Banyuwangi en Jogjakarta

Goeeeeeeeeeeeeedemiddag!
Hoe is het met iedereen in het verre Nederland?
Hier onze avonturen van de afgelopen week:

Vrijdag 7 november:
We stonden op tijd op omdat we om 9.00 uur opgehaald werden door de shuttle bus richting Gilimanuk want vanuit daar vertrok de veerboot naar Ketapang (Java). Toen het busje iets wat later aan kwam kakken bleek dat we lichtelijk groot waren voor die bus. Het was ook echt bedoelt voor de locals eigenlijk. Toen we gingen zitten zaten onze knieën vast tegen de stoel ervoor en we konden nauwelijks naast elkaar zitten omdat de stoeltjes zo klein waren. Na anderhalf uur op een propje zitten kwamen we gelukkig aan bij de veerboot, daar was het nog even zoeken naar de juiste boot. Maar we hadden geluk want de veerboot stond net klaar voor vertrek. Toen we op de boot een plekje hadden gevonden vertrokken we al snel, je kon vanaf Bali Java al zien liggen. Halverwege kwamen er weer wat mensen foto's met ons maken en kregen behoorlijk wat aandacht.
We kwamen aan in Ketapang en moesten bij ons verblijf in Banyuwangi zien te komen, gelukkig werden we al meteen aangesproken door mensen die ons wilde helpen. We konden instappen in een klein geel busje dat ze hier Bemo noemen en die bracht ons in een paar minuten naar ons verblijf. (Achteraf werden we behoorlijk afgezet en bleken we dubbel te hebben betaald, maar goed dat moeten we ook allemaal leren!) We hadden wederom een erg mooi iets geboekt, weer verbaasde het ons dat we voor zo'n lage prijs op zo'n mooie plekjes kwamen.
Toen we gingen informeren over vulkaan Ijen bleek dat de excursies midden in de nacht plaats vinden en je rond middernacht opgehaald word en de volgende ochtend rond 8.00 uur weer terug zou zijn in het hotel. Hier waren we niet vanuit gegaan maar dachten dat het slim was dit meteen die nacht te gaan doen. We regelde het bij de receptie en besloten lekker aan het zwembad te gaan liggen en zoveel mogelijk te rusten. S'avonds hadden we even fijn geskyped met thuis, en de Titanic was op tv toevallig dus die hebben we ook nog een stuk gekeken.. Of ja, voor hoeverre dat kan hier, je denkt dat er in Nederland veel reclame op tv komt. Nou hier is het letterlijk om de 5 minuten reclame! Kun je nagaan hoelang de Titanic dan duurt haha. Ook valt op dat bijna ALLES gecensureerd is dat op tv komt, zo zie je geen mensen in bikini's, vechten, bloed, wapens en sigaretten en af en toe worden gewoon hele stukken film weggelaten.

Zaterdag 8 november:
Om 00.00 uur stond onze Jeep klaar om ons naar Ijen te brengen, de chauffeur vroeg of we wel een trui bij hadden omdat het daar koud is. Maar wij dachten dat dat niet nodig was omdat we hier iedereen met 25 graden het al koud zien hebben. Toch maar even terug gegaan om een trui en zaklamp te halen, ook kregen we nog mondkapjes van de chauffeur omdat we dat ook nodig bleken te hebben.
Na zo'n 45 minuten rijden zagen we een enorme vulkaan en begonnen we de klim naar het wandelpad naar de top. Af en toe leek het echt alsof de auto het niet aan kon, op sommige stukken lagen we bijna horizontaal in onze stoel. We vonden het allebei heel spannend en begonnen onszelf al af te vragen waar we terecht zouden komen en waar we aan begonnen waren. Uiteindelijk na 20 minuten flink zweten kwamen we aan op een grote parkeerplaats waar tientallen Jeeps stonden, ook was er een hostel waar heel veel wandelaars zich verzamelden. Toen we uitstapten bleek waarom we een trui mee moesten nemen, Jezus wat was het hier ineens koud! De chauffeur wees ons de weg richting het wandelpad en zei dat hij ons daar op zou wachten de volgende morgen, dat vonden we best raar omdat er een bordje stond met "Ijen 3 Kilometer" we dachten wel een stuk eerder terug te zijn dan de volgende morgen.
We begonnen onze wandeling naar de top vol goede moed samen met een hele groep andere wandelaars en hikers. Al gauw kwamen we er achter dat deze klim niet voor watjes was, het pad werd steeds stijler en we moesten om de paar honderd meter echt rusten want het was anders niet te doen. Onderweg spraken we een gids die zei dat we 1 kilometer gehad hadden en er nog twee moesten, terwijl we het gevoel hadden dat we er al zeker 3 gelopen hadden. Na bijna een uur verder spraken we weer een gids en vroegen wederom hoever het nog was, ook hij zei dat we nog zo'n twee kilometer moesten. Op dat moment dachten we al dat het een lange nacht zou gaan worden op deze manier! De zwavellucht werd steeds sterker en het ademen werd moeilijker, gelukkig hadden we maskers gekregen van de chauffeur want zonder hadden we niet verder gekund. We kwamen aan bij een hutje waar allemaal mensen zaten te rusten, ons werd verteld dat het nog 300 meter klimmen was en dan nog 800 meter recht. Dat leek ons nog wel te doen dus we gingen door, maar het pad begon steeds smaller te worden en de afgronden steeds dieper.. Op sommige stukjes had je een meter tussen de vulkaanwand en de afgrond om te lopen, en denk maar niet dat er hekken waren voor die afgrond! We begonnen steeds harder te denken dat we het heel raar vonden dat je dit zomaar zonder gids kon doen, maar na nog een paar honderd meter waren we op de top aangekomen.. Wat een kick! We liepen samen midden in de nacht op de krater van een actieve vulkaan, het was eng maar omdat er zoveel mensen waren toch een soort van vertrouwd. Ondanks de rook hadden we een ontzettend mooi uitzicht en konden we niet wachten de blauwe lava te zien. MAAR, toen zagen we dat het geen 800 meter recht was wat de gids bedoelde maar 800 meter naar beneden de krater in! En dan moet je niet denken aan een nette rechte trap naar beneden met armleuningen.. Nee, het lijkt op een soort maanlandschap met overal losse stenen en diepe afgronden, overal rook en zwavel. Voor de mensen die The lord of the rings gezien hebben, het was vergelijkbaar met hoe Frodo via de verborgen trap Mordor binnen ging (haha beter dan dat kunnen we het niet uitleggen). Oftewel, het was doodeng en levensgevaarlijk! Een stapje verkeerd en het was einde oefening. Toen we nog boven op de krater stonden dachten we, we gaan het gewoon doen maar halverwege naar beneden beseften we dat het te gevaarlijk was om door te gaan voor ons op dat moment, we waren zo vermoeid, geen juiste schoenen aan en allebei knikkende knieën. Daarbij zag je ook geen hand voor ogen en het enige wat je had was je zaklampje, maar je had beide handen nodig jezelf vast te houden. Dus wij als verstandige Nederlanders gooide de handdoek in de ring en stopte halverwege de krater, helaas de blauwe lava niet van dichtbij kunnen bewonderen maar toch een overweldigend uitzicht gehad over de blauwe gloed! Emotioneel klommen we terug naar boven, het leek wel een droom waar we in zaten en waar we elk moment van wakker zouden worden. Denk dat dit voor ons beide een van de meest intense dingen is geweest die we ooit gedaan hebben..
Eenmaal weer boven aan de krater bedachten we ons dat dit echt niet zou moeten mogen zonder gids midden in de nacht! We liepen zo snel mogelijk weer naar beneden want alles deed zeer en de vermoeidheid was flink toegeslagen, halverwege de weg naar beneden zagen we de beeldschone zonsopgang.. Wat een uitzicht! Toen we even doorliepen kwamen we nog een jongen tegen die even flink over zijn nek ging, kun je nagaan wat voor een klim het was. Toen we beneden aankwamen voelde het even net alsof we de Kennedy Mars gelopen hadden en of onze familie aan de kant zou staan met bloemen en flinke zakken snoep.. Voor ons voelde het echt als een soort van overwinning.
We konden gelukkig onze chauffeur snel terugvinden en reden weer van de vulkaan weg. Onderweg was het heel moeilijk onze ogen open te houden! Bij het hotel aangekomen gingen we lekker ontbijten en snel ons nest in en slapen.
We werden laat op de middag wakker en namen nog even een frisse duik in het zwembad. De rest van de dag hebben we lekker rustig aan gedaan. Ook hadden we voor de zondag gepland met de trein naar Jogjakarta te gaan, maar helaas was de trein die dag uitverkocht dus moesten we een nachtje bijboeken en maandag de trein nemen. Helaas kwamen we erachter dat ons hotel vol zat voor zondag, dus moesten we last minute nog op zoek naar iets anders.. Gelukkig na 1 minuut zoeken, zagen we tegenover een ander hotel en daar konden we terecht.

Zondag 9 november:
Zondag ochtend gingen we eerst even naar de supermarkt, wat hier een behoorlijke belevenis is.. Er rijd hier gewoon een locomotief door de winkel om de kinderen te vermaken en daarbij is het ook een enorme game hal. Toen we terug kwamen checkten we uit bij het ene hotel, staken de weg over en checkten in bij het andere hotel. Daar gooiden we onze spullen op de kamer en gingen we weer lekker zwemmen. Af en toe is het wel opletten geblazen want er vliegen hier enorme beesten rond! Het lijken wespen maar dan donkerbruin en qua grootte een wesp x5. We hoorden van een man dat er zelfs nog grotere zijn, maar die hebben we gelukkig nog niet gezien. S'avonds gingen we op tijd eten en vroeg naar bed, want het zou een lange dag worden de volgende dag.

Maandag 10 november:
Om 00.20 uur ging de telefoon, we werden gebeld door de receptie voor onze wake-up call. Met ons slaaphoofd gewoon gezegd "oke dankjewel" maar toen we op de wekker keken beseften we dat we geen wake-up call hadden besteld het het sowieso nog veelste vroeg was. Ze hadden dus de verkeerde gebeld want een paar seconden later hoorden we de telefoon van de buren.
Uiteindelijk ging onze wekker om 05.15 uur, we haalden ons ontbijtje voor onderweg op en namen een Bemo naar het treinstation. Om 06.30 uur vertrok onze trein naar Jogjakarta. Onze zitplaatsen waren ontzettend krap, er was geen sprake van beenruimte omdat je tegenover andere mensen zat. We hadden geluk dat de coupe nog best leeg was en zo konden we dus nog een paar uurtjes alleen zitten en hadden we iets meer ruimte.
Het uitzicht was heel erg mooi, we reden door verschillende landschappen; vulkanen, jungles, rijstvelden, theeplantages noem maar op en we hebben het gezien. Maar na zo'n 3 uur hadden we het allebei al gehad en onze billen ook! Dan te bedenken dat het een treinrit van 12,5 uur is.. Wat een ellende was dat zeg! Onderweg hadden we gelukkig wat afleiding door een heel schattig meisje dat naast ons zat, ze vond ons erg interessant en kwam steeds dichterbij zitten en foto's maken van ons. Uiteindelijk vloog de tijd voorbij door haar en haar knuffelhonden. Toen we dachten dat we er bijna waren bleek dat de trein ook nog een anderhalf uur vertraging had opgelopen onderweg, jaaaahoor 12,5 uur was niet genoeg, het werden er uiteindelijk 14! Dit was voor ons beide 'n mooie ervaring maar eens en nooit meer.
Aangekomen in Jogjakarta namen we een taxi naar onze Homestay en toen we daar aankwamen werden we allebei even heel gelukkig. Bleek dat we een spikspliternieuwe Homestay geboekt hadden met alles erop en eraan.

Dinsdag 11 november:
We werden prinsheerlijk wakker in ons reuze bed en gingen ontbijten, zelfs dat is hier ook tot in de puntjes geregeld. Na het eten besloten we naar het paleis van de sultan te lopen. We kregen van de eigenaar een plattegrond van de stad en liepen aan.. We kwamen een heel groot winkelcentrum tegen en daar gingen we eerst even een kijkje nemen, daarna liepen we nog een kilometer of wat door toen we twijfelde over waar we precies waren. We vroegen een voorbijganger en het bleek dat we 180 graden de verkeerde kant op waren gelopen, dat begon al goed! We liepen heel het eind weer terug maar dit keer de goede kant op, wat opviel was dat we erg werden aangestaard door iedereen. Toch zien ze hier dan denken we weinig westerse.
We hadden onze wandeling een tikje onderschat, na zo'n 3 uur lopen kwamen we aan in de Malioboro straat, bekend om zijn duizenden kraampjes. Met aan het einde van deze straat het paleis. Toen we er eindelijk bijna waren, hoorden we dat het paleis maar halve dagen open is en dat we dus net te laat waren. Op dat moment werden we aangesproken door een vrouw bij een kraampje die ons wees op een artschool die toevallig om de hoek zat. We gingen een kijkje nemen en wat bleek, er was geen enkele leerling maar gewoon twee mannen die schilderijen wilden verkopen. We liepen snel weg en werden na een paar honderd meter weer aangesproken door een man die ons naar een andere artschool wilde sturen, hij deed zichzelf voor als een leraar uit Sumatra die in Jogjakarta was met een van zijn studenten. Hij gaf ons zijn plattegrond met aanwijzingen naar de artschool en wij volgde die aanwijzingen. Waarop we weer aangesproken werden door een Balinees die toevallig net die kant op moest en ons de weg wel wilde wijzen, toen we aankwamen bij de "artschool" bleek het wederom gewoon een galerij waar ze schilderijen probeerde te verkopen en maakten acuut rechtsomkeer. Dit keer liepen we aan een stuk door naar het paleis, maar daar kwamen we inderdaad aan gesloten deur te staan en het begon kei hard te regenen. We liepen terug voor een taxi, maar werden aangesproken door een groep schoolmeisjes die hun Engelse taal moesten oefenen door middel van het interviewen van toeristen. We beantwoorden een aantal vragen en namen snel een taxi terug naar onze Homestay.
S'avonds aten we lekker een pizzatje om de hoek van ons verblijf en zijn daarna mooi gaan slapen.

Woensdag 12 november:
Om 07.30 uur ging onze wekker en we gingen ontbijten. Daarna kwam er een taxi en bracht ons naar het busstation van Jogjakarta, vanuit daar pakten we we bus naar Borubodur, dat is een eeuwenoude Budistische tempel op een uurtje afstand van Jogjakarta waar we erg graag naar toe wilden. Aangekomen bij het busstation van de tempel bleek het nog een heel eind lopen en namen we de tuk tuk naar de ingang. Eenmaal aangekomen bij de ingang brak onze klomp, we zagen dat er een aparte kassa was voor buitenlanders. Helaas was het daar zo dat we 10x de prijs moesten betalen dan inwoners van het land.
We kregen een doek om geknoopt en liepen naar binnen, en daar begon het.. Schijnbaar was niet de tempel de attractie maar wij! Tientallen mensen jong en oud die met ons op de foto wilden, af en toe stonden ze zelfs in de rij. Ook stonden er olifanten bij de ingang en zelfs die kregen niet zoveel aandacht als wij. Uiteindelijk zijn we maar op een ander pad gaan lopen dan de rest van de menigte en zagen in de verte de tempel al liggen.
Hoe dichterbij we kwamen, hoe mooier het werd. Een enorme tempel met piepkleine details, echt een aanrader om naar toe te gaan. We zagen boven op de tempel andere buitenlanders die iedereen afwezen voor een foto en toen we dat zagen begonnen we er zelf ook maar aan.
Het uitzicht was ook prachtig en we hebben tientallen foto's genomen.
Op de terugweg toen we alweer op het busstation van Jogjakarta stonden wilden we een taxi naar onze Homestay regelen maar dit was nog niet zo makkelijk, iedereen probeert je stuk voor stuk af te zetten. Dat was wel erg jammer. We hadden net op tijd een taxi kunnen regelen voor een redelijke prijs toen het weer met bakken uit de hemel kwam, de taxi zetten ons voor de deur van de Homestay af maar helaas werd er niet meteen open gedaan en binnen een paar seconden waren we van top tot onderbroek doorweekt!
Na een lekkere warme douche hadden we S'avonds de lekkerste sushi ooit gegeten!

Donderdag 13 november:
Vandaag na het ontbijt wilden we nogmaals proberen het paleis te gaan bekijken en namen een taxi naar het paleis. Toen we daar aankwamen bleek dat je schouders bedekt moesten zijn en Mike had dat niet, dus hij kon heel fijn tegen betalen een heerlijk ruikende blouse lenen bij de ingang. (Met heerlijk ruikend bedoelen we een dertig jaar oude ui.. En ja hoor zelfs na het douchen ligt er nu nog een rotte ui naast me in bed haha). Toen we naar binnen liepen zag het er erg mooi uit allemaal en namen we weer wat foto's. We zagen een heleboel Nederlandse dingen voorbij komen en dat was wel erg interessant. Na een half uurtje begon het weer heel hard te regenen en we moesten schuilen. Al gauw bedachten we dat het niet zomaar zou stoppen en liepen toch maar gewoon verder. Na het paleis wilden we het waterkasteel dat er om de hoek zat ook nog even zien, we aten eerst een kommetje noodles bij een leuk tentje en liepen daarna door naar het waterkasteel. Dit stelde niet zo heel veel voor dus gingen al snel weer terug naar onze Homestay.
Verder hebben we vandaag weer lekker avond gegeten en zijn druk bezig geweest met de foto's overzetten en het typen van deze blog!

Morgen vliegen we om 13.15 uur naar Jakarta en vervolgen daar onze reis. We hebben besloten een paar foto's hier op de blog te plaatsen maar de rest komt zeer binnenkort op Facebook te staan want dat is sneller en makkelijker voor ons :)

Zo hé hé wat een verhaal weer!
We wensen iedereen een fijne avond en mijn vadert nog een fijne verjaardag, en tot snel weer!

Groetjes uit Java,
Mike en Kiki