Onze laatste weken in Vietnam!

Zo, daar is ’t dan ons laatste reisverslag van ons backpack avontuur door Zuid-Oost Azië! De afgelopen vijf maanden zijn ontzettend snel voorbij gevlogen, maar wat hebben we het fijn gehad. We hebben super leuke dingen meegemaakt en gezien maar ook minder fijne dingen maar bij elkaar een ervaring om nooit te vergeten!

Woensdag 11 maart:
Na lekker een beetje uitslapen en een simpel ontbijtje werden we opgehaald door een Jeep die ons naar wat hoogtepunten van Mui Ne zou brengen. Er zaten twee Russen al in de Jeep maar deze waren best vriendelijk dus dat was niet erg. Als eerste gingen we naar de “Fairy stream”, dit is een soort klein riviertje waar je met je blote voeten doorheen loopt en dan kom je echt langs de mooiste stukjes natuur! Het leek echt alsof we ergens anders waren dan in Vietnam want overal waar je keek was van dat rode zand in die mooiste vormen, het leek wel een maanlandschap.
De chauffeur van de Jeep zou ons een uur later ophalen en toen we bij de Jeep aankwamen bleek dat er nog vijf jongens mee moesten in dezelfde Jeep. Dat was te verwachten want we vonden het al vrij luxe met z’n vieren in een 8-persoons Jeep. Helaas was het te mooi om waar te zijn en het werd flink proppen om er met z’n allen in te passen dus dat zat alles behalve lekker.
De volgende halte was het bekende vissersdorpje van Mui Ne waar we een kwartiertje stopten om even wat foto’s te maken. Het was een super mooi uitzicht en er lagen wel honderden kleine ronde vissersbootjes in de haven.
We propten ons allemaal weer in de Jeep en reden door naar de bekende zandduinen van Mui Ne. Het was nog best een eindje rijden maar het waaide super hard dus was toch wel lekker zo in een open Jeep. Onderweg reden we door de "Red canyon" dat je totaal weer niet verwacht in Vietnam en het leek eerder of we door een cowboyfilm reden. Toen we bijna bij de zandduinen waren moesten we verder hobbelen over zandwegen.
Eenmaal bij de zandduinen hadden we een uur om rond te lopen. Het was er enorm mooi, hele grote witte zandduinen met op de achtergrond een prachtig lichtblauw meer. Het leek alsof we in de woestijn beland waren als we met onze rug naar het meer gingen staan. Er reden verschillende Jeeps en quatbikes rond die je kon huren maar wij gingen liever te voet. Toen we boven aan een zandduin stonden reed een van de Jeeps ons voorbij, kei hard de berg af. Maar een van de mensen achterin lette niet op en viel kei hard ondersteboven de auto uit! Iedereen moest lachen maar hij vond het zelf een stuk minder grappig geloof ik.
Op de advertenties die we gezien hadden over de zandduinen zag je vele mensen die met vuilniszakken en matjes van de bergen afgleden en dat leek ons ook leuk dus we hadden een grote plastic tas meegenomen. Het waaide deze dag super hard dus we werden helemaal gezandstraald maar besloten toch te proberen van de berg te glijden. Ik scheurde de plastic tas open en ging erop zitten, ondertussen filmde Mike wat ik aan het doen was. 3,2,1 en daar ging ik.. Maar na een halve meter stond ik weer stil omdat het een veelste slap tasje was! Ik moest kei hard lachen want het zag er echt heel kneuzig uit, op dat moment begon het te waaien en kreeg ik de volle zandstorm in mijn mond, oren, neus en ogen! Mocht je dit ooit willen proberen, houd je mond dan gesloten want m'n tong, tanden en tandvlees was een en al zand. Mike vond het allemaal wel vermakelijk wat er gebeurde en stond me boven aan de berg lekker uit te lachen. Leuke vriend heb ik!
We maakten nog wat foto's en rende van de bergen af, toen we terug waren bij de Jeep zaten we van top tot teen helemaal vol zand. Iedereen was weer compleet en we reden verder naar de laatste stop waar we de zonsondergang gingen kijken. Het waren ook zandduinen maar dan iets kleiner, maar het uitzicht was super mooi! Helaas had onze chauffeur een beetje haast en moesten we alweer gaan voordat de zon helemaal onder was.
We hadden echt een hele leuke dag gehad en de chauffeur bracht ons terug naar ons hotel.

Donderdag 12 maart:
S'ochtends pakten we onze backpacks in en checkten we uit bij het hotel. We hadden besloten te voet naar het volgende hotel te gaan dat op de kaart maar een klein stukje leek. Onderweg aten we even een broodje omdat het nog even duurde voor we in konden checken bij het volgende hotel. Toen we verder liepen bleek dat het veel verder was dan we op de kaart gezien hadden en het hotel lag ook nog eens op een heuvel. Vooral ik kwam helemaal dood aan en we hadden het bloedheet! Gelukkig werden we heel goed ontvangen en mochten we meteen naar de kamer. We hadden heel veel geluk want op onze geboekte dagen was er een kleine villa beschikbaar dus mochten we daarin. Een heel lief Vietnamees meisje wees ons onze kamer en we waren alweer vergeten dat we zo hadden moeten sjouwen toen we zagen waar we mochten slapen. We hadden een hele mooie grote kamer met uitzicht op zee en het zwembad, wat een geluk hadden we weer.
Het meisje vertelde ons dat er vier verschillende hotels waren in deze straat met dezelfde eigenaar en dat het grote zwembad en het ontbijt in het andere gebouw om de hoek was. We besloten onze zwemkleren aan te trekken en een kijkje te nemen bij het andere hotel. Daar werden we vriendelijk ontvangen door een Nederlandse jongen die manager van het hotel bleek te zijn. We gingen lekker op een bedje aan het zwembad liggen en daar zijn we de rest van de middag niet meer vanaf gekomen.

Vrijdag 13 maart, Zaterdag 14 maart & Zondag 15 maart:
Deze drie dagen hebben we zo'n beetje elke dag hetzelfde gedaan. S'ochtends liepen we naar het restaurant bij het hotel naast ons waar we een super lekker ontbijtje kregen. Het was er ook erg mooi want je zat buiten onder mooie houten parasollen naast het zwembad met uitzicht op zee. Je kreeg een menu waar je zelf je ontbijt op samen kon stellen en het personeel was extreem vriendelijk!
Rond de middag gingen we lekker aan het zwembad liggen en omdat het hotel op een heuvel lag, stond er elke dag een heerlijk windje. Het was vrij rustig aan het zwembad bij ons hotel omdat iedereen naar het grotere zwembad naast ons ging maar we vonden die rust juist wel lekker. S'middags aten we lunch aan het zwembad dat in het andere hotel gemaakt werd en door het personeel van hotel naar hotel gebracht werd.
Omdat het zo hard waaide in Mui Ne (het plaatsje waar we nog steeds verbleven) gingen we niet naar het strand want dat was bijna niet te doen. Je kon wel heel duur een bedje huren maar als je het goedkoop wilde houden en lekker in het zand wilde gaan liggen werd je weggeblazen door een zandstorm!
S'avonds liepen we elke avond de hoofdstraat in waar allemaal leuke restaurantjes en winkeltjes zaten. Daar vonden we elke avond een goedkoop restaurantje waar we heerlijk aten.
De laatste avond besloten we in het hotel te eten want Mike was ziek geworden en het was beter om in de buurt van de toilet te blijven. Hij had al vanaf de middag ontzettende buikpijn en voelde zich verder ook helemaal niet fit. Na het eten gingen we op tijd naar bed omdat we de volgende ochtend weer naar een ander hotel zouden gaan. (Omdat het weer op sommige plekken in Vietnam niet zo mooi was besloten we langer in Mui Ne te blijven).

Maandag 16 maart:
Gelukkig toen we wakker werden voelde Mike zich al een stuk beter en gingen we ontbijten. We vonden het allebei jammer dat we uit moesten gaan checken want we hadden echt een heerlijke kamer! Toen we bij de receptie stonden om uit te checken zagen we een heel klein jongetje van een jaar of 3 die even mooi tegen het boompje naast ons kwam staan plassen. Hij was helemaal alleen en de receptioniste vond het de normaalste zaak van de wereld want ze reageerde er niet eens op. Hij zette mooi zijn slippertjes aan de kant, klom op het muurtje rond de boom en ging netjes tegen het boompje aan staan haha.
Toen we wegliepen van het hotel kwamen we nog een hele lieve oude man tegen die aan de kant van de weg aan het werk was. Wanneer hij ons aan zag komen stopte hij met werken legde zijn spullen aan de kant en liep op ons af om een hand te geven en ons te begroeten. Heel mooi hoe mensen nog steeds zelfs in toeristische gebieden zo lief op je reageren.
Onder aan de heuvel besloten we een taxi te nemen naar het volgende hotel omdat deze zo'n vier kilometer verderop lag en Mike nog steeds niet helemaal fit was.
We kwamen aan bij een leuk hotelletje met een zwembad direct aan de zee. Helaas toen we ingecheckt waren bleek het een stuk minder leuk te zijn want onze kamer was oud, het stonk en er liep een hele mierenkolonie onder de deur door naar binnen. Helaas moesten we het er de komende vier dagen maar mee doen en dachten dat het wel mee zou vallen.
We gingen lekker aan het zwembad liggen maar na een tijdje werd Mike weer niet lekker en gingen we toch maar terug naar de kamer om daar even rustig op bed te gaan liggen en wat tv te kijken. S'avonds gingen we ondanks dat Mike zich weer wat beter voelde toch maar op tijd naar bed zodat hij de volgende ochtend misschien weer helemaal opgeknapt zou zijn.

Dinsdag 17 maart, Woensdag 18 maart & Donderdag 19 maart:
Het ontbijt in dit hotel was niet zo bijzonder tenzij je van ei met haar houd. We gingen dus elke middag een lekker broodje eten tegenover ons hotel waar een heel leuk en goedkoop tentje zat.
S'middags gingen we op een bedje aan het zwembad liggen waar ook weer een heerlijk windje hing en je een heel mooi uitzicht op zee had. Daar hebben we een paar dagen onze middag doorgebracht. Als je de trap af liep bij het hotel liep je direct de zee in waar je ontzettende grote schelpen kon vinden. We hebben er een aantal meegenomen dus hopen dat we ze mee naar Nederland mogen nemen! Eerst waren we vergeten de schelpen te koken en rook het na een dag naar rotte vis op onze kamer. We wisten niet waar het vandaan kwam maar toen we de bron gevonden hadden gingen we bijna over onze nek, dat stinkt echt heeeeel erg.
Onze kamer was ook heel benauwd, vochtig en de airco werkte niet goed dus dat was ook allemaal niet zo prettig.
S'avonds gingen we op zoek naar een pinautomaat die op zo'n 700 meter rechts van ons hotel zat. Maar toen we er aankwamen bleek deze buitenwerking en moesten we zo'n 3,5 km de andere kant op voor de eerstvolgende pinautomaat. We kwamen dus zeker wel aan onze dagelijkse beweging! Er zaten aan deze weg heel veel leuke en betaalbare eettentjes waar je heerlijk kon eten. Nu we in Vietnam zijn moesten we toch wel even de echte Vietnamese loempia's proeven. Je hebt ze hier in alle soorten en maten, maar ze zijn sowieso kleiner dan in Nederland en smaken totaal anders. Ook heb je verse loempia's die niet gefrituurd zijn en met allemaal verschillende krokante korstjes, stuk voor stuk super lekker en wou dat we iedereen thuis eens konden laten proeven!
Als we s'avonds in bed lagen duurden het uren voor we in slaap vielen omdat de veren enorm in je rug staken. Helaas werd Mike de laatste avond ook weer helemaal niet fit en kreeg hij wederom last van zijn buik. We moesten de volgende ochtend uitchecken en hadden de bus naar Nha Trang al geboekt dus het kwam weer helemaal niet uit ziek te worden. Mike en ik gingen maar op tijd proberen te slapen in de hoop dat het de volgende dag beter zou gaan.

Vrijdag 20 maart:
S'ochtends toen we wakker werden voelde Mike zich slechter dan de avond ervoor maar er zat helaas niets anders op dan gewoon de spullen inpakken en de bus naar Nha Trang nemen omdat we inmiddels ook het hotel al geboekt hadden. Toen we onze spullen ingepakt hadden en uitgecheckt waren moesten we nog een uur wachten tot de bus zou komen. Mike had helemaal geen eetlust maar we moesten toch maar even wat eten dus ik ging op zoek naar een broodje. Gelukkig hadden ze een paar deuren verder een simpel broodje kaas dat ik mee kon nemen en toen ik terug kwam kon Mike toch wat eten. Ik ging nog even naar het winkeltje tegenover om wat te eten te halen voor onderweg want het zou weer een rit van zo'n zes uur worden. Toen ik in de winkel stond werd ik terug geroepen door Mike omdat de bus er al was. Het was weer een slaapbus dus we hadden weer luxe ligstoelen, alleen jammer dat we hier te groot voor zijn en met ons hoofd tegen het dak zitten en onze voeten opgerold.
Onderweg reden we langs hele mooie stranden en de mooiste resorts. We waren blij dat dit de laatste busrit van onze reis was want we hadden het er toch wel een beetje mee gehad.
Het is trouwens grappig want hier in Vietnam en in Cambodja was het ook, word er heel veel aan de weg gewerkt en in plaats van oranje pionnen zoals in Nederland gebruiken ze hier feest vlaggetjes om iets gevaarlijks aan te geven!
Na een lange vermoeiende rit kwamen we aan in Nha Trang dat eruit zag als een hele leuke bruisende badplaats. Mike voelde zich nog niet lekker dus we wilde zo snel mogelijk naar het hotel en toen we de bus uitstapten werden we al overladen door taxi chauffeurs die ons naar het hotel wilde brengen. Meestal zijn dit niet de meest eerlijke mensen en kijken we verder naar een andere optie, maar omdat Mike echt naar het hotel wilde besloten we toch maar bij een van de mannetjes in te stappen. We stonden erop dat de man de meter aan zou zetten en dat deed hij gelukkig ook. Wel probeerde hij eerst nog of we niet zo wilde betalen omdat de meter duurder zou zijn maar daar trapte we niet in. Helaas naarmate we rond reden begon het me op te vallen dat hij in een groot rondje aan het rijden was en probeerde hij ons dus op die manier nog even af te zetten. Bij het hotel aangekomen zeiden we nog dat hij de volgende keer in een rechte lijn moest rijden en hij wist meteen wat we bedoelde maar hij gaf er niets om en reed weg.
We checkten in bij het hotel in Nha Trang waar we wederom geluk hadden dat er een grotere kamer beschikbaar was en we dus een upgrade kregen. Toen we onze spullen hadden afgegooid in te kamer gingen we op zoek naar een eettentje want we hadden ontzettende honger. We gingen eerst bij een Vietnamees tentje zitten maar daar was het zo druk dat we besloten weer te gaan want we wilde niet zo lang wachten. Vervolgens kwamen we uit bij een Indiaas tentje die ik ook al op Tripadvisor was tegengekomen en goed bekend stond. We gingen zitten en bestelde twee verschillende curry's met naanbrood en binnen tien minuten stond het op tafel. Jeeeetje wat was dit lekker zeg! Dat hadden we even nodig na zo'n lange dag. We aten tot dat we helemaal propvol zaten en toen gingen we lekker naar bed want we waren allebei op.

Zaterdag 21 maart:
Toen we wakker werden gingen we ontbijten in het hotel waar er een super lekker buffet klaar stond met heel veel soorten vers fruit en vele andere dingen.
S'middags wilde we eigenlijk aan het zwembad gaan liggen maar het lag al vol dus we besloten naar het strand te gaan. Het was een super mooi wit strand met helder blauw zeewater. In de verte zag je Vinpearl liggen, een eiland aan de overkant van Nha Trang. Het was echt heel warm vandaag omdat er nauwelijks wind stond en toen we een fles water gingen halen hadden we allebei onze voetzolen verbrand. Gelukkig was het zeewater lekker fris en konden we weer wat afkoelen.
Toen we terug in het hotel waren en een beetje opgefrist waren ging ik even alleen op pad omdat Mike de volgende dag jarig is en ik wilde een leuk restaurantje reserveren en even een kleinigheidje kopen.
S'avonds gingen we wat eten bij een Italiaans zaakje waar een heel raar Italiaans vrouwtje ons hielp. Ze was een jaar of 50 denk ik en droeg een minirokje met een buiktruitje, niet helemaal mijn smaak. Als ze bukte moest je echt even de andere kant op kijken als je geen heel onsmakelijk uitzicht wilde haha. Gelukkig was het eten wel lekker en daar waren we allang blij om. Terug op de kamer hadden we een filmpje opgezet en om middernacht was Mike jarig. Ik had een wijntje gekocht om te proosten op zijn verjaardag. In de winkel hadden ze gezegd dat het wijn was met een draaidop waar ik speciaal voor gevraagd had, maar helaas was dit niet het geval. We zochten op internet op hoe we een wijnfles open konden krijgen zonder kurkentrekker en kwamen uit bij verschillende tips maar niets werkte. Uiteindelijk hebben we hem met veel moeite open gekregen maar vraag ons niet hoe haha. We hadden heel de kurk kapot gemaakt met een schaar en de wijn gefilterd door een sok omdat hij helemaal vol stukjes kurk zat! (Het was wel een schone sok trouwens!)
Na het proosten en nog een paar kleine cadeautjes gingen we lekker slapen.

Zondag 22 maart:
Na weer een lekker ontbijtje gingen we nog even terug in bed liggen omdat we weinig geslapen hadden. Rond de middag nam ik Mike mee naar een leuk koffiehuisje waar we een gebakje gingen eten met een super lekkere ijskoffie. In eerste instantie zien de gebakjes in zo'n zaakjes er altijd kei klein uit maar daar verkijk je je op! We zaten allebei bomvol en kregen het gebakje niet eens helemaal op. Super dik liepen we weer naar het strand waar deze dag een sterke wind stond. We besloten een bedje met parasol te huren en gelukkig waren de prijzen hier normaal. De golven waren heel hoog door de harde wind die er stond en het was een heel mooi gezicht.
We gingen de zee in maar de stroming was zo sterk dat we al snel allebei helemaal meegesleurd werden. Mike had zijn pet nog op en ik mijn zonnebril, Mike was zo verstandig zijn pet weg te gaan leggen en ik bleef in het water. Op dat moment kwam er een enorme golf en op een of andere manier kwam ik met m'n hoofd precies in de krul van de golf wat een super harde klap gaf. Toen ik weer bovenwater kwam hoorde ik even niks meer maar gelukkig had ik mijn zonnebril nog. Mike kwam weer terug en meteen kwam er weer een enorme golf, dit keer had ik niet zoveel geluk en vloog m'n zonnebril van mijn hoofd. Terug vinden was onmogelijk met zo'n hoge golven maar na een paar minuten voelde Mike iets aan zijn voet, en ja hoor het was mijn zonnebril. Wat een geluk! Ik besloot maar uit het water te gaan want ik had wel genoeg klappen gehad en ging weer lekker op het bedje liggen.
S'avonds gingen we lekker sushi eten bij een hele kleine sushi bar vlak bij ons hotel. Het was weer super lekker! Dat word wel echt weer wennen in Nederland die all you can eat sushi nu we dit gewend zijn. Toen we terug kwamen in het hotel hadden we nog even geskypt met ons thuis omdat ze Mike graag even live wilden feliciteren. We zaten lekker te buurten en toen ging de telefoon ineens. De receptie belde dat ze een verrassing hadden voor Mike en of ze het naar onze kamer mochten komen brengen. We waren helemaal verbaast dat ze dit wisten maar bedachten ons toen dat ze het in onze paspoorten hebben kunnen zien. De bel ging en er stond een jongen aan de deur met een hele grote taart, met daarop "Happy birthday" geschreven. Wat een leuke verrassing.. We besloten de taart aan te snijden en het hele personeel dat aan het werk was een stukje te brengen. Ze vonden het gelukkig net zo leuk als wij. Ondanks dat we nog kei vol zaten van de sushi aten we toch nog een stuk gebak en toen we dit op hadden ontploften we bijna! We ginngen maar snel slapen omdat we de volgende dag naar Vinpearl wilde gaan (een eiland tegenover Nha Trang waar een pretpark op gebouwd is.)

Maandag 23 maart:
S'ochtends na het ontbijt namen we een taxi die ons naar de oversteek naar Vinpearl bracht. Om op het eiland te komen nam je een super lange kabelbaan over de zee waar je ongeveer 12 minuten in zat. Het was best spannend maar je had een gigantisch mooi uitzicht over Nha Trang. Op Vinpearl aangekomen zag alles er heel netjes en verzorgd uit, bijna zoals een pretpark in Nederland. Als eerste gingen we naar de grote rodelbaan waar het park ook wel om bekend staat. Het was even wachten in de rij maar dan had je ook wat! Eerst werd je honderden meters de berg opgehesen en toen ging je super hard van de berg af. Helaas zaten er een paar slome Russen voor ons en konden we niet zo hard als we wilde.
We liepen verder naar "underwater world" waar enorm grote aquaria stonden met honderden zeldzame vissen. Het hoogtepunt was de hoofd tank, je ging hier op een lopende band staan en ging dan door een tunnel met overal om je heen vissen, schildpadden, haaien en roggen. Heel gaaf om een keer te zien!
Inmiddels hadden we het zo warm dat we richting het waterpark van het eiland te gaan wat overigens allemaal inclusief was bij de toegangsprijs. Het waterpark was ge-wel-dig en wel even wat anders dan in Europa. Dan heb ik het vooral over de enorme glijbanen, geloof niet dat deze door de arbo goedgekeurd zouden worden! Er waren wel zo'n twintig glijbanen en de helft ervan kon je met een 1 of 2- persoons band vanaf. Af en toe hadden we echt het idee dat we kei hard zouden verongelukken op de glijbanen omdat we zo ontzettend hard gingen! Ook was er een glijbaan waar je met een vierpersoons band vanaf moest en wij gingen samen met twee Russische meiden. Het ging zo hard dat we allemaal bijna van de band gelanceerd werden en toen we uiteindelijk in het water plonsden stootte een van de meiden haar hoofd super hard tegen Mike zijn knie. Ze gaf geen kick maar het zag er super pijnlijk uit!
Toen we even wat gegeten hadden en de glijbanen even voor gezien hielden gingen we lekker op het parelwitte strand van Vinpearl liggen bakken.
Aan het eind van de middag gingen we nog van een paar glijbanen en zorgden toen dat we optijd waren voor de dolfijnenshow. Helaas was het net de ene dag dat ze de show niet door lieten gaan. We besloten toen maar even wat te gaan eten en nog een keer van de rodelbaan af te gaan in de hoop dat we dit keer niet achter hele langzame mensen zaten.
Voor dat we weg gingen was er nog een fonteinenshow maar die was een stuk minder dan die in de Efteling dus besloten we snel naar de kabelbaan te gaan zodat we de grote drukte voor waren. Het was echt een super leuke dag en Vinpearl is zeker een aanrader als je ooit naar Nha Trang gaat!

Dinsdag 24 maart & Woensdag 25 maart:
Deze twee dagen waren weer een beetje hetzelfde, s'ochtends gingen we ontbijten in het hotel. We hadden zelf passievruchten gekocht bij een marktkraampje op straat want dat is hier heel goedkoop en namen deze mooi mee naar het ontbijt, super lekker en heel gezond!
S'middags gingen we naar het strand waar we weer bij dezelfde man een bedje met parasol huurden. Woensdag's waaide het zo ontzettend hard dat de voorste rij bedjes al in zee stonden en de golven de tweede rij bedjes makkelijk haalde. Het waren deze dag ook echt abnormaal hoge golven, zo heb ik ze nog nooit gezien. Er was ook extra bewaking aanwezig en veel mensen werden tegengehouden de zee in te gaan als ze niet goed konden zwemmen of met kinderen waren. Omdat ik het twee dagen ervoor al heftig genoeg vond besloot ik vandaag maar mooi aan de kant te blijven en alleen met m'n voeten de zee in te gaan, maar Mike vond het geweldig en heeft zowat heel de middag in de zee doorgebracht. Af en toe hield ik mijn hart vast als een van die enorme golven hem raakte, dan zag je de golf.. dan een paar benen boven water komen.. en dan kwam er na een paar seconden toch weer een hoofd bovenwater!
Het was wel een super mooi gezicht zo'n woeste zee en de geluiden waren ook heerlijk op de achtergrond. We hadden ook een stok kaarten meegenomen en speelde dagelijks een aantal potjes pesten (die ik bijna altijd won). Nee, dat zou ik willen. We hebben inmiddels al heel wat potjes gespeeld voor "de winnaar van alle tijden" of "kaartkoning van de wereld" haha we vermaakte ons prima en vooral Mike is behoorlijk fanatiek dus het was elke keer heel grappig als hij dan met pech verloor.
S'avonds aten we nog een keer bij de Indier en de avond erna bij een ander leuk tentje wat elke keer even lekker is. Ik moet wel toegeven dat we inmiddels wel echt weer zin hebben om thuis te eten en zelf te koken!

Donderdag 26 maart:
S'ochtends na het ontbijt was het inpakken en naar de receptie om uit te checken. Waar we ineens verdacht werden op diefstal! We hadden al drie of vier dagen op rij 1 handdoek gekregen van het kamermeisje die onze kamer schoonmaakte en omdat we zelf toch handdoeken bij hadden vonden we het niet nodig erover te klagen. Maar hadden we dat achteraf toch maar wel gedaan want nu dachten ze dus dat we de tweede handdoek gestolen hadden! Uiteindelijk geloofde het meisje van de receptie ons wel maar toch sta je er dan helemaal niet prettig.
We moesten nog een uur wachten op de taxi die ons naar het vliegveld zou brengen en besloten in de bar van het hotel nog een sapje te gaan drinken.
Om 13.10 uur was de taxi er en we gingen richting het vliegveld om vanuit daar in een klein uurtje naar Ho Chi Minh City terug te vliegen. We aten nog een broodje op het vliegveld en het inchecken verliep ook allemaal goed, geen overbagage gelukkig.
Mike vond het weer verschrikkelijk maar we waren in een dik half uur al in Ho Chi Minh wat een stuk confortabeler was dan bijna twaalf uur in de bus te moeten zitten. In Ho Chi Minh aangekomen namen we een taxi naar ons hotel dat naast het hotel van ons vorige bezoek bleek te zitten. De toilet op onze kamer werkte niet en we moesten dus nog een half uur wachten, in die tijd gingen we even snel wat eten. S'avonds toen we de kamer op konden was het gelukkig weer een prima kamertje en begon ik alvast met het typen van dit verslag.

Vrijdag 27 maart:
Toen we wakker werden van de wekker gingen we eerst even ontbijten op het dak van ons hotel. Het was heel warm buiten en waar we de afgelopen periode geweest zijn hing er altijd een windje maar hier tussen alle hoge gebouwen en duizenden scooters is het echt afpikken. We liepen naar een grote overdekte markt om nog wat leuke souvenirtjes voor thuis te kopen. Het is behoorlijk intens op zo'n markten want IEDEREEN roept naar je en wil je zijn of haar winkeltje in krijgen. Wanneer je dan iets hebt gevonden dat je misschien leuk vind blijven ze gewoon door praten wanneer je even wil nadenken over de prijs. Alles is ook belachelijk duur en je moet standaard afdingen, maar dat betekend dus wel dat je bij elk klein dingetje dat je misschien wil kopen je eerst een kwartier staat af te dingen voor dat je uberhaupt de prijs weet en het er aan uit wil geven. Na een uur hadden we het allebei behoorlijk gehad en liepen we via het park terug naar het hotel.
S'avonds was er in het park tegenover ons hotel een grote vakantiebeurs opgebouwd met allemaal muziek, dans en veel eten. We gingen eerst even wat eten bij een van de restaurantjes in het straatje naast het park en we moesten nog even een armbandje kopen. We hebben gedurende onze reis in elk land een armbandje gekocht als aandenken aan onze reis.
Op de terugweg liepen we naar het grote park waar vanalles te doen was. Echt heel leuk om te zien hoe het hier allemaal gaat. In Nederland ga je in Utrecht naar de vakantiebeurs is en hier kan dat gewoon lekker buiten in een groot park met alle gezelligheid die daarbij hoort.
Toen we terug kwamen op de kamer besloten we vast onze backpacks in te pakken omdat we de volgende ochtend al om 7.00 uur uit moeten checken want we hebben een vroege vlucht naar Kuala Lumpur.

Zaterdag 28 maart:
Om 6.30 uur ging onze wekker en met lichte tegenzin haastten we ons naar de receptie om uit te checken. We haalde nog snel een broodje bij de Subway die onder ons hotel zat en namen meteen een taxi naar het vliegveld van Ho Chi Minh.
Op het vliegveld moesten we nog best even wachten tot we in konden checken voor onze vlucht en er stonden enorme rijen voor de paspoort controles. Toen we er uiteindelijk doorheen waren en bij de juiste gate zaten ging Mike een spelletje spelen op de telefoon en ik ging weer even verder typen aan dit verslag.
Het was tijd om aan boord te gaan en toen we eenmaal in de lucht waren vloog de tijd voorbij. We hadden nog een paar potjes gepest en we waren alweer in Maleisie!
Op het vliegveld van Kuala Lumpur kwamen we in een enorme rij te staan voor de paspoort controle waar we bijna een uur hebben moeten wachten. Toen we er eindelijk doorheen waren en onze bagage hadden opgehaald gingen we naar de taxi counter om een taxi te regelen naar het centrum van Kuala Lumpur. In eerste instantie wilde ze ons een dure taxi geven maar omdat ik nog wist van de volgende keer dat als je om een budget taxi vraagt het een heel stuk goedkoper kan. Onze taxi chauffeur was een heel lief oud mannetje die een hele harde mening had over bepaalde dingen dus dat was wel grappig. Onderweg kwamen we erachter dat dit het Grand Prix weekend is en er kwamen allemaal hele dikke auto's voorbij geraced aan beide kanten van de taxi.
Toen we bij het hotel aankwamen kregen we eerst een heel vies klein kamertje waar we al ziek van werden door er alleen al naar te kijken. We gingen terug naar de receptie en zeiden dat dit onze laatste twee dagen van onze vijf maanden Azie waren en we niet ziek wilde worden voor onze lange vlucht naar Nederland. De receptionist vond dat we gelijk hadden en we kregen meteen een andere kamer die een stuk frisser en de helft groter was.
S'avonds gingen we wat eten bij een tentje waar we een aantal maanden eerder ook al gegeten hadden en Mike vond hier de hete kip helemaal geweldig. Het was super leuk dat alles bekend was en we weer even terug waren op een plek waar we de weg kennen. Na het heerlijke eten voor nog geen €2,- per bordje gingen we naar de central market waar heel veel leuke overdekte winkeltjes zitten.
We gingen kijken of de dokter fish behandeling er nog zat die we al eerder gedaan hadden en hij zat er nog dus we deden het gewoon nog een keertje omdat het zo leuk en goedkoop was. Voor dat we terug gingen naar het hotel aten we nog een crape als toetje en liepen rustig aan terug naar ons hotel.

Zondag 29 maart:
S'nachts werd ik wakker met verschrikkelijke buikpijn en kwam bijna niet meer in slaap. Ik baalde als een stekker dat dit net op de laatste dag van onze reis moet gebeuren. Na een hele tijd te hebben afgewacht of het weg ging nam ik rond de middag toch maar een pijnstiller omdat ik niet onze laatste dag in de hotelkamer door wilde brengen. Toen het een beetje begon in te werken namen we de gratis bus naar het Bukit Bintang centrum waar we heerlijk geluncht hadden. Ook bij dit tentje waren we al eens geweest en hier hebben ze hele lekker noodle soep en wonton! We liepen nog een hele ronde door het winkelcentrum en toen we terug naar de bushalte gingen zagen we bij het dure Farenheit winkelcentrum heel veel ontzettend dure auto's staan, allemaal in het teken van de Grand Prix die op het moment in Kuala Lumpur bezig is.
Onderweg in de bus genoten we nog even van het uitzicht en vergaten we te drukken bij onze halte dus deden nog even een rondje van de zaak haha.
Terug in het hotel hebben we nog even met thuis geskypt en s'avonds gingen we naar Nando's. Toen we helemaal vol zaten gingen we nog naar China town waar we nog even op zoek gingen naar wat leuke souvenirtjes. We waren best laat dus een aantal zaakjes gingen sluiten toen we aankwamen dus we moeten morgen denk ik nog even terug!
Bij het hotel hebben we net even geregeld dat we wat later uit kunnen checken morgen omdat we pas 23.25 uur onze tijd vliegen. Nu ben ik eindelijk klaar met het laatste reisverslag en ik moet toegeven dat dat best raar voelt!

Morgen gaan we nog even wat winkeltjes af en nog lekker ergens wat eten voor dat we uit moeten checken en richting het vliegveld gaan. Als alles verloopt volgens schema komen we dinsdag 31 maart om 11.00 uur s'ochtends aan op Schiphol (Nederlandse tijd). Verschrikkeljk hoe snel die vijf maanden voorbij gevlogen zijn en we weer aan ons gewone leventje mogen beginnen maar we kijken er ontzettend naar uit om onze familie en vrienden eindelijk weer te zien! :)
Oh en voor iedereen die het misschien nog niet had gehoord.. Mike en ik hebben een huisje gevonden in Someren (dankzij mijn lieve moeder moet ik er even bij zeggen!) waar we meteen als we terug zijn in kunnen gaan poetsen! Hier hebben we natuurlijk ook wel echt heel veel zin in.

Nou dat was hem dan.. Iedereen bedankt voor de leuke reacties en het lezen van onze reisverslagen en we zien jullie vast allemaal weer heel snel in Nederland!
xxx