en af te sjouwen dag in dag uit. Dit moest ze jarenlang doen en deed dit zonder tegen te werken omdat ze wist dat ze dan flink mishandeld zou worden. Toen de olifant zwanger was bleek dit niet een excuus te zijn om te mogen stoppen met werken, nee tot op het moment van haar bevalling en daarna werd ze gedwongen door te werken! Toen haar babytje geboren werd stond ze halverwege een stijlen helling waardoor het baby olifantje naar beneden rolde van de berg, de moeder kon helemaal niets doen en de mensen die erbij waren lieten het baby olifantje gewoon dood gaan. Op dat moment had de moeder zoveel stress, pijn en verdriet dat ze weigerde door te werken (olifanten hebben emoties). De mahout (haar baas) deed haar pijn om te zorgen dat ze door zou lopen. Toen ze dat nogmaals weigerde heeft haar baas beide ogen zolang gestoken met een mes tot dat ze aan beide kanten niets meer zag.
Nou geloof me dan sta je wel even te slikken als je zo'n verhaal hoort en met eigen ogen kan zien hoe een lieve mooie dieren het zijn! Dit was nog maar één van de vele verschrikkelijke verhalen die we die dag gehoord hebben. Veel toeristen weten ook niet dat olifanten een hele zwakke rug hebben en het letterlijk een marteling voor het dier is om op zijn rug te gaan zitten, laat staan met een houten bank en 3 personen! Ook worden olifanten niet netjes gevraagd om bevelen op te volgen. Als ze nog heel jong zijn worden ze net zolang opgesloten in een constructie van palen zo klein dat de olifant niet meer kan bewegen, en gestoken met messen tot dat ze doen wat de eigenaar wil. Dit is een eeuwen oude traditie voor veel mensen hier en dit gebeurd nog steeds bij elke olifant die hier in Thailand voor het toerisme werkt! Dus mocht je erover denken naar Thailand te gaan en een ritje te gaan maken op een olifant, doe maar niet hé.
Toen we twee olifanten families gezien hadden was het lunchtijd. Er stond een enorm buffet klaar voor ons en het rook geweldig. We zaten aan een tafel met een brits en een Amerikaans stel waar we erg gezellig mee aan de praat raakten. Na gezellig wat kletsen en heerlijk eten werden we uitgenodigd om een film van National Geographic te komen kijken die op het park en de omgeving was opgenomen. In die film werden beelden getoond van olifanten die letterlijk mishandeld werden en in de straten van Bangkok aan het werk waren. Een olifant hoort niet in een drukke winkelstraat en mocht je het het ooit zien, geef dan geen geld want zolang de eigenaar eraan verdient blijven ze het doen. Aan het eind was de film zo heftig dat we stukken gewoon weg hebben gekeken en er zaten verschillende mensen in de zaal te huilen. Van de ene kant niet echt het gezellige dagje uit dat je verwacht maar het is wel goed dat je met je neus op de feiten gedrukt word!
Na de film was het tijd om de olifanten te gaan wassen in de rivier. Iedereen kreeg een emmer en mocht de rivier in om de olifanten lekker nat te gaan gooien. Dit vonden ze geweldig. Na een half uur waterpret met de olifanten liepen de meeste rechtstreeks weer de modder in, erg grappig gezicht was dat! We hadden even tijd om af te drogen en liepen verder het park door om nog wat andere families om te gaan zoeken. Heel bijzonder om zo dichtbij deze enorme dieren te komen en ze aan te raken. Af en toe als twee families te dichtbij elkaar kwamen ging het er even flink op, dan begonnen ze allemaal te rennen om elkaar te verdedigen. Ook wij moesten af en toe wegrennen als het babytje te dichtbij kwam want dat vond de moeder niet zo leuk. De jonge olifantjes waren lekker met elkaar aan het spelen en andere olifanten uit aan het dagen, mooi gezicht. Wat hebben we deze dag veel foto's gemaakt, maar het was ook echt geweldig!
Op de terugweg stopten we nog bij een hondenasiel waar straathonden werden opgevangen die bijvoorbeeld zijn aangereden en hun achterbenen niet meer kunnen bewegen. Daarvoor was er een speciaal groot hok waar een hele gladde tegelvloer in lag zodat ze zichzelf vooruit konden schuiven en konden spelen met andere honden. Hebben er zo'n 20 hondjes gezien die wil wel mee hadden willen nemen maar dat past helaas niet in onze backpacks.
Toen we weer in de minibus zaten raakten we weer aan de praat met het Amerikaanse stel dat ze eerder die dag ook al hadden gesproken. Max en Danny uit Montana. Het was zo gezellig dat we besloten die avond samen te gaan eten.
Om 19.00 uur spraken we af voor een hotel dat we allebei wisten te liggen. Daarna hebben de hele avond heerlijk getafeld bij de Mexicaan en ontzettend gelachen met z'n vieren. Mooi om zo'n avond met wildvreemden door te brengen en het dan voelt of je elkaar al jaren kent.
Donderdag 15 januari:
Na een klein beetje uitslapen naast onze lieve luidruchtige Russische buren was het tijd om onze backpacks weer in te pakken want we gingen naar Chiang Rai. Toen we uitgecheckt waren namen we een tuk tuk naar het busstation van Chiang Mai vanwaar er verschillende bussen naar Chiang Rai vertrekken. We konden gelukkig nog een ticket kopen voor een uurtje later en gingen nog snel wat eten. Om 13.15 uur vertrok de bus naar Chiang Rai, onderweg kreeg je gratis een flesje water, een broodje, koekje en verfrissingsdoekjes. Dat zouden ze in Nederland ook moeten doen! We reden door de mooiste natuur en na 3,5 uur kwamen we aan op het busstation van Chiang Rai. Daar namen we een open taxi naar ons hotel.
Bij het hotel mochten we zelf kiezen welke kamer we wilden omdat de kamers verschillende thema's hadden. We kozen een super mooie kamer met regendouche, zo'n luxe hadden we al even niet meer gehad. Terwijl dit gewoon dezelfde prijs had als alle andere goedkope hotels waar we verbleven zijn de afgelopen tijd. Chiang Rai is totaal niet toeristisch dus daar zal het vast mee te maken hebben!
S'avonds gingen we opzoek naar wat te eten, wat nog niet mee viel. Alles was al gesloten maar na een half uurtje rondlopen kwamen we uit bij een simpel restaurantje met een Australische eigenaar. Daar aten we een heerlijk bordje rijst en curry. Dat eten hier verveeld nog steeds niet, overal super lekker en vers! Na het eten was het nog even zoeken voor de weg terug maar gelukkig hadden we het snel gevonden.
Vrijdag 16 januari:
S'ochtends gingen we ontbijten in het hotel wat hier ook prima geregeld was. Lekker vers brood en gebakken eitjes met groenten, zelfs de sinaasappelsap ontbrak niet. Na het ontbijt gingen we opzoek naar een tourist information point waar je dagtripjes kon regelen. We wilde namelijk naar Chiang Rai om de bekende witte tempel te gaan bekijken. Overal werden alleen pakketten aangeboden dus we besloten er even over na te denken en gingen naar Central Plaza (een grote shoppingmall in Chiang Rai). We hadden een beetje onderschat hoever weg het was vanaf ons hotel en toen we er waren hadden we het eigenlijk al gehad met lopen! Na even rond te hebben gekeken namen we een tuk tuk terug naar ons hotel en zagen daar dat we ook een dagtrip Chiang Rai in ons hotel konden boeken en besloten dat maar te doen voor de volgende dag. In die dagtrip zouden we naar de witte tempel gaan, het zwarte huis, de longnecks, boarder van Myanmar, de golden triangle, het opium museum en nog een oude tempel allemaal in een dag.
S'avonds gingen we weer in hetzelfde restaurantje eten als de avond ervoor. Recht voor het restaurant stond een hele grote gouden klok die ook erg bekent is in Chiang Rai. Het viel ons op dat er steeds meer mensen met camera's bij de klok kwamen staan en het zag eruit alsof er iets ging gebeuren. Toen het 20.00 uur sloeg kwam er een hele show met lichten en muziek, dus we hadden nog een mooi uitzicht ook.
We hadden bewust niet teveel gegeten omdat we op weg naar het restaurant van alles lekkers hadden geroken. Zo kochten we nog zoete aardappelballetjes en een soort broodje bapao, ook allebei weer super lekker! We liepen nog even naar de supermarkt om wat eten te kopen voor onze dagtrip de volgende dag en gingen niet al te laat naar bed.
zaterdag 17 januari:
Na een vroeg ontbijtje werden we door een minibus opgehaald bij ons hotel en moesten eerst nog een aantal andere hotels af om toeristen op te halen. Toen de minibus vol zat reden we als eerste naar de "White temple" in Chiang Rai. Het is een erg nieuwe moderne tempel en hoe langer je kijkt hoe meer vreemde dingen je ontdekt. Zo zaten er tussen de enorme muurschilderingen ineens een kleine Harry Potter of Pepsi vrachtwagen, dat verwacht je totaal niet in een Thaise tempel! Ook was het wel een beetje eng want er werd heel duidelijk laten zien hoe het verschil tussen hemel en aarde is door middel van doodshoofden en onthoofde stripfiguren aan de takken van bomen.
Na de witte tempel reden we door naar de "Black house" ook in Chiang Rai. Ook dit was ontworpen door een Thaise kunstenaar met een aparte smaak. Deze vonden we wat minder omdat er overal dierenhuiden lagen en daar houden we niet zo van. Maar de huizen en beelden die er stonden waren wel erg mooi.
De volgende stop was bij de Hill tribe village, waar we de bekende "longneck Karen, big ears, Akha, Yao, Lahu en Kayor" gingen ontmoeten. Dit was een bergdorp waar verschillende oude bergstammen wonen die uit verschillende landen zijn gevlucht. Zo kwam er een stam uit Burma, een uit China en weer een andere uit Tibet. Dit was erg interessant om te zien maar je kon helaas goed zien dat ook hier het toerisme een erg grote invloed heeft. We mochten met een aantal longnecks op de foto en aan het einde werd er nog een dans gedaan voor ons, wat behoorlijk ongemakkelijk was om naar te kijken.
Na zo'n uur rondlopen bij de bergstammen gingen we weer verder en onze volgende stop was de grens van Myanmar. Waarom we daar precies stopte weten we eigenlijk nog steeds niet maar we hebben daar wel even op het meest noordelijke punt van Thailand gestaan. Ook was het lunchtijd en gingen we met onze gids naar een buffet restaurant waar ze erg lekker Thais eten hadden. Toen we weer helemaal vol zaten reden we verder naar de "Golden triangle". Dit is een uitzichtpunt in Thailand van waar je in een driehoek Myanmar en Laos kan zien en op de achtergrond China. Super leuk om een keer geweest te zijn maar verder niet heel bijzonder. Je kon wel nog een bootje huren om even door Laos en Myanmar te varen maar dat hoefde niet van ons.
Vlakbij de Golden triangle was het "Opium museum" waar we ook nog gingen kijken. Het bleek alleen dat we maar een kwartier de tijd hadden dus we besloten om de hoek bij een grote gouden boeddha te gaan kijken, die zag er een stuk interessanter uit. Op de terugweg stopten we nog snel bij een oude tempel maar het was inmiddels al donker en konden er weinig van zien. Na een mooie dag was het nog een kleine twee uur rijden tot we weer in ons hotel waren en we besloten iets te eten te gaan zoeken en dan naar bed te gaan omdat we zo moe waren. Maar we kwamen onverwachts uit bij een ontzettend grote avondmarkt midden in Chiang Rai. We besloten op de markt wat te gaan eten omdat ze daar altijd super lekkere dingen hebben! We aten verschillende Thaise lekkernijen bijvoorbeeld kleine paddenstoeltjes met hele lange steeltjes gerold in een plakje ham van de barbeque, ei op een stokje, allerhande soorten deeghapjes en noem maar op. Toen we genoeg gegeten hadden en de markt wel gezien hadden wilden we terug lopen naar het hotel maar zagen opeens een groot plein met honderden dansende mensen. Er was live muziek op een groot podium en voor het podium liepen super veel mensen rond in een grote cirkel en iedereen deed hetzelfde danspasje. Zoiets hadden we nog nooit gezien en stonden met z'n tweeën minuten lang te kijken wat ze aan het doen waren, super leuk zag het eruit!
Zondag 18 januari:
Het was vandaag de bedoeling dat we uit zouden checken bij ons hotel in Chiang Rai maar omdat we die dag ervoor zo laat terug waren van de excursie hadden we geen vervoer meer kunnen regelen en hadden we gevraagd of we nog een nachtje langer konden blijven. Nu hadden we tenminste de tijd even te kijken waar we heen wilden en konden we opzoek naar vervoer. Toen we later op de middag hadden besloten terug te gaan naar Bangkok en vanuit daar weer verder naar beneden te gaan, gingen we opzoek naar een busbedrijf die kaartjes verkochten naar Bangkok. In eerste instantie wilde we met de nachttrein gaan maar deze vertrok vanuit Chiang Mai en helemaal niemand kon ons vertellen hoe we hier kaartjes voor konden krijgen dus we kozen toch maar voor een bus. Toen we een busbedrijf hadden gevonden bleek dat de bussen alleen s'avonds vertrokken vanuit Chiang Rai en Mike kwam met het plan alsnog diezelfde dag te gaan omdat we anders de volgende dag weer een dag kwijt waren met wachten. Ik twijfelde even omdat we dan nog maar twee uurtjes de tijd hadden maar was het met hem eens en kochten twee kaartjes voor die avond 18.20 uur. Toen we terug liepen naar ons hotel beseften we dat we een extra nacht zouden moeten betalen bij het hotel maar toen we het bij ze uitlegden vonden ze het helemaal niet erg en we hoefde geen cent extra te betalen.
We hadden onze backpacks super snel ingepakt en wat bleek, alles paste er zonder problemen in en we hadden allebei nog ruimte over ook... haha dat moeten we vaker doen zo gehaast inpakken, dat werkt schijnbaar veel beter! Toen we uit gingen checken vroeg de eigenaar naar welk busstation we moesten, hij overlegde even met zijn vrouw in het Thais en zei toen dat hij ons wel weg wilde brengen. Hij pakte zijn autosleutels en stond erop ons weg te brengen zodat we zeker op tijd zouden komen. Bij het busstation aangekomen vroegen we hem natuurlijk wat we hem verschuldigd waren maar hij wilde absoluut niet dat we hem ervoor zouden betalen. We drongen nogmaals aan maar hij stond erop dat het een service van het hotel was en of we hem dan eventueel een goede recensie wilden geven op booking.com. We beloofden hem dat we dat zouden doen en bedankten hem hartelijk. Heel bijzonder weer hoe aardig sommige mensen hier voor je zijn, zonder er echt iets voor terug te hoeven hebben.
We waren ruim op tijd en konden nog wat te eten halen. Ik ging met alle spullen op een bankje zitten en Mike ging opzoek naar wat te eten. Ineens begon er een muziekje te spelen en iedereen op het hele busstation ging staan. Ik keek wat ongemakkelijk om me heen en had geen idee wat er gebeurde of wat ik moest doen! Achteraf bleek het een soort van respect naar de koning te zijn wat hier in Thailand heel belangrijk is. Heel apart is dat trouwens want op veel plaatsen hier in Thailand staat er om de honderd meter een beeld of foto van de koning.
Mike kwam terug met een heerlijk bakje rijst met kip en daarna was het tijd om de bus in te gaan. We hadden plekken bij de nooduitgang dus weer heerlijk veel beenruimte. Ook had je een eigen tv-tje in de stoel voor je, zo'n luxe hadden we niet verwacht. Toen we vertrokken kwam er een hostess rond met wat te drinken en eten dat je gratis kreeg en een koptelefoon. We keken een film en de reis naar Bangkok was tot zo ver prima te doen!
Maandag 19 januari:
S'ochtends in alle vroegte kwamen we aan op het busstation van Bangkok en moesten we nog opzoek naar een hotel. We besloten een taxi te nemen naar Khoa san Road omdat we dat kende en wisten dat het daar goedkoop zou zijn. Maar een taxi regelen was makkelijker gezegd dan gedaan, er stond een rij van zo'n tweehonderd mensen die allemaal een taxi wilden hebben. Gelukkig stonden er ook een aantal tuk tuk's te wachten aan de overkant en de prijzen vielen reuze mee. We namen een tuk tuk naar Khoa san Road wat een beetje fris was zo vroeg in de ochtend maar na een dik half uur kwamen we aan op een verlaten Khoa san Road. Eerst herkende we het niet eens omdat het hier altijd ontzettend druk was toen wij er waren maar we waren toch echt op de juiste plek. We liepen een aantal hotels binnen maar deze waren allemaal volgeboekt of we moesten nog 5 uur wachten voordat we in mochten checken. Toen we het een stukje verderop nogmaals probeerde hadden ze gelukkig nog kamers vrij en vroegen of we eerst een kamer mochten zien. Dat was geen probleem en de kamer was goed genoeg aangezien we ontzettend moe waren en zo snel mogelijk wilde gaan slapen!
Na het inchecken gingen we eerst nog even naar de Mac Donalds voor een ontbijtje en meteen daarna gingen we ons bed in om wat slaap in te halen.
Toen we weer wakker werden bleek eigenlijk pas wat voor een geweldige kamer we hadden. Het bed was compleet doorgezakt en als je de douche in wilde moest je helemaal door je knieën en bukken anders liep je met je hoofd tegen het dak aan. Gelukkig was het maar voor een nachtje. S'middags gingen we opzoek naar een tourist information om de busreis naar Pattaya te boeken voor de volgende dag. We konden nog mee met een minibus de volgende dag om 12.00 uur. De hele middag zaten we nog lekker op een terrasje wat je drinken en te kijken wat er allemaal voorbij kwam.
S'avonds aten we weer bij een van de heerlijke kraampjes op straat en daarna deden we nog een drankje.. ofja een emmertje! Op Khoa san Road gaat bijna alles per emmer. Op de terugweg zagen we dat er nog een kapper open was en Mike liet zich nog even knippen voordat we terug gingen naar ons hotel. Daar bleek dat we net naast een bar zaten en we lagen nog gezellig tot een uur of 4 s'nachts in de herrie.
Dinsdag 20 januari:
S'ochtends hadden we wat uitgeslapen omdat we de halve nacht wakker gelegen hadden. Rond een uur of elf pakten we onze backpacks in en zorgden ervoor dat we om 12.00 uur in de lobby stonden omdat we opgehaald zouden worden door een minibus. Er kwam een jongeman die zei dat we met hem mee moesten lopen, bijna een kwartier verderop stonden de busjes pas. Toen we er eindelijk waren bleek dat we met 14 man in een minibus moesten en daarbij nog alle bagage. We zaten helemaal achter in het hoekje op een plek waar eigenlijk één persoon paste, dat was wel even ellende want de rit duurde zo'n 2,5 uur.
In Pattaya aangekomen voelde we ons allebei niet zo lekker en werden op de walkingstreet afgezet wat nog bijna vijf kilometer van ons hotel vandaan was. We namen een veelste dure pick-up taxi die ons in een kwartiertje naar ons hotel bracht.
S'avonds voelde Mike zich nog steeds niet heel goed maar we dachten dat het wel beter zou worden na wat te hebben gegeten dus we gingen opzoek naar een eettentje. We aten ergens een lekker bord spaghetti maar het viel Mike niet goed dus we gingen direct daarna weer snel terug naar het hotel. Het laatste stukje hebben we zo'n beetje gerend en gelukkig waren we net op tijd! Vanaf dat moment werd Mike zieker en zieker, hij had enorme buikpijn en na een paar uur kwam er ook overgeven en koorts bij. Na een avond ellende viel hij gelukkig in slaap op een paracetamolletje.
Woensdag 21 januari:
Na een nacht bijna niet slapen en wc bezoekjes wisten we niet zo goed wat we moesten doen, de dokter bellen of niet. Ik had opgezocht dat er 24 uur per dag een dokter beschikbaar was bij ons hotel dus dat was wel een geruststelling. Toen Mike rond de middag nog steeds hondsberoerd was besloot ik naar de receptie te gaan om een dokter te laten komen. Maar daar vertelde ze me dat ik dan €150,- contant moest betalen en dan nog de rest van het consult. De receptionist adviseerde ons naar Roma kliniek te gaan aan de overkant van de straat. Toen we met veel moeite het gevonden hadden (bleek helemaal niet aan de overkant van de straat te zijn) zaten er nog tien personen te wachten en de dokter had pauze. We besloten terug naar het hotel te gaan en ik belde het contact nummer van onze reisverzekering, ze adviseerde ons naar het Bangkok Pattaya Hospital te gaan omdat dat het beste bekend stond bij hen. We namen meteen een taxi en inmiddels was Mike echt heel ziek. Toen we in het ziekenhuis aankwamen werden we meteen serieus genomen omdat ze duidelijk zagen dat Mike er niet goed uitzag. We hoefden niet in de rij te gaan staan om in te schrijven maar mochten na een klein beetje informatie doorgeven en een aantal testjes meteen door naar de dokter. Mike werd in een rolstoel naar de dokter gereden en er werd een mondkapje bij hem omgedaan. De dokter onderzocht Mike en het bleek al gauw dat Mike een nachtje in het ziekenhuis moest blijven.
Mike werd in een ziekenhuis bed begeleid en kreeg verschillende medicijnen en een infuus, in die tijd moest ik naar de administratie om Mike zijn verzekeringspapieren te laten controleren en een deposit te betalen voor zijn ziekenhuisplaats voor 1 nacht. Toen ik weer terug bij Mike kwam had hij nog steeds veel pijn en was niet blij met alle prikken die hij moest hebben.
Mike zijn kamer was klaar en hij werd met de rolstoel naar zijn kamer gereden. Het leek net of we een hele luxe hotelkamer binnenkwamen met enorm mooi uitzicht over de stad. Mike kreeg een heel hip ziekenhuispakje aan en toen hij in bed ging liggen begon het infuus zijn werk al te doen want hij begon er al beter uit te zien.
Na drie uur aan het infuus leek Mike weer helemaal beter te zijn en de koorts daalde erg snel. We vermaakte ons eigenlijk wel prima op de kamer met gratis wifi en een grote tv met satelliet zenders. Ook stond er een grote slaapbank naast het bed waar ik die nacht op mocht blijven slapen.
Toen Mike zich niet meer zo ziek voelde ging ik even naar beneden om wat te eten te halen want dat was er een beetje bij een geschoten die dag. Er bleek een Seven-eleven op de begane grond van het ziekenhuis te zijn dus dat was wel ideaal. Toen ik terug kwam in Mike z'n kamer had hij zijn avondeten al op dat hij die middag had mogen kiezen.
S'avonds toen Mike weer de oude was gingen we samen nog een wandelingetje maken door het ziekenhuis en een broodje eten in het restaurant. We hadden een rolstoel geregeld zodat we niet moeilijk hoefde te gaan doen met de eigenwijze infuuspaal die Mike gekregen had. Weer terug op de kamer keken we nog gezellig een filmpje in bed en gingen toen slapen.
Donderdag 22 januari:
Vanaf s'ochtends 5.00 uur kwamen de zusters alweer binnen om verschillende testjes te doen en medicijnen te brengen. Uiteindelijk om 7.00 uur besloten we maar om op te staan want slapen lukte niet meer en de dokter zou om 8.00 uur komen om Mike te ontslaan. Helaas was er om 9.00 uur nog steeds niemand geweest en besloten we het toch even te vragen want Mike voelde zich weer helemaal prima en wilde gewoon zo snel mogelijk weg uit het ziekenhuis! Het bleek dat de dokter naar een spoedgeval moest maar dat ze zou komen zodra ze klaar was. Om 10.30 uur was ze er eindelijk en Mike was inderdaad fit genoeg om te gaan. Raar genoeg leek het of de dokter toch wilde dat Mike nog langer zou blijven en kwam met een raar smoesje dat het te warm was buiten op het moment en dat hij beter nog een paar uur kon blijven. Dat vonden we erg vreemd want het is juist in de middag veel warmer. Mike zei dat hij toch wilde gaan en dat hij het sowieso rustig aan zou doen.
Even na de dokter was geweest kwam een van de verpleegkundigen vertellen dat we nog niet konden gaan omdat ze nog geen bevestiging had gehad van onze reisverzekering, terwijl wij allang een mailtje ontvangen hadden dat alles geregeld was. Uiteindelijk weten we niet waarom ze het probeerde te rekken, we denken dat ze meer hadden kunnen vragen van de verzekering als we tot de middag gebleven waren. Maar om 11.30 uur kwam er iemand om Mike te verlossen van zijn infuus en om 12.00 uur stonden we met alle papieren weer buiten.
We namen een taxi terug naar ons hotel en daar schaamde de receptionist zichzelf een beetje dat hij ons niet serieus had genomen. We waren allebei behoorlijk moe nog van het korte nachtje en besloten nog even wat slaap in te gaan halen.
S'avonds gingen we een pizzatje eten bij een restaurant op de hoek omdat we geen zin hadden helemaal de stad in te gaan. Mike was nog steeds erg moe en ik voelde me inmiddels ook niet lekker dus we besloten op tijd naar bed te gaan zodat we de volgende dag allebei weer helemaal beter waren.
Vrijdag 23 januari:
Na een lekker nachtje doorslapen voelde Mike zich gelukkig weer helemaal prima alleen nu leken de rollen een beetje omgedraaid, mijn spieren deden zeer en was gewoon helemaal niet lekker. Ik nam een paracetamolletje en we besloten relaxed aan het zwembad te gaan liggen op een bedje in de schaduw. Daar hebben we een aantal uurtjes heerlijk gelegen maar toen de paracetamol was uitgewerkt voelde ik me meteen weer ziek worden. We gingen terug naar de kamer omdat het buiten wel erg warm was.
Hoe later het werd, hoe beroerder ik werd. We zagen de bui al aankomen, eerst Mike en nu ik! Na een frisse douche leek het weer wat beter te gaan dus we liepen maar meteen naar de winkel om wat te eten te halen want een restaurantje hadden we allebei weinig zin in vandaag. Maar halverwege brak het zweet me uit en moest ik gaan zitten. Mike bood aan om zelf door te lopen maar ik wilde ook graag mee dus we deden rustig aan. In de winkel werd ik weer niet goed dus we kochten snel wat eten dat we het eerst zagen en liepen terug naar de hotelkamer. Ik dacht als ik gewoon wat probeer te eten en drinken moet het vast al een stuk schelen, maar dat was helaas niet het geval. We wisten niet goed wat we moesten doen want ik voelde me ontzettend grieperig maar had er kwam niets uit dus naar het ziekenhuis was nog niet nodig. Het ene moment had ik het bloedheet en het volgende moment lag ik te rillen van de kou. Stil liggen lukte ook echt niet omdat m'n spieren zo'n zeer deden. Uiteindelijk na uren wakker liggen hadden we thuis nog even geskyped voor advies. Ik besloot het nog even aan te kijken en nam nog paracetamol in de hoop in slaap te kunnen vallen.
Ineens leek het minder te worden en gelukkig vielen we allebei in slaap.
Zaterdag 24 januari:
Toen we wakker werden voelde ik me weer kip lekker! Geen idee wat het uiteindelijk geweest was, maar het was als sneeuw voor de zon verdwenen en dat vonden we helemaal niet erg. Vandaag moesten we uitchecken bij ons hotel en door alle gedoe hadden we nog geen kans gehad te zoeken naar een nieuwe accommodatie. We checkten uit en zochten op internet een volgend hotel op dat iets meer in het centrum lag maar niet in de herrie van Pattaya.
We vonden het Tune hotel en regelde een taxi die ons erheen bracht.
S'middags toen we onze spullen op de kamer gegooid hadden gingen we nog even lekker naar het strand. We moesten wel zeggen dat het strand van Pattaya wel heel veel minder mooi is dan alle andere stranden die we tot nu toe gezien hebben, en overal waar je kijkt vieze oude mannetjes met veelste jonge Thaise vrouwtjes!
S'avonds aten we in een van de winkelcentra vlakbij ons hotel. Daar liepen we nog even rond en keken wat er allemaal te doen was.
Zondag 25 januari:
Na een beetje uitslapen besloten we onze strand spullen in te pakken en richting de boulevard te lopen en daar te kijken wat we gingen doen. Het strand lag kei vol en hadden niet echt zin daar weer tussen te gaan liggen, dus we besloten wat rond te gaan kijken bij de Beach Road. We kwamen erachter dat net vandaag het jaarlijkse bedden-race event plaats vond! Dat begon pas om 16.00 uur dus we gingen eerst nog even opzoek naar een leuk restaurantje waar we die avond zouden gaan eten. Er zijn hier super veel shopping malls en de prijzen zijn niet zoals we van andere plekken in Thailand gewend waren.
Toen we om 16.00 uur langs de kant van de weg stonden begon eerst een parade met alle "bedden" die zouden deelnemen aan de race. Het stelde niet veel voor maar was wel leuk om te zien. We liepen naar de start toe omdat daar een groot podium stond en er was een drinkwedstrijd bezig. Allemaal "stoere" mannen van over heel de wereld probeerde zo snel mogelijk drie flessen bier achterover te gooien, het was eerder een wedstrijdje jezelf voor schut zetten.
Toen alle deelnemers van de race weer terug waren van de parade werd alles klaargemaakt voor de start van de race. We liepen een stukje verder zodat we het goed konden zien. We dachten eigenlijk dat iedereen tegelijk ging rennen maar het ging twee aan twee. Heel grappig om een keer mee te maken zo'n bedden race.
S'avonds aten we lekker sushi bij Fuji, daar hadden we allebei al zolang naar uitgekeken weer een keer sushi te eten en het was weer super lekker. Na het eten wilde we nog een stukje gaan lopen omdat we zo vol zaten en liepen richting de Walking Street. Dit is DE uitgaansstraat van Thailand maar het deed ons eerlijk gezegd meer denken aan De Wallen in Nederland maar dan erger. Overal piepjonge meisjes die mensen naar binnen proberen te lokken in hun ondergoed. Het was hier echt een grote chaos en niet prettig om rond te lopen. Toen we het echt gehad hadden liepen we over de boulevard terug naar ons hotel en ook hier stonden om de 5 meter allemaal meisjes te wachten om opgepikt te worden door een of andere oude Europeaan. Die boulevard was ruim 5 kilometer lang en van begin tot eind stond het vol. Het erge eraan is dat je ziet dat ze het niet voor hun lol doen, de meeste hebben geen keuze en moeten het doen voor hun familie. Heel pijnlijk om te zien!
Maandag 26 januari:
S'ochtends gingen we opzoek naar weer een toeristen informatie punt om een bus en boot te regelen naar Ko Samet. We hadden vooraf al opgezocht waar we naar toe wilden en Ko Samet bleek een heel mooi eilandje op zo'n 2 uur van Pattaya. We konden voor nog geen €10 per persoon een minibus en boot naar Ko Samet reserveren voor de volgende dag.
Toen we dat geregeld hadden twijfelde we wat we wilden gaan doen. We hadden echt genoeg van al die vieze mannen op het strand en we wisten dat we de volgende dag naar een veel mooier strand zouden gaan dus gingen toch de shopping mall nog even in. Daar zagen we dat "American sniper" draaide in de grote bioscoop. Toen we zagen dat het maar €2,00 per persoon koste besloten we gewoon lekker een middagje naar de bioscoop te gaan.
Voor dat de film begon kwam er op het scherm te staan dat iedereen op moest staan. We vroegen ons af waarom dat moest en gingen na even aarzelen toch staan. Er kwam een filmpje op het scherm over de koning van Thailand die alles deed voor goede doelen hier. Wel grappig hoe ver ze gaan in het reclame maken voor de koning!
Het was een super mooie film en zeker de moeite waard geweest om te kijken alleen kwamen we als twee ijspegeltjes die bioscoop uit omdat we onze strandkleding aan hadden en de airco in de bioscoop op standje noordpool stond.
S'avonds gingen we op tijd wat eten omdat we de volgende dag al om 7.30 uur klaar moesten staan in de lobby. Ook vonden we nog een leuk horloge voor Mike die hij heel graag wilde en gingen daarna mooi ons bed in.
Dinsdag 27 januari:
S'ochtends om 6.30 uur ging onze wekker en we pakten snel onze backpacks in. We hadden wat boterhammen gesmeerd voor onderweg en stonden klokslag 7.30 uur beneden in de lobby. De minibus was mooi op tijd en dit keer werd het busje gelukkig niet helemaal vol gepropt en konden we gewoon zitten. Nadat we nog wat andere mensen hadden opgepikt reden we aan een stuk door naar Ban Phe, vanuit die haven zouden we de boot nemen naar Ko Samet. Op de pier verkochten ze tickets voor het eiland want omdat het eiland een nationaal park is moet je betalen. We besloten toch maar alvast tickets te kopen zodat we op het eiland niet in een lange rij hoefden te gaan staan.
De boot vertrok gelukkig op tijd en in drie kwartier kwamen we aan op een parelwit strandje. We vroegen ons allemaal af waar de pier was en op dat moment kwam er een klein bootje aanvaren die ons van de grote boot naar het strand zou brengen. Schijnbaar had iemand de kapitein omgekocht om naar een ander strand te varen in plaats van de pier en nu stonden we dus eigenlijk ineens in de middle of nowhere met onze backpacks op een bounty strandje. Echt vrolijk werden we daar niet van ook al waren we op het paradijs aangekomen! We moesten bijna een kilometer lopen/ klimmen om bij een zandweg te komen waar taxi's rondrijden. Na lang wachten hadden we eindelijk een pick-up die ons naar ons hotel bracht. Bij het hotel aangekomen kregen we een hele kleine vieze kamer en toen we de airco aanzette vielen er zo'n 300 mieren uit! Dat was even een top begin maar gelukkig kregen we meteen een andere kamer die wel schoon was. Het gebouw stonk ontzettend naar schimmel en er vlogen zwermen muggen over de gang en toen we de recensies nog een keer na checkten op internet stond er: "Als je houd van slapen in een dierentuin is dit ideaal! (spinnen, muggen, kakkerlakken, mieren en salamanders in mijn kamer)". Daar kregen we weer goede hoop door!
We besloten het even te laten voor wat het was en gingen wat eten en op zoek naar het dichtstbijzijnde strandje. Het was ongeveer 10 minuutjes lopen en toen kwamen we echt weer op een prachtig strand uit. Het weer was hier super fijn want het was heerlijk warm maar er stond ook een windje dus het was niet meteen stik heet. Dat hielden we makkelijk een middagje vol.
S'avonds gingen we wat eten bij een leuk tentje in het dorpje. Toen we terug in het hotel waren hadden we alle gaatjes en kiertjes dichtgemaakt met handdoeken in de hoop dat er niets binnen zou kruipen. We spraken onze ouders nog even op skype en daarna moesten we er toch echt aan geloven, onze nacht in de dierentuin!
Woensdag 28 januari:
S'ochtends toen we wakker werden waren we het erover eens dat het alles mee was gevallen! We hadden trouwens een super hard bed met een houten plank in het matras dus we hadden een leuk roze Hello Kitty matrasje gekregen om eroverheen te leggen. Echt lekker lag het niet maar we hadden in ieder geval geslapen.
Toen we onze strandkleding aan hadden getrokken gingen we lekker ontbijten bij hetzelfde restaurantje als waar we de avond ervoor gegeten hadden. Toast, eitjes en een bananen pannenkoek, hier weten ze wel wat lekker is hoor.
We liepen naar het strand en huurde twee strandstoeltjes die perfect onder de palmbomen stonden. Daar zaten we echt super lekker en hebben de hele middag gelezen en genoten van het heerlijke weer.
S'avonds was er veel dicht, weten niet waarom dat was maar we besloten wat te eten te halen bij de Seven-eleven. Daar hebben ze heel veel verschillende gerechten die ze in de winkel meteen opwarmen voor je en het smaakt prima. We keken s'avonds nog een filmpje in bed en gingen daarna slapen.
Donderdag 29 januari:
S'ochtends toen we wakker werden zochten we meteen op waar we de volgende dag naartoe wilden zodat we voor een hotel en vervoer konden zoeken. We besloten naar Ko Chang te gaan en liepen naar een toeristen informatie zaakje waar we onze boot/bus/boot naar Ko Chang regelde voor de volgende dag. We gingen weer terug naar onze hotelkamer waar we ook meteen het verblijf voor Ko Chang reserveerden omdat Ko Chang een best duur eilandje is en we niet het risico wilden lopen dat al het betaalbare al volgeboekt was als we aankomen.
Toen we alles geregeld hadden konden we met een gerust gevoel nog lekker een dagje op het strand gaan liggen. We huurde weer twee stoeltjes en hebben uren aan een stuk lekker liggen kletsen. Zo fijn in het zonnetje met op de achtergrond de zee en jetski's die door het water crossen.
S'avonds gingen we bij een tentje in de openlucht zitten waar we een simpel bordje rijst met kip/knoflook bestelde, een van de simpelste gerechten hier maar wel super lekker. Dit keer hadden we wel een klein bordje gekregen dus op de terugweg stopten we nog bij een kraampje die verschillende Thaise hapjes verkocht. Wat zullen we dit eten gaan missen als we weer terug zijn in Nederland!
Terug in het hotel hadden we nog even met mama geskyped en lekker bijgekletst.
Vrijdag 30 januari:
Om 6.45 uur ging de wekker omdat we de boot van 8.00 uur moesten halen. We pakten snel onze backpacks weer in en waren dolgelukkig dat we weg konden uit dit hotel. We gingen nog even naar de Seven-eleven om een ontbijtje te halen en zorgden dat we op tijd op de pier waren. De boot zag er behoorlijk krakkemikkig uit maar zo'n boten als in Nederland moet je hier sowieso niet verwachten. Een kwartier later dan gepland vertrok te boot weer terug naar het vaste land. Toen we daar aankwamen werden we opgehaald door een minibusje die ons naar de pier in Trat bracht. Daar namen we een veerboot naar Ko Chang die er ongeveer een half uur over deed. Op Ko Chang aangekomen moesten we nog een half uur met een open taxi samen met 9 anderen dus lekker krap. Er hing wel meteen al een lekker rustig sfeertje hier op het eiland en ons hotel bleek er gelukkig ook weer prima uit te zien. Het zag er wel weer wat anders uit als op de plaatjes maar dat is hier bijna overal.
S'middags gingen we tegenover het hotel een broodje eten, waar we tot onze verbazing zagen dat ze een broodje "echte" gouda kaas op de lijst hadden staan. Jezus wat was dat lekker zeg! Na 3 maanden eindelijk weer een broodje Nederlandse kaas..
Daarna gingen we opzoek naar het strand, het is niet zo mooi als op Ko Samet maar zeker mooier dan Zandvoort! Daar hebben we lekker een paar uurtjes gelegen.
S'avonds gingen we bij een leuke bar een hapje eten en drinken, in de avond is het hier heel sfeervol overal. We kochten nog een toetje bij een kraampje langs de weg waar ze een soort van hele dunne pannenkoekjes maakten met banaan erin.
Zaterdag 31 januari:
Toen we wakker waren gingen met onze berg was opzoek naar een zaakje waar ze je "Laundry" doen, dat werd wel weer tijd om onze kleren even goed te laten wassen. We hadden een zaakje gevonden en konden onze was de volgende dag dezelfde tijd ophalen. Ook verhuurde ze scooters op deze plek voor €5 per dag, we besloten niet verder te kijken omdat ze hier erg betrouwbaar overkwamen en huurde ook meteen een scooter voor twee dagen.
We haalden onze strandspullen op en reden op onze scooter naar Klong Prao Beach. Het was hier erg rustig en er stonden schuine palmbomen met grote schommels erin op het strand. Dat was wel een beeld dat ik altijd al een keer had willen zien, en natuurlijk moest ik ook wel even schommelen! We namen even een frisse duik op dit mooie strand en gingen daarna opzoek naar een leuk plekje om te lunchen. Toen we alweer even op de scooter zaten zagen we ineens een bordje met "Kroketten". We geloofden onze ogen niet en gingen meteen kijken of het niet toevallig iets anders was met dezelfde naam. Maar nee het klopte inderdaad en ze hadden niet alleen kroketten maar ook andere Nederlandse snacks die we al drie maanden niet meer gegeten hebben.
We liepen naar binnen en werden vriendelijk begroet door een Hagenees die al twaalf jaar in Thailand woont en zijn eigen Nederlandse snacks maakt. Natuurlijk moesten we dit wel eens even proeven en jeeeeeetje wat was dat lekker zeg!
De rest van de middag reden we nog wat andere strandjes af en reden rond op onze scooter.
S'avonds gingen we barbequen. We hadden de avond ervoor een tentje gezien waar je voor nog geen €5 per persoon deel kon nemen aan een barbeque buffet. Je kreeg dan een eigen barbeque op de tafel en kon alles wat je wilde bakken in het buffet opscheppen. Ook zijn de barbeque's hier heel leuk want in het midden kun je vlees en vis bakken en aan de buitenkant giet je soep en daar kun je dan noodles en groente in koken. Dit was onze eerste keer en binnen een paar minuten was onze barbeque al pik zwart haha. Maar toen we het eenmaal onder de knie hadden was het echt super lekker!
Toen we terug liepen naar ons hotel kwamen we een apotheek tegen en dachten laten we even gaan vragen of ze iets hebben tegen malaria omdat we binnen een week van plan zijn naar Cambodja te gaan. Bij de GGD in Nederland konden we kiezen uit twee hele vervelende pillen waarvan je hele rotte bijwerkingen krijgt. Ook zijn ze ontzettend duur en moet je ze dagelijks nemen. Nu bleek bij de apotheek hier dat er dus weeldegelijk andere soort pillen bestaan waar je nauwelijks bijwerkingen van kan krijgen en super goedkoop zijn. Zo blijkt maar weer dat ook de GGD of dingen niet weet, of dingen niet vertellen omdat ze er dan niet aan verdienen!
Zondag 1 februari:
S'ochtends na een lekkere zelfgesmeerde boterham met pindakaas en jam haalde we onze was op en klommen we weer op onze scooter en dit keer reden we richting de andere kant van het eiland. We kwamen terecht op Lonely Beach waar het ook weer oogverblindend mooi was. Daar hebben we lekker een aantal uur onder een palmboompje op het strand gelegen.
Toen we weer verder reden kwamen we uit bij een heel leuk Bob Marley huisje met een geweldig uitzicht over een baai. Daar hebben we lekker even op kussens in de zon gezeten en genoten van een bananenshake. De muziek die ze daar draaide was ook echt heel relaxed en helemaal zen reden we verder. De wegen hier zijn soms best spannend en heel stijl! Ook zitten er af en toe flinke bochten in en moet je goed opletten dat je geen aap overhoop rijd. Na een eind rijden kwamen we echt uit in de middle of nowhere en konden alleen nog een zandweg in met enorme losse stenen. Na een kilometer kwamen we wederom uit bij een stukje hemel op aarde, wat een geweldige stranden heb je hier in Thailand.
Op de terugweg kwamen we nog een aantal apen tegen die hier gewoon lekker langs de kant van de weg zitten te kijken wat er allemaal voorbij komt.
S'avonds besloten we onze scooter alvast terug te gaan brengen omdat we hem de volgende ochtend toch niet meer gaan gebruiken. We hadden onze scooter netjes volgetankt zodat niemand reden had ons alsnog af te gaan zetten. Gelukkig gebeurde dat dus ook niet en kregen we zonder problemen onze borg terug, zo kan het dus ook.
Vanavond hebben we lekker een hapje gegeten bij een tentje tegenover ons hotel en daarna was het tijd om deze blog helemaal af te gaan typen.
THE END!
Morgen gaan we uitzoeken hoe we naar Cambodja gaan omdat ons visum afloopt op 5 februari. Waarschijnlijk gaan we lekker met de bus omdat dat heel goedkoop is. Onze avonturen in Cambodja lezen jullie weer in ons volgende verslag!
(het vorige verslag was trouwens in 2 delen getypt dus het kan zijn dat jullie maar een helft gelezen hadden, kijk dan even terug bij "reisverslagen")
Bedankt weer voor het lezen allemaal :)
-
01 Februari 2015 - 16:57
Tante Hanny:
Hoi Kiki en Mike
Alweer op de helft van jullie reis.
En nog steeds volop genieten zo te lezen.
Wij wensen jullie een mooie tijd in Cambodja Schijnt ook een prachtig land te zijn.
al heeft 't een heel treurige geschiedenis.
Zou het eten daar net zo lekker zijn, als in Thailand Je krijgt gewoon zin in oosters eten, als je jullie blogjes leest.
Denk, dat we zodadelijk maar gaan wokken.
groetjes, ome Tiny en tante Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
